به گزارش خبرنگار مهر، فرهاد تیمورزاده مدیرمسئول انتشارات تیمورزاده که در انتخابات اخیر اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران به عنوان عضو علی‌البدل هیئت مدیره انتخاب شد، با ارسال یادداشتی به خبرگزاری مهر، ضمن تبریک به جامعه ناشران به خاطر مشارکت پرشور و برگزاری موفق این انتخابات، ابراز امیدواری کرد «منتخبین هیئت مدیره بتوانند به برنامه‌هایشان جامه عمل بپوشانند و اعتماد از دست رفته صنف را بازیابی كنند».
متن این یادداشت به شرح زیر است:
روز دوشنبه (پنجم آبان‌ماه) با حضوری نسبتاً پرشور، انتخابات صنفی هیئت مدیره ناشران و كتابفروشان تهران برگزار شد. به‌دنبال تنش‌ها و بحران‌های تحمیل شده به بدنه صنف، این نگرانی در فعالان این حوزه ایجاد شده بود كه مرحله اول انتخابات با كم‌فروغی برگزار شده و به دور بعدی و یا حتی تعیین سرپرست بینجامد. امّا حضور گرم و صمیمی اعضای اتحادیه نشان داد كه غالب آنان برای سرنوشت حرف‌های خود و مآلاً كتاب و مطالعه ارزش قائل‌اند و بنا دارند تا خود نمایندگانشان را انتخاب و برای برنامه‌ریزی و عملكردی ۴ ساله راهی اتحادیه كنند.
از عوامل متعددی می‌توان در موفقیت این فرآیند یاد كرد:
دغدغه‌مندی گروهی از ناشران قدیمی و دعوت از ناشران مختلف برای كاندیداتوری در انتخابات.
حضور تشكلهای مختلف نشر به خصوص انجمن ناشران دانشگاهی و انجمن فرهنگی ناشران كتاب كودك و نوجوان در روند فعالیتهای انتخاباتی و برگزاری جلسات خصوصی و عمومی با كاندیداها و بررسی برنامه‌های آنان.
برگزاری جلسات مختلف گفتگو به‌وسیله ناشران پیشكسوت و جمع‌های مختلف آنان در جهت بررسی اهداف و برنامه‌های كاندیداها و اعلام موضع در حمایت از كاندیداهای مختلف كه شكلی تقریباً حزبی به انتخابات داده بود.
برنامه محوری كاندیداها و اعلام و ارائه اهداف و برنامه‌های پیش رو كه نشان از شركت هدفمند اعضاء در این دوره داشت و فعالیتهای تبلیغاتی انتخاباتی با رعایت سلامت و احترام و ادب به گروهها و رقبای انتخاباتی، آنچنان كه از این قشر فرهیخته انتظار می‌رفت.
تشكیل ائتلاف از میان كاندیداهای همفكر و همسو تحت عنوان «همگامان نشر» و «گروه پاسخگو» و فعالیتهای مختلف تبلیغی آنان.
همراهی رسانه‌های عمومی و خبرگزاری‌ها نظیر مهر، ایسنا، ایلنا، ایبنا ... و تحت پوشش قراردادن اخبار انتخابات و درج گزارش‌های تحلیلی و نشست‌هایی با كاندیداها ...
و در آخر بی‌انصافی است اگر از نقش ویژه كارگروه انتخابات اتحادیه، به‌سادگی بگذریم كه مسئولیت سنگین جلسات آشنایی اعضای صنف با كاندیداها و برنامه‌هایشان و نیز پرسش و پاسخ را برعهده گرفته بودند. بخش درخشان تأثیر این كارگروه در روز انتخابات (11393/08/05) و با استفاده از ظرفیت‌های موجود اطلاع‌رسانی و دعوت از اعضاء (پیامك‌های متعدد گزارشی) برای حضور پای صندوقهای رأی، نمود پیدا كرد كه جا دارد قدردانی و سپاس خود را از رفتارهای مدنی ارزشمند و عدالت‌مدارانه، تقدیمشان كنیم. آنانی كه در واقع باید سكان هدایت اتحادیه را به گروه جدید می‌سپردند و برای زحمات ۴ سال گذشته به آنان دست‌مریزاد بگوییم.
آنچه اكنون باید در ادامه رفتارهای دوستانه رقبا – كه در روزهای پیش از برگزاری انتخابات مشهود بود - در نظر داشت، این است كه با وجود انتخاب اعضای هیئت مدیره جدید از بین دو ائتلاف مختلف، منتخبین در آغاز راهی نو قرار گرفته‌اند. تقابل و رقابت، طبیعت عرصه انتخابات بود و اكنون كه اعضای صنف با آراء خود، تصمیم به انتخاب تركیبی از آنان به‌عنوان نمایندگان خود گرفته‌اند، همه اعضاء از هر جناح و ائتلافی به احترام آراء همكاران، محكوم به همكاری، همدلی و وفاق با یكدیگر در جهت نیل به اهداف ارزشمند و اجرایی كردن برنامه‌های اعلامی و دفاع از حقوق صنفی هستند.
اكنون فصلی نوین پیش روی همه ماست. اگر هیئت مدیره پیشین، به اقتضای زمان و بر مبنای تشخیص خود از مصالح صنف، سیاست سكوت، صبر، مماشات، تنش‌زدایی و تقویت بنیه اقتصادی اتحادیه را در پی گرفته بود، به اعتقاد من گاه پیگیری جدی مطالبات و خواسته‌های به حق صنف فرا رسیده است. آغاز دوره تازه فعالیت اتحادیه مصادف است با دومین سال حیات دولتی كه رئیس محترم آن اعلام كرده است: «دولت فرهنگی آری، فرهنگ دولتی نه» و همچنین عالی‌ترین مقام دولتی متولی كتاب نیز از «واسپاری سكان فرهنگ به اهل آن» سخن رانده است.
اكنون دغدغه اصلی بدنه صنف به حفظ موجودیت كارگاه كسب و كار خویش و جلوگیری از توقف چرخ فعالیت آن تنزل پیدا كرده است. سیاست‌های متناقض ناشی از تصدی‌گری فراوان و همه جانبه دولتی (برخلاف اصل ۴۴ قانون اساسی)، چالش‌هایی جدی فراروی غالب اعضای صنف نهاده است كه عده‌ای از دست و پنجه نرم‌كردن با این مشكلات، فرسوده شده و فعالیت خود را به پایین‌ترین سطح ممكن رسانده و یا حتی متوقف ساخته‌اند.
اكنون حداقل خواسته این صنف، رسیدن به آرامش، امنیت و ثبات در فضای كسب‌و‌كار است درحالی‌كه سازمان‌های امور مالیاتی، تأمین اجتماعی، تعزیرات حكومتی و همچنین مناطق مختلف شهرداری و ادارات پست، برق و آب هر یك در حد خود و به بهانه انجام وظایف قانونی خویش و البته به استناد آئین‌نامه‌ها، بخش‌نامه‌ها و رفتارهای سلیقه‌ای (مخالف روح قانون در حمایت از این صنف و با بی‌توجهی عملی به وضعیت ناشران و كتابفروشان و كاركنان آنان) در مقابل زحمت‌كشان این عرصه، صف‌آرایی كرده و بی‌توجه به وضعیت اسف‌بار كتاب و مطالعه، در حال رقم‌زدن فاجعه و بحرانی ملی در عرصه كتاب هستند.
شاید تلاش در جهت آگاه‌سازی دولت‌مردان، قانون‌گزاران و دلسوزان برای حمایت عملی، جدی و مؤثر (به دور از حرف و شعارهای رایج و زیبا اما ناكارآمد) از نشر و كتاب، مهمترین و فوری‌ترین وظیفه اعضای جدید اتحادیه به شمار رود.
می‌پذیریم كه دولت در آغاز راه خود، برای كنترل بحران‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی با چالش‌های فراوانی دست به گریبان بوده است اما اگر زودتر اتاق فكری برای تدوین قانون جامع كتاب تشكیل نشود؛ بحران فزاینده كتاب و نشر، به فاجعه‌ای بزرگ بدل خواهد شد.
انسان به امید زنده است و امروز ما:
امیدواریم منتخبین بتوانند به برنامه‌هایشان جامه عمل بپوشانند و اعتماد از دست رفته صنف را بازیابی كنند.
امیدواریم بتوانند با ایستادگی در مقابل رفتارهای فراقانونی و سلیقه‌ای، از حقوق پایمال‌شده این صنف در مجامع مختلف دفاع كنند.
امیدواریم بتوانند حیثیت و احترام خدشه‌دار شده این صنف زحمت‌كش را اعاده كرده و آرامش، امنیت و ثبات را به فضای كسب و كار صنف برگردانند.
امیدواریم آنان كه كتاب را دوست دارند، به این بیاندیشند كه با پذیرش خروج ناشران از بند «ج» قوانین مالیاتی به بند «ب» و تحمیل تكالیف پرهزینه بر دوش آنان، چه اشتباه مهلكی كرده و چه فاجعه‌ای به‌بار آوردند. شیوه‌ای كه عموماً یا به فساد می‌انجامد و یا با روح قانون در معافیت مالیاتی این صنف كاملاً منافات دارد.
امیدواریم آنان كه به سازمان تأمین اجتماعی اختیار داده‌اند تا با آئین‌نامه‌ها و بخش‌نامه‌های ریز و درشت و تفسیرهای سلیقه‌ای، به كارگاه‌های نشر و كتابفروشی بتازند، متوجه شوند كه با این كم‌توجهی چه لطمه‌ای بر پیكره نحیف نشر و كتاب وارد كرده‌اند.
امیدواریم آنان‌كه در طرح كاربری فرهنگی (امكان استفاده از مكانهای مسكونی به‌عنوان دفتر نشر و كتابفروشی) با كم‌دقتی زمینه باج‌خواهی شهروندان از یكدیگر و رودررویی آنان در مقابل هم را فراهم ساخته‌اند و حقوق عمومی مردم در نیاز به گسترش فضاهای بسیار محدود فرهنگی فعلی و كمبود شدید كتابفروشی در محله‌ها را نادیده گرفته‌اند به اشتباه خود پی ببرند. آنجا كه كاربری فرهنگی را منوط به رضایت همسایگان دانسته‌اند (كه امری ناشدنی است). در حالی‌كه می‌توانست احراز مزاحمت به تأیید كارشناس رسمی دادگستری ملاك محدودیت قرار بگیرد.
امیدواریم تصمیم‌گیرندگان برای ماندگاری مدیران و كاركنان دفاتر نشر و كتابفروشی‌ها در این شغل، از همه رده‌های آنان حمایت كنند و تسهیلات و تشویقات مؤثر را بدون شرط و دخالت سلیقه‌ها و تفسیرها، شامل هم كارفرمایان و هم كارگران این بخش نموده و توجه كنند كه صرفاً با كاهش هزینه‌های ناشران (اگر محقق شود)، این صنف و كتاب از بحران خارج نخواهد شد. چرا كه در چرخه اقتصادی ضعیف نشر كه معمولاً امكان پرداخت حقوق‌های مناسب و بالاتر از خط فقر به كارگران وجود ندارد و با كاهش هزینه‌هایی نظیر مالیات حقوق و بیمه كارگر، می‌توان تاحدودی انگیزه آنان را به تداوم حضور در این بنگاه‌ها افزایش داد.
در پایان ضمن تأیید وظیفه مراقبت از ارزش‌های اسلامی و فرهنگی جامعه ایرانی، امیدواریم در لوای ممیزی، مواجه با رفتارهای سلیقه‌ای و موردی در بررسی كتاب‌های ناشران - كه خسارات مادی و معنوی جبران ناپذیری دربرخواهد داشت - نباشیم.
با كتاب و اهالی كتاب مهربان باشیم.
