خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ: فریبا کلانتر کارشناس آموزش محیط زیست و عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره سپیدار با موضوع انتخاب کتاب برتر کودک و نوجوان در حوزه محیط زیست است.
وی تاکنون فعالیت‌های آموزشی زیادی در زمینه‌محیط‌زیست داشته و در جشنواره سپیدار که به انتخاب و داوری داستان‌های کودک و نوجوان در ارتباط با محیط زیست می‌پردازد نیز به عنوان نماینده سازمان محیط زیست حضور فعال و تأثیرگذاری داشته است. خبرگزاری مهر، همزمان با برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره سپیدار که چهارم مهر ماه برگزار می‌شود به گفتگو با او پرداخته است:
* خانم کلانتر مشکل اصلی محیط‌زیست ما کجاست؟
خوشبختانه در جامعه امروز، اطلاع‌رسانی بسیار خوب و فراگیری در باره محیط‌زیست دارد صورت می‌گیرد و آن‌قدر راجع به معضلات محیط‌زیستی صحبت شده که همه فهمیده‌اند حال محیط‌زیست‌مان «بد» است!
مثل همین مسئله آب که خیلی روی آن تأکید می‌شود؛ ما مشکل آب داریم، مشکلات فرونشست خاک داریم و این‌ها مسائلی نیستند که یک روزه، یک ماهه یا یک ساله به وجود آمده باشند که به همین راحتی هم بشود آن‌ها را حل کرد!
باید برنامه‌ریزی کرد و همه‌ی آحاد جامعه را نسبت به مسائل محیط‌زیست حساس کرد. آلودگی هوا هست، آلودگی دریا هست، مسئله زباله و... این روزها مردم زیاد مسافرت می‌روند و بحث استفاده از ظروف پلاستیک و یک بار مصرف هم است وهمه‌ی ما باید مصرف‌مان را به عنوان مصرف‌کنندهاز این مواد کاهش بدهیم،تولیدکننده‌ها که جای خود را دارند!
* برای تسریع روند آگاه‌سازی و فرهنگ‌سازی چه راهکاری وجود دارد؟
مهم‌ترین موضوع این است که همه‌ی افراد باید خودشان را اعضای سازمان محیط‌زیست بدانند! سازمان محیط زیست یک مجموعه کوچک است با یک تعداد افراد محدود؛ ولی می‌توان گفت که همه مردم کشور از آن جایی که محیط زیست را لازم دارند تا به زندگی ادامه بدهند، باید خودشان را اعضای مسئول محیط‌زیست بدانند.
به این ترتیب می‌توانیمدر این شرایط بد،چند قدم برداریمو به سمتی برویم که اوضاع کمی بهتر بشود. البته درست است که وقتی مسئله‌ای مثل آب مطرح می‌شود، بخش خانگی و صنعتی ما بخش خیلی کمی را در بر می‌گیرد.
مصرف خانگی ما فقط شش درصد را تشکیل می‌دهد. بخش اعظم مصرف آب در بخش کشاورزی است که باید به طور جدی و در سطح کلان مدیریت شود.
اما من فکر می‌کنم هر مدیر و مسئولی از همین خانواده‌ها خارج می‌شود و در سطح بالا به مدیریت مشغول می‌رسد به همین دلیل هر چه این ذهنیت در ما قوت بگیرد که محیط‌زیست به همه تعلق دارد و مثل حیاط خانه خودمان است که باید از آن به درستی مراقبت و نگه‌داری کنیم و قدرش رابدانیم، می‌توان انتظار آینده بهتری داشته باشیم.
* در این میان، نقش کودکان و نوجوانان کدام است؟
بله، این مسئله بر می‌گردد به همان سن کودکی و نوجوانی. به تجربه ثابت شده چه بخش دولتی و چه خصوصی وقتی آموزش را از زمان کودکی و نوجوانی شروع کرده‌اند، نتیجه خوبی گرفته‌اند. نمونه روشن آن هم راهنمایی و رانندگی است که در طول سال‌های گذشته با تبلیغات و آموزشی که از طریق رسانه‌های ارتباط جمعی صورت گرفته، بچه‌ها تا جایی پیش رفته‌اند که بعضی مواقع، هنگام رانندگی جلوی تخلف والدین‌شان را می‌گیرند.
بنابراین اگر دست به دست هم داده بشود و برای مشکلات زیست‌محیطی هم چنین اتفاقی بیفتد، من فکر می‌کنم که آینده محیط‌زیست کشورمان تضمین شود. کودکان و نوجوانان در حوزه محیط‌زیست، مهم‌ترین گروه هدف برای آموزش محسوب می‌شوند.
در سال‌های اخیر سعی کرده‌ایم که فعالیت‌های زیادی مثل مدارس جامع محیط‌زیستی و آموزش همگانی در این زمینه‌ها را داشته باشیم. اما واقعا عزم ملی را می‌طلبد تا بتواند به نتیجه برسد و صد البته که زمان بر هم هست.
اگر این آموزش‌ها ادامه پیدا کند، این امیدواری وجود دارد که علاقه‌مندان بیشتر شوند و همین بچه‌ها که در آینده بزرگ می‌شوند،دارای فهم اکولوژیکی،بوم‌شناسی و صاحب اطلاعات جامعی باشند که وقتی خود در آینده مسئولیتی را به عهده می‌گیرند، تصمیمات‌شان تأثیرات مثبتی در جامعه بگذارد.
کتاب‌های نردبان، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، سازمان حفاظت محیط زیست، دفتر برنامه‌ریزی و تالیف کتاب‌های درسی آموزش و پرورش، انجمن نویسندگان کودک، نشریه دوچرخه (روزنامه همشهری) و نشریه کوله پشتی(روزنامه شهروند) جایزه سپیدار را برای ارج نهادن به تلاش نویسندگان، شاعران و مترجمانی که آثار برتر زیست‌محیطی را برای کودکان و نوجوانان پدید آورده‌اند، برگزار می‌کند.
نظر شما