به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نشنال، پروژه کتابخانه آینده که از سوی کیتی پاترسون هنرمند اسکاتلندی راه اندازی شده اولین پاسخ آری را از مارگارت آتوود نویسنده مشهور کانادایی و برنده جایزه بوکر دریافت کرد.
این پروژه چنین عملی می شود: پاترسون یک مجموعه از 1000 درخت را در فضایی خارج از اسلو کاشته است و اگر همه چیز خوب پیش برود، هر سال تا رسیدن به صدمین سال، یک نویسنده یک متن را به مجموعه 100 اثر اضافه می کند. در سال 2114 این جنگل صدساله بریده می شود تا مجموعه 100 کتاب سرانجام به دست چاپ سپرده شود.
پاترسون در باره این پروژه گفت: به نظرم برای برخی از نویسندگان این یک آزادی بی حدو مرز و باورنکردنی است. آنها می‌توانند هر چه دوست دارند بنویسند. از داستان کوتاه تا رمان به هر زبان و با هر محتوایی... تنها درخواست ما این بوده که درباره موضوع خیال و زمان باشد، . فکر می‌کنم شاید مهم این باشد که نوشته بازتاب دهنده بعضی چیزهای زمان حاضر باشد تا خوانندگان فردا وقتی کتاب را باز می کنند، بتوانند درک کنند که ما چگونه زندگی می کردیم .
آتوود گفته است: این از آن پروژه هایی است که فوری یا به آن نه می گویی یا بله. احتیاج به فکر کردن زیاد ندارد.
آتوود که فعال در کپنهاگ است و سفری هم با پاترسون به محلی کرد که این جنگل قرار است در آنجا شکل بگیرد، گفت فکر می‌کنم این دقیقا به دوران کودکی ما باز می گردد ، وقتی عادت داشتیم چیزهای کوچک را در حیاط پشتی خانه مان خاک کنیم ، به این امید که یک نفر در آینده دور بیاید آنها را پیدا کند.
او گفت خیلی خوب است این که اصلا به این فکر نکنی که چه نقدهایی بر کتابت نوشته می شود و آیا ناشر آن را قبول می‌کند یا نه و این که اگر نقدهای منفی بگیری نشان می دهد کارت را درست انجام نداده ای.
آتوود خالق رمان هایی چون «داستان ندیمه» و «آدمکش کور» گفت: وقتی یک کتاب می نویسی نمی‌دانی چه کسی آن را می‌خواند، و نمی دانی چه زمانی آن را می خوانند. نمی دانی آنها چه کسانی هستند. نمی دانی چند سالشان است، یا جنسیتشان چیست، یا ملیتشان، یا هر چیز دیگری درباره آنها، اینها روشن نیست. در واقع کتاب های به هر شکل، مثل پیامی هستند که در یک بطری در بسته به دریا می اندازی.
او با تاکید بر این که زبان ظرف 100 سال تغییر می کند گفت لازم است تا خواننده این داستن ها یک انسان‌شناس باشد تا بتواند برخی از این متون را ترجمه کند. او گفت هر چند ممکن است بگوییم از سال 1400 تا کنون خیلی در زبان تغییر ایجاد نشده ، اما در هر حال زمان چیزهایی را تغییر می‌دهد.
کتابی که آتوود می نویسد در یک اتاق ویژه در کتابخانه عمومی دیشمانسکی در بژورویکای اسلو که قرار است در سال 2018 آماده شود، نگه داری می شود. هیچ یک از دست نوشته ها تا رسیدن به آن زمان قابل خواندن نخواهند بود.
تا زمانی که پاترسون زنده باشد هر سال نام نویسنده فوق‌العاده بعدی را اعلام می کند و فردی بعدی را که در این پروژه مشارکت کرده معرفی می کند. یک چاپخانه نیز در این کتابخانه جاسازی می‌شود تا این اطمینان وجود داشته باشد که در سال 2114 امکان چاپ شدن این کتاب ها وجود داشته باشد.
نظر شما