موسیقی و عشق تم‌ اصلی «ارغوان»/ایده فیلم را از یک داستان کوتاه گرفتیم

به گزارش خبرگزاری مهر، نشست فیلم سینمایی «ارغوان» به کارگردانی کیوان علیمحمدی و امید‌بنکدار عصر امروز یکشنبه دوازدهم بهمن‌ماه با حضور عوامل این فیلم سینمایی از جمله کیوان علیمحمدی و امید بنکدار کارگردانان فیلم، علی‌اکبر حیدری نویسنده فیلمنامه، مرتضی پورصمیمی فیلمبردار، آزاده صمدی، مهتاب کرامتی و مهدی احمدی بازیگران فیلم در محل برج میلاد برگزار شد.

در ابتدای این نشست، علی‌اکبر حیدری نویسنده فیلم سینمایی «ارغوان» گفت: این فیلم داستان دیدار آوا و فرید است که در یک «شهر کتاب» یکدیگر را ملاقات می‌کنند، داستان در یک شبانه روز اتفاق می‌افتد و بعد از خارج شدن آوا از خانه فرید به پایان می‌رسد.

کیوان علیمحمدی کارگردان فیلم «ارغوان» در ادامه این جلسه گفت: این اثر قصه بسیار زیبای دارد که در سال ۸۶ اتفاق می افتد و به خاطر بار عاشقانه و دراماتیک آن بسیارجذاب است به همین دلیل وقتی ساخت آن به من پیشنهاد شد بدون درنگ تولید آن را آغاز کردم.

وی با بیان این مطلب که امیدوارم فیلم به اندازه کافی اثرگذار باشد، توضیح داد: تلاش کردیم با توجه به اینکه بخشی از داستان مربوط به سال های 50 است، فضا و رنگ بندی کار نیز متناسب با همان سال‌ها باشد و چیدمان اشیاء، طراحی لباس، فضا و حتی صدای بازیگران به شیوه اغراق شده طراحی شد. اما در بخش هایی که قصه مربوط به دهه ۸۰ است فضا را با فرم و قاب‌بندی متفاوت طراحی کردیم و به سمت فضای رمانتیسم رفتیم.

به گفته این کارگردان، بردیا کیارس سازنده موسیقی این کار اثری متفاوت عرضه کرده است و برای ساخت موسیقی فیلم دست این آهنگساز را باز گذاشته است.

امیدبنکدار یکی دیگر از کارگردانان فیلم «ارغوان» در ادامه نشست گفت: ایده این فیلم از داستان کوتاه علی‌اکبر حیدری با عنوان «ممکن است خیلی ها برای مردنش گریه کرده باشند» گرفته شده است. من با نویسنده این کار از قبل آشنا بودم و وقتی که کار منتشر شد قصه آن را بسیار دوست داشتم. بعد از خواندن قصه به کیوان علیمحمدی پیشنهاد ساخت فیلم را دادم و به صورت مشترک فیلمنامه را آماده کردیم.

این کارگردان‌ سینما عنوان کرد: موسیقی و عشق دو تم پررنگی است که در فیلم دیده می‌شود و در قصه اولیه هم به همین شکل به آن پرداخته شده است.

«ارغوان» تجربه جذابی برای من بود

مرتضی پورصمیمی فیلمبردار فیلم هم درباره شیوه‌های تصویربرداری «ارغوان» گفت: فیلم به صورت نگاتیو ساخته شده اما بعد به دیجیتال تبدیل شد. البته این اولین فیلمی نیست که در سال جاری به صورت نگاتیو ساخته شده است، در کنار «ارغوان» فیلم «بوفالو» به کارگردانی کاوه سجادی حسینی نیز به صورت نگاتیو فیلمبرداری شده است.

وی بیان کرد: همه ابزار برای عیش ما در این فیلم از طراحی صحنه، لباس و گریم فراهم بود. در واقع این فیلم تجربه جذابی به لحاظ بصری برای من به شمار می‌رود.

به گفته این فیلمبردار، بنکدار و علیمحمدی از زبان مدرن و پیچیده فیلم‌های گذشته خود فاصله گرفته‌اند و به شیوه روایت کلاسیک برگشته‌اند که این باعث خوشحالی است و باید این مسیر را ادامه دهند.

همکاری با بنکدار و علیمحمدی به من آرامش می‌دهد

مهتاب کرامتی بازیگر فیلم «ارغوان» گفت: با بازی در «ارغوان» احساس کردم از تمام تنش‌های موجود در سینما خالی شدم و به آرامش رسیدم. اصولا کارکردن من با امیدبنکدار و کیوان علیمحمدی به فیلمنامه بر نمی‌گردد و همکاری ما بیشتر به خاطر نزدیکی سلیقه است. کار این دو کارگردان سینما با سایر کارگردانان متفاوت است و حس آرامش را به من منتقل می‌کند به همین دلیل کار کردن با آن‌ها را دوست دارم.

بازیگر نقش «آوا» در فیلم «ارغوان» با بیان اینکه سال پرکاری داشتم توضیح داد: زمانی که  که اسفند سال گذشته کار فیلمبرداری «ارغوان» تمام شد، احساس کردم که از تمام تنش‌های سینما خالی شدم و آماده هستم سال جدید را آغاز کنم و این حس به نظم و آرامش کارگردانان «ارغوان» بازمی گردد.

کرامتی خود را فرد تجربه گرا توصیف کرد و گفت: قرار نبوده است که فیلم «ارغوان» مانند سایر آثار سینمایی باشد؛ این فیلم دارای سبک خاص و تجربه‌ای جدی است و من جسارت این کارگردانان را برای ساخت یک اثر تازه و متفاوت دوست دارم و امیدوارم در سال جدید در سینمای ایران اتفاقات بهتری رخ دهد.

مهران احمدی بازیگر نقش یگانه در این فیلم نیز گفت: در تایید حرف خانم کرامتی می توانم بگویم وقتی قاب بندی وحرکت دوربین وصحنه آرایی دقیق و حساب شده است، بازیگر نیز باید کنترل شده و متناسب با فضای کلی ذهن کارگردان کار کند. وقتی قاب‌ها از روی نقاشی‌ها برداشته شده بازیگر نیز باید همین بازی را در نوع کار داشته باشد. باید مجموع کار را دید که بازیگری هم در دل کار قرار دارد.

آزاده صمدی دیگر بازیگر فیلم «ارغوان» که در نقش لیلی بازی کرده است بیان کرد: ما در این فیلم با بازی رئال مواجه نیستیم. در کارهای این دو کارگردان همیشه با فیلمی رو به رو هستیم که از مجموعه، صدا، موسیقی و تلفیقی از تمام هنرها شکل گرفته است. بازیگری هم به نوعی ابزاری در خدمت فیلم است. کار این دو کارگردان بیش از هرچیز به فرم نزدیک است اما در فیلم آخر قصه گویی در خدمت فرم است و به طور معمول رعایت شده است. فیلم فضای عاشقانه‌ای دارد و همه چیز با صدا، موسیقی و تصاویر خوب تعریف می‌شود.

بردیا کیارس آهنگساز درباره موسیقی «ارغوان» در پایان این نشست گفت: برای موسیقی این فیلم صحبت از ارکستر فیلارمونیک می شود و هنرجویانی که کار می کنند. در واقع ما از یک رپرتوار از قبل شنیده شده برای این فیلم استفاده کردیم. در روایت موسیقی سعی نکردم که قصه را تعریف کنم که مربوط به چه دوره ای است، بنابراین موسیقی را کلی کار کردم و بیشتر سعی کردم حس و ارتباط آدم‌ها با فیلم را برای موسیقی در نظر بگیرم.