تلفیق کویر با چشمه آب گرم و یخچال طبیعی در سمنان/ رسوم عیدانه

به گزارش خبرنگار مهر، شهرستان سمنان یکی از شهرهای ایران و مرکز استان سمنان است. این شهر در جنوب رشته کوه البرز و شمال دشت کویر در راه تهران به خراسان قرار گرفته آب و هوای آن خشک و معتدلی داشته و از شرق با شهر دامغان، از شمال به درجزین، مهدیشهر و شهمیرزاد و از غرب با سرخه همسایه است و در طول جغرافیایی ۵۳ درجه و ۲۳ دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه واقع شده و ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۱۱۳۰ متر بر آورد می شود.

این شهر تا تهران ۲۱۶ کیلومتر فاصله دارد و به راه آهن سراسری تهران - مشهد، متصل و دارای دو فرودگاه (یکی تجاری و دیگری نظامی) است. آب و هوای این شهر در تابستان گرم و در زمستان نسبتا سرد و بارندگی‌های این شهر در فصول سرد سال صورت می‌گیرد و میزان متوسط بارندگی سالانه آن به حدود ۱۴۰ میلیمتر می رسد.

پدید آمدن جلوه ای ناب با در هم آمیختن ویژگی های جغرافیایی و فرهنگی سمنان

در جنوب سمنان مناطقی چون دشت کویر، ریگ جن، تپه‌های حصار، تپه دلازیان، و تپه های میرک از مهم ترین ویژگی‌های جغرافیایی به شمار می‌روند. رودخانه فصلی گل رودبار در شمال غرب این شهر و با سرچشمه گرفتن از رشته کوه‌های البرز و گذر از شهرستان مهدیشهر به دشت کویر می‌ریزد.

بیشتر مردم اصیل سمنان به زبان زیبای سمنانی سخن می‌گویند. این زبان به علت ویژگی خاص خود مورد توجه دانشمندان و ایران شناسان بسیار قرار گرفته و از جمله مفاخر و مشاهیر شهر سمنان می‌توان به سیدابوطالب حسنی سردار ملی سمنان در کمیته نهضت مشروطه، سید احمد خاتمی، سردار حسن شاطری، شیخ علاء الدوله سمنانی، ملا علی سمنانی معروف به حکیم الهی، مصطفی کواکبیان بنیانگذار حزب مردم سالاری، بهروز یغمائیان و ... اشاره کرد.

شهر سمنان هفت محله معروف قدیمی به ‌نام‌های اسفنجان (اسپنژان)، لتیبارسی سر، شاهجو، جهادیه ناسار، زاوغان، کوشمغان و کدیور دارد. از جاذبه‌های مذهبی آن هم می توان امامزاده یحیی بن موسی الکاظم(ع)، امامزاده علی بن جعفر الصادق (ع)، امامزاده علی بن اشرف(ع)، بقعه پیغمبران (سیم النبی و لام النبی)، مسجد امام (محل برگزاری نماز جمعه)، امام زاده علویان و امامزاده سی سر را نام برد.

آداب و رسوم عیدانه مردم شهرستان سمنان در آغاز سال نو

یک شب قبل از سال جدید کوچکترها در منزل بزرگترها جمع شده و سبزی پلو تهیه می کردند. در این نوع سبزی پلو علاوه بر سبزی های رایج مثل تره، جعفری، برگ چغندر، برگ کلم و شوید از تره بیابانی و پاره که در اسفند ماه می روئید و عمر بسیار کوتاهی هم داشت استفاده می شد ... برنج این نوع سبزی پلو بسیار کم بوده و بیشتر این غذا را رشته پلویی و سبزی تشکیل می داد. رشته پلویی از آرد و خمیر به صورت نازک تهیه می شد و پس از خشک کردن آن را در ظرف مخصوصی که در گویش سمنانی «تیون» نام داشت بریان می کردند و در غذاها به خصوص سبزی پلو از آن استفاده می شد.

در این غذا از گوشت گوسفندی که در زمستان پرورش می دادند استفاده می شد، قبل از عید افراد گوسفندانی را که در زمستان پرورش داده بودند و گوشت بسیار چرب داشتند را انتخاب و قربانی کرده و آن شب که سبزی پلو آخر سال را می پختند از گوشت این گوسفند که بسیار خوشمزه بود استفاده می کردند.

همچنین مدتی قبل از تحویل سال سمنانی ها سمنو را روی شعله گاز قرار داده و پس از تفت دادن با اضافه کردن روغن آروشه مغز گردو، بادام و پسته و هم می زدن حلوا درست کرده و پس از آماده شدن، حلوا را برش داده و برای میهمانان ویژه از آن استفاده می کردند.

کوزه های سفالی مردان، آب متبرک امامزاده و صدای سوت کارخانه نخ ریسی موقع تحویل سال

در گذشته مردان سمنانی قبل از تحویل سال جدید با یک کوزه سفالی کوچک نو به امامزاده یحیی (ع) رفته و با یکدیگر دعای تحویل سال را زمزمه می کردند و پس از آن در اطراف امامزاده صدای ترقه های دست ساخت و کم آسیب به صدا در می آمد.

رسم بود صدای سوت کارخانه نخ ریسی و نساجی پارس سمنان که معمولا برای تعویض شیفت انجام می شد هنگام تحویل سال یک دقیقه به صدا در می آمد و همزمان سه توپ از ساختمان ژاندارمری واقع در میدان امام رضا شلیک می شد و مردان سمنانی در امامزاده یحیی (ع) دعای تحویل سال را می خواندند.

پس از سال تحویل، مردها کوزه های سفالی خود را از آب داخل حوض امامزاده که آن را مقدس و پر برکت می دانستند پر کرده و به بازار می رفتند و سبزه و سنگ نمک می خریدند و به خانه باز می گشتند.

آب نماد پاکی و روشنایی، سبزه نماد شادابی و سرسبزی و نمک نماد برکت در فرهنگ سمنانی است با ورود مردان به خانه بعد از تحویل سال، افراد خانواده دور سفره هفت سین می نشستند و پس از خواندن قرآن، پدر به فرزندان عیدی می داد و در برخی خانواده ها پس از خواندن قرآن، چند بیت از اشعار حافظ هم خوانده می شد.

هفت سینی که ماهی ندارد

رسم بود در هر محله و کوچه فردی که به عنوان خوش قدم ترین فرد شناخته می شد باید در اولین دید و بازدید صدای زنگ خانه را به صدا در آورده و وارد خانه شود، خانواده معتقد بودند اگر یک فرد خوش قدم در اولین دید و بازدید به خانه وارد شود با خود خیر و برکت را به همراه می آورد. این فرد پس از چند دقیقه نشستن با گرفتن عیدی یا دستلاف از پدر خانواده و گرفتن هدیه ای مانند نبات از زن خانه، قصد رفتن می کرد.

 بچه ها کفش های آن فرد را جلوی پای او قرار می دادند و همه خانواده با هم وی را با اصطلاحات و جملاتی با گویش سمنانی مانند پایی دارم (قربون قدم هایت بشم) یا انشاءالله سال خواری در بیتون (انشاء الله سال خوبی داشته باشید) بدرقه می کردند.

روز عید آب سهمی که به عنوان آب خیراتی و نذری بود از استخر محل های ناسار، اسفنجان و چوب مسجد که مرکزیت شهر سمنان بود جاری می شد تا مردم کوچه های خود را آب پاشی و نظافت کنند.

رسم سمنانی ها این بود در سفره هفت سین خود نان، گلدان گل نرگس و شیر می گذاشتند و از قرار دادن تنگ ماهی در داخل سفره هفت سین خودداری می کردند چون معتقد بودند یک موجود زیبا را نباید زندانی کرد و امروز هم سمنانی های اصیل ماهی سر سفره هفت سین نمی گذارند چون این عمل را جزو سنت نمی دانند.

گل نرگس برای مردم سمنان نوید دهنده رسیدن بهار است و به همین دلیل در سفره های هفت سین مردم این شهر وجود دارد.

 آجیل مردم سمنان در گذشته شامل گندم، شاه دانه، کنجد، تخم خربزه و طالبی، انگور، زرد آلو، آلو و انجیر خشک و بادام در سه نوع  بادام سنگی، بادام دوپوسته و بادام کاغذی بود.

پخت «بخسمات» یکی دیگر از آئین های سمنانی ها در ایام نوروز است. بخسمات مخصوص سمنان بوده و با آرد سفید خوب که کمتر دارای سبوس است و با آب نخود تهیه می شود، به این ترتیب که ابتدا نخود خام را در ظرفی داخل آب قرار می دهند و مایعی که از آب نخود ها به دست می آید را با آرد خمیر می کنند، در پختن بخسمات از کاسه های کوچک مخصوص مسی استفاده می شد. کف کاسه های کوچک را با روغن چرب کرده و مقداری از خمیر را به اندازه حجم کاسه در آن قرار داده و روی آن را شیر انگور می ریختند و این کاسه ها را داخل یک سینی مخصوص که حدود ۲۰ کاسه ظرفیت داشت گذاشته و سینی را داخل کوره برای پختن قرار می دادند. ماندگاری بخسمات بیشتر از شیر مال بوده است.

دروازه ارگ و آرامگاه شیخ علاء الدوله سمنانی از مکان های دیدنی شهر سمنان

دروازه ارگ سمنان داخل این شهر واقع و دروازه شمالی و تنها باقی مانده ارگ سمنان است که در زمان بهمن میرزای بهاءالدّوله فرزند فتحعلی شاه قاجار، ساخته شده است.

از نوشته کتیبه روی آن برمی‌آید که ساختمان آن در سال ۱۳۰۲ هـ. ق، در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار و حکمرانی انوشیروان میرزا حکمران سمنان به اتمام رسیده است. دروازه ارگ فعلی در واقع دروازه شمالی مجموعه ارگ دولتی قدیم سمنان بوده است. امروزه از مجموعه ارگ دولتی کهن سمنان چیزی باقی نمانده است زیرا در زمان رضا شاه به هنگام ساخت و ساز خیابانها و بناهای نو، تمامی این مجموعه، به جز دروازه شمالی آن تخریب شد.

حوزه علمیه صادقیه سمنان هم از دیگر بناهای تاریخی این شهر است که در سال ۱۳۳۶ جلالی به وسیله محمد صالح علامه حایری مازندرانی با ۱۴ حجره تاسیس و دارای امکاناتی از قبیل کتابخانه‌ای با حدود سه هزار جلد کتاب اعم از درسی، اجتماعی، سیاسی و ۱۵۰ جلد کتب قدیمی، نوار خانه حوزه دارای هفت هزار نوار درسی است و از سرشناس ترین دانش آموختگان این حوزه حجت الاسلام حسن روحانی هفتمین رئیس جمهور ایران است.

آرامگاه شیخ علاءالدوله سمنانی، یکی از بناهای باستانی واقع در روستای صوفی‌آباد شهرستان سمنان است که در آغاز بنایی رفیع و با عظمت بود و بدستور عمادالدین جمال‌الدین عبدالوهاب وزیر سلطان محمد خدابنده از خشت خام ساخته شد و شیخ علاء الدوله خانقاهی بر آن افزود و در آنجا به ریاضت پرداخت و پس از مرگ در آنجا به خاک سپرده شد. بنای خانقاه و آرامگاه شیخ که بازمانده معماری اواخر قرن هشتم است، به علت نداشتن استحکام و بی توجهی روبه ویرانی نهاد. به طوری که به جز دو ستون ایوان بقیه بنا منهدم شد.

دلفین های نمکی و کاروانسرای آهوان از دیدنی های چشم نواز سمنان

مسجد امام، مسجد شاه یا مسجد سلطانی در مرکز شهر سمنان واقع شده و یکی از مهمترین و زیباترین بناهای تاریخی و مهم سمنان به شمار می رود. این مسجد دارای چهار در بزرگ ورودی از شمال، جنوب، شرق و شمال غربی است. در شمال غربی به دالان درازی باز می‌شود که در انتهای آن تکیه پهنه‌است.  درهای شمال، جنوب و شرق دارای هشتی دالان و دهلیز هستند. بالای درهای شمالی و شرقی تزئینات مقرنس کاری گچی زیبا با دو گوشواره دو طبقه در طرفین با پشت بغل‌های کاشی کاری شده وجود دارد. در هشتی‌های شمالی، جنوبی و شرقی تاقهای آجری گنبددار با تاقنماهای متعدد با لچکی کاشی کاری شده مشاهده می‌شوند.

کاروانسرای سنگی آهوان در منطقه سردسیر آهوان در ۴۲ کیلومتری شرق شهر سمنان قرار گرفته که ساختمان این کاروانسرا از سنگ و ملات ساروج است. این کاروانسرا در قرن پنجم هجری ساخته شده و در نزدیکی این بنا، کاروانسرای شاه‌عباسی آهوان نیز قرار دارد که در زمان صفویه در کنار کاروانسرای قدیمی ساخته شد.

گمان می‌رود که این کاروانسرا از ساختمان‌های دارای اهمیت بوده و گونه ساختمان و آثار موجود، دیرینگی آن را تأیید می‌کند. اکنون از ساختمان این کاروانسرا فقط دیوارهای اطراف و قسمتی از دالان ورودی بزرگ جلو آن بجا مانده و بقیه به صورت تلی از سنگ‌های کوچک و بزرگ درآمده است. حیاط مرکزی کاروانسرا مستطیل شکل است و ۲۶ اتاق دارد.

معدن نمک محله در فاصله ۴۸ کیلومتری جنوب شرقی سمنان در موقعیت ۵۲ درجه ۴۳ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه ۲۲ دقیقه ۳۰ ثانیه عرض شمالی واقع شده است و از فعال ترین و کهن ترین معادن نمک ایران به شمار می آید. دلفین های نمکی از جاذبه‌های ویژه معدن نمک ملحه هستند. برای دیدن این دلفین‌های نمکی باید از جاده نظامی سمنان حدود ۴۰ کیلومتر طی مسیر کرد و سپس به سمت جنوب حدود پنج کیلومتر ادامه مسیر داد.

آسیاب های سمنان و پارا، تداعی مصرف بهینه آب در گذشته های نه چندان دور

شهر سمنان در گذشته ای نه چندان دور دارای هفت آسیاب آبی بوده که متاسفانه اکنون تنها دو عدد از آن ها در دسترس است. موقعیت آسیابها طوری انتخاب می شد که اختلاف سطح بین کانال سرآب و کانال زیر آب در حدود ۵ تا ۶ متر باشد. در سطح استان سمنان نمونه های فراوانی از این آسیابها به چشم می خورد که متاسفانه تعداد انگشت شماری از آنها فعال بوده و مابقی مخروبه شده و یا بنا به دلایلی مورد استفاده قرار نمی گیرند.

آب پخش کن که در اصطلاح محلی آبیاری سنتی سمنان بدان «پارا» می نامند در شمال شهر سمنان واقع شده که به واسط شیب دار بودن زمین، آب رودخانه گل رودبار (در شمال شهر سمنان) با سرعت به مخزن اولی آب می ریزد. تعداد این مخزن ها شش عدد است هر یک از این مخزن ها نسبت به دیگری در سطح بالاتری قرار گرفته است که پله ای شکل به هم مربوط میشوند.

در راستای طولی هر مخزن چوبی به نام «برجن» نصب شده که آب از آن سرازیر شده به مخزن بعدی وارد می شود. تعداد این برجن ها هم شش عدد است، با ورود آب رودخانه به هر مخزن از سرعت و شدت قبلی آب آن کاسته شده تا آنجا که در مخزن آخری تقریبا تمامی سرعت آب از بین می رود و دارای حرکتی معمولی می شود. طول مخزن ها و برجن های شمالی کمتر از برجن های جنوبی و انتهایی در نظر گرفته شده است، پهنای بین هر دو برجن از ۲.۵ تا سه متر تجاوز نمی کند.

در مخزن ششمی آب تقریبا بدون حرکت مشاهده می شود و طول برجن این مخزن به پنج قسمت تقسیم شده و به طوری که آب آن به پنج نهر جدا از هم سرازیر می شود. دیواره هایی نهرها را از هم جدا کرده و در محل اتصال این دیوارها با برجن سنگی به شکل منشور مثلث القاعده می شود (در اصطلاح محلی «پتّا») تا هنگام ورود آب به نهر اصطکاک کمتری داشته باشد.

صادرات پنبه و مس سمنان به استان های همجوار

محصول عمده شهرستان سمنان غلات، پنبه، تنباکو است و بطور کلی غلات آن کفاف سکنه شهرستان را نمیدهد و از گرمسار و دامغان وارد می شود. مهمترین صادرات سمنان هم پنبه، نخ، کتیرا، تنباکو، گردو و محصولات دامی است.

 صنایع دستی زنان بخش مرکزی بافتن کرباس است. کارخانه مهم سمنان در قدیم کارخانه شرکت سهامی نخ تابی بود که در ۲۴ ساعت و سه نوبت یک هزار و ۲۰۰ کارگر داشت و محصول آن نخ تابیده بود که به نقاط مختلف کشور صادر میشد.

معادن و کانیهای مختلف و متعددی در این شهرستان وجود دارد که مهمترین آنها نفت، آهن، گوگرد، سرب، مس و ذغال سنگ است.

چشمه‌هاى آب گرم سمنان (آب مراد، آب قولنج، آب گرم و آب سرد)

مجموعه اين چشمه‌هاى معدنى آبگرم در بخش مهدیشهر و در شمال غربى سمنان در فاصله ۲۱ کيلومترى اين شهر قرار دارد، اطراف اين چشمه‌ها را ارتفاعات در بر گرفته و آب چشمه‌ها از دسته آب‌هاى کلروره سولفاته کلسيک و گوگردى است و در درمان بيمارى‌هاى صفراوى، کليه، کبد، نقرس، روماتيسم و درد مفاصل کاربرد دارد.

هر ساله از اوايل بهار تا اواسط پائيز، جمعى کثير از مردم استان مازندران و سمنان براى بهره‌گيرى از خواص آب چشمه‌‌ها به اين منطقه مسافرت مى‌کنند. براى جابه‌جايى مسافران، سوارى‌ها و مينى‌بوس‌ها به طور منظم بين سمنان و اين چشمه ‌ها در رفت و آمد هستند.

پیشنهاد ما برای دسترسی به آب گرم این است که پس از ورود به مهدیشهر از میدان ورزش به سمت بلوار کارگر رفته و مسیر را تا انتهای بلوار ادامه دهید. در پایان بلوار جاده خاکی امتداد می یابد این جاده خاکی را ادامه داده تا به قریه امام زینعلی برسید. آن را پشت سر نهاده و مسیر پس از حدود سه کیلومتر کم کم اوج می گیرد و با پیچ های نسبتا تند و شیب زیاد به طرف گردنه کلیاب می رود. از فراز گردنه جاده با شیب تند و پیچ های زیاد به سمت دره امتداد می یابد. مسیر را باید به سمت جنوب ادامه داد و حدود یک کیلومتر در دره ادامه می یابد تا به چشمه های آب گرم می رسد.

همای سعادت در کویر سرخ دره سمنان جاذبه ای دیدنی

کویر کوه سرخ در جنوب غربی سمنان قرار دارد از جنوب به بخش های شمالی ریگ جن، از شمال به کوه سرخ، از غرب به صفائیه و سیاه کوه و از شرق به معدن گوگرد دلازیان محدود می شود.

برای دسترسی به این کویر و بازدید از جاذبه های آن باید از جاده سمنان - تهران به سمت سرخه حرکت کرد. پس از پیمودن حدود ۱۰ کیلومتر در سمت چپ جاده و ره به جنوب جاده ای به سمت روستای صوفی آباد جدا می شود. این جاده ۵.۵ کیلومتری را که تماما آسفالت است پیموده تا به صوفی آباد برسید. می توان دیداری با شیخ علاء الدوله و مقبره ۷۰۰ ساله آن نیز داشت.

صوفی آباد را به سمت بیابان کترک کرده و پس از پنج کیلومتر به سمت جنوب، جاده ای خاکی وجود دارد که به سمت مزار منطقه می رود. این جاده تقریبا ۲۵ کیلومتر طول دارد. پس از طی حدود هشت کیلومتر به مزارع می رسید که آن را پشت سر گذاشته و هفت کیلومتر دیگر مسیر را ادامه می دهید. از این نقطه به بعد پیاده روی آغاز می شود.

مسیر را به سمت جنوب غرب پیش گرفته و به سمت سد خاکی که به طور طبیعی به وجود آمده بروید، می توانید بعد از ۲۰ دقیقه همای سعادت را ببینید و ۴۰ دقیقه پس از گذر از همای سعادت به سد خاکی رسیده و برفراز آن رفته و به سمت غرب و بر روی سد خاکی ادامه مسیر دهید.

 در جنوب کوهی مشخص است که سرخ کوه نام دارد از سد سرازیر شده و در شوره زار آغاز به حرکت کنید. با گذشت دو ساعت ونیم به یکی برج دیده بانی قدیمی می رسید که در فاصله ۲۰۰ متری آن یک رودخانه فصلی جریان دارد، می توان اینجا استراحت کرد و برای برگشت هم از همان مسیر رفت استفاده کرد.

منطقه شکار ممنوع «خنار» کوهستانی با تپه ماهورهای فراوان

منطقه شکار ممنوع خنار در ۲۲ کیلومتری شمال غربی شهرستان سمنان و شمال شرقی شهرستان گرمسار با مساحت ۳۶ هزار و ۴۷۶ هکتار واقع شده است .

منطقه شکار ممنوع خنار منطقه ای است کوهستانی با تپه ماهورهای فراوان که به دلیل تغییرات ارتفاعی دارای تفاوت اقلیمی خاص بوده که بدین لحاظ در نواحی شمالی با وجود ارتفاعات بلند دارای هوای معتدل سرد و در نواحی جنوبی آن با ارتفاعات کمتر دارای هوای معتدل گرم و دارای پوشش گیاهی مرتعی تا جنگل های درختچه ای اورس بوده که در نواحی شمالی و شمال شرقی آن پوشش مطلوب تر است. انواع گرامینه ها، درمنه، گون، باریجه، کما، قیچ، گز، زرشک، تنگرس ازگونه های مهم گیاهی منطقه به شمار می روند.

منطقه به دلیل وجود آب کافی، مراتع نسبتاً مناسب و شرایط اقلیمی مطلوب، زیستگاه های خوب و مناسبی را برای حیات وحش فراهم کرده است. از گونه های بارز پستانداران منطقه می توان قوچ و میش، کل و بز، آهو، خرس قهوه ای، پلنگ و انواع گربه سانان دیگر مانند گراز، روباه، شغال و غیره را نام برد. مهمترین پرندگان منطقه شامل عقاب ها و انواع پرندگان شکاری، کبک، تیهو، انواع گنجشک سانان و غیره است.

برای دسترسی به این منطقه می توان از روستای رامه برای رسیدن به این مکان استفاده کرد، از سمنان به سمت تهران حرکت کنید. پس از پارک جنگلی ده نمک جاده ای منشعب می شود که به سمت شمال امتداد می یابد و در ابتدای آن تابلوی پاسگاه محیط بانی چهار طاق نصب شده، از طریق این جاده به روستای رامه بروید که در غرب منطقه خنار قرار دارد و بعد از آن به ییلاق خنار بروید.

غار گچی پندیر چال سمنان، یخچالی طبیعی

غار پندیر چال یا پنیر چال در غرب روستای افتر به فاصله ۴۰ کیلومتری شهر سمنان وجود دارد. این غار دارای ساختار گچی بوده و به دلیل واقع شدن در سطح زیرین زمین و اختلاف محسوس دما در بهار و تابستان اهلی و عشایر از آن به عنوان یخچال طبیعی برای نگهداری محصولات لبنی خود استفاده می کنند. این غار دارای دو تالار و دو دالان در ۱۰۰ متر ابتدایی خود است.

برای دسترسی به این غار باید از سمنان به سمت تهران حرکت کنید. بعد از طی پنج کیلومتر و در ابتدای سه راهی مومن آباد به سمت فیروزکوه حرکت را ادامه دهید. با طی حدود ۲۹ کیلومتر به روستای افتر می رسید. در این روستا پس از هماهنگی با مسئولان شورای روستا به همراه یکی از اهالی از طریق جاده شوسه غرب روستا به طول چهار کیلومتر به سمت دهانه غار بروید از درب غار وارد شده و از پله ها پایین بروید. وارد تالار نخستین می شود در بخش شمال غربی این تالار دالانی وجود دارد که به تالار بعدی می رود. وارد تالار دوم شوید و از آن بازدید کنید. برای بازدید از ادامه غار نیاز به تجهیزات غار نوردی دارید ادامه مسیر به صورت دالان های تنگ و عمودی بوده و عبور از آن ها به صورت سینه خیز امکان پذیر است.

کویر شورآب سمنان با رمل های ماسه ای جاذبه ای بی نظیر

کویر شورآب در موقعیت جغرافیایی N۳۵۰۹ شمالی و E۵۳۴۳ شرقی در جنوب شرقی شهرستان سمنان قرار دارد و عبور این رودخانه باعث شده است که زمین های باتلاقی و پفکی عمده عرصه این کویر را فرا بگیرد و به همین خاطر پوشش گیاهی زمین بسیار اندک و در حاشیه رود شورآب رملهای ماسه ای قابل مشاهده است.

آب رودخانه شوراب همانند دوغاب گچ در مسیل جریان دارد. در کناره های رودخانه نیز لایه ضخیمی از نهشته های نمکی، سطحی صاف و صیقلی و سفید رنگ را بوجود آورده است.

برای دسترسی به این منطقه از شهر سمنان به سمت جنوب شهر حرکت کرده و از بلوار شریف واقفی به سمت روستای خیر آباد حرکت کنید. فاصله دو کیلومتری خیر آباد تا سمنان را بپیمایید و سپس از روستای خیر آباد به سمت روستای محمود آباد می روید. فاصله خیر آباد تا دلازیان حدود چهار کیلومتر است. قبل از روستای دلازیان به سمت جنوب جاده ای خاکی وجود دارد که در ابتدای آن تابلوی تعدادی مرغداری نصب شده است. مسیر را ادامه داده تا به معدن گوگرد برسید.

در معدن گوگرد ابتدا به سمت جنوب شرق جاده ادامه مسیر داده و پس از طی ۵۰۰ متر حرکت شما به سمت جنوب خواهد بود. بافت متراکم تاغ که اندک اندک به تنکی می گرایددر همه جای کویر دیده می شود. راهپیمایی را در  مسیر جاده خاکی آغاز کنید. با یک ساعت راهپیمایی و عبور از یک روخانه به تپه ماهورها می رسید. اگر نیم ساعت دیگر ادامه دهید به دریاچه نمک خواهید رسید و می توانید یک شب را هم در این کویر بگذرانید و از آسمان پر ستاره کویر و زیباییهای شبانه و سکوت آن لذت ببرید.

منار سلجوقی مسجد جامع سمنان قدیمی ترین منار جنبان ایران

مهم ترین آثار تاریخی سمنان مسجد جامع، مسجد جامع زاوقان، منار سلجوقی مسجد جامع قدیمی ترین منار جنبان ایران، مسجد امام سمنان (مسجد شاه یا سلطانی)، گرمابه حضرت، موزه گرمابه پهنه سمنان، دروازه ارگ سمنان، بازار سمنان، بازار مرده‌ها، برج چهل‌دختران، قلعه ‌های سارو، کاروانسرای سنگی آهوان(مربوط به قرن پنجم هجری)، کاروانسرای شاه سلیمانی آهوان، کاروانسراهای شاه عباسی(صفویه) و مقبره درویش محمود هستند.

مسافران سمنان می توانند از سفال و سرامیک، دستباف هایی مانند پرده‌های سنتی، هنری، حوله، شال گردن، پارچه‌های متقال زیر ساخت قلمکار، جاجیم، چادر شب، پلاس و چوقا (چوخا) که عمدتا توسط روستائیان و عشایر تولید می‌شود به عنوان صنایع دستی این شهر سوغات ببرند.

استان سمنان از مراکز قابل توجه صنایع دستی کشور است. در این استان انواع صنایع دستی نظیر قالیبافی، گلیم بافی، نمدمالی، سرامیک و سفال‌سازی و … وجود دارد که هر یک از آن‌ها سوغاتی گرانقدر برای بازدیدکنندگان از استان به شمار می‌آیند.

 مهم‌ترین صنایع دستی استان سمنان قالیبافی، گلیم بافی، نمد مالی، سفالگری و سرامیک و دستباف‌ها به شمار می روند.

الهام صادقی