لیدا معتمد، تصویرگر در گفتگو با خبرنگار مهر، تصویرگری را وابسته به متن دانست و افزود: بسیاری از تصویرگران دلشان می‌خواهد به تخیل خود، مجال ظهور و بروز دهند و روایت‌گری را به سمت خیال‌پردازی ببرند در صورتی‌که در داستان‌های مذهبی باید به متن وفادار بود. برای مثال وقتی نویسنده از اسب امام حسین(ع) گفته است من نمی‌توانم به جای این‌که بچه را با واقعیت آشنا کنم به تخیل خود پروبال بدهم یا وقتی در متن آمده پیامبر(ص) با حضرت علی(ع) نماز خواند من نمی‌توانم بالای سر این دو بزرگوار دو فرشته بکشم چون بچه می‌پرسد این دو فرشته که هستند و دنبال چه می‌گردند؟
تصویرگر«من حرفی دارم که فقط شما بچه‌ها باور می‌کنید» با اشاره به این‌که اطلاعات تصویرگران درباره رویدادها و شخصیت‌های مذهبی کم است، گفت: گرچه تصویرگری وابسته به متن است و تصویرگر، متن را روایت و گاه آن را کامل می‌کند اما اطلاعات تصویرگر به کمک او می‌آید. برای مثال کسی که می‌خواهد داستانی درباره زندگی پیامبر(ص) یا عاشورا را روایت کند خوب است، کلیاتی درباره آن زمان بداند و با سبک معماری و نوع پوشاک و خورد و خوراک در آن دوره آشنا باشد.
معتمد یکی دیگر از مشکلات تصویرگران مذهبی را تعداد کم‌شان دانست و افزود: تعداد تصویرگرانی که هم به متن وفادار باشند و هم سبک و سیاق کار خود را بشناسند، کم است. حسین آسیوند و فرهاد جمشیدی از دیدگاه من بهترین تصویرگران مذهبی در این 10 سال اخیر هستند، وقتی تعداد تصویرگران خوب مذهبی کم است، ناشران ترجیح می‌دهند به همان افراد محدود سفارش دهند و با این اوصاف، طبیعی است اگر تنوع چندانی در تصویرگری مذهبی به چشم نخورد.
مدیر گروه هنری«دنیای عجیب» می گوید با تصویرکردن چهره معصومین، مخالف است. او می گوید: وقتی ما از کسانی می‌گوییم که با دیگران تفاوت دارند چگونه می‌توانیم چهره‌شان را تصویر کنیم؟ انگار با تصویرکردن چهره حضرت علی(ع) آن شکوه و ابهت از بین می‌رود و تصویر ذهنی من از ایشان به هم می‌ریزد. من دلم می‌خواهد چهره معصومین را نورانی نشان دهم چون قادر به تصویرکردن چهره این بزرگواران و نشان دادن آن همه شکوه و جلال و در عین حال مهربانی در صورتشان نیستم از سوی دیگر دلم نمی‌خواهد ذهنیت مخاطبان را محدود به تصویری کنم که زاییده تخیل من است.
معتمد گرچه برخلاف تصویرگرانی چون رویا بیژنی و سحر حقگو و سیروس آقاخانی که پیش از این در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تصویرگری مذهبی سخن گفته بودند با تصویر کردن چهره معصومین مخالف است اما باور دارد که تصویرگران در انتخاب رنگ محدود هستند و طبق عرف باید از رنگ‌هایی که نوعی کهنگی درآن حس می‌شود و در تصاویر مذهبی به کار برده شده بهره ببرند، برای مثال می‌توانند از فیروزه‌ای و لاجوردی و سرخ استفاده کنند اما صورتی و بنفش نه... این رنگ‌ها را در تصویرکردن شمر و یزید و دشمنان پیامبر و امامان می‌توان به کار برد. در حالی که رنگ، رنگ است و نباید محدودیتی در انتخاب آن وجود داشته باشد.
تصویرگر کتاب«ماه و مینا»، تصویرکردن شعرهای مذهبی را بهتر از داستان‌های مذهبی دانست و افزود: شعرها از تنوع و شیرینی بیشتری برخوردارند و تصویرگران می‌توانند به خلق دنیایی تخیلی بپردازند اما در داستان‌های مذهبی، کمتر این اتفاق می‌افتد و اگر داستان‌نویسان ما داستان‌های جذاب‌تری بنویسند، تصویرگران اشتیاق بیشتری نسبت به کارهای مذهبی نشان می‌دهند.
نظر شما