همکاران قدیمی قطعه موسیقایی «به رسم یادگار» را تجربه می‌کنند

بهروز صفاریان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه همکاری های مشترک‌اش با محسن چاوشی در زمینه تولید تک آهنگ ها و آثار موسیقایی از این پس فضای متفاوت و بیشتری را در بر خواهد گرفت، بیان کرد: سال‌های زیادی است که من و محسن چاوشی با هم همکاری می‌کنیم اما در این مدت بسیار کم پیش آمده که آثارمان دارای یک شخصیت واحد باشند اما مدتی است که سعی می‌کنیم در فضای کاری به هم نزدیک تر شویم که نتیجه آن را در تولید آثاری چون «هم خواب» و «به رسم یادگار» در سریال «شهرزاد» دیدیم.

وی ادامه داد: ما در تجربه ساخت این دو قطعه به تجربیات مشترکی که مدت ها دنبال آن بودیم دست پیدا کردیم. این دو کار برای رسیدن به یک فضای حرفه ای و موفق کمک زیادی به ما کرد کما اینکه با در نظر گرفتن چنین فضایی است که حتم دارم روزهای درخشانی پیش روی ما قرار دارد و مخاطبان در ماه‌های آینده متوجه می شوند که قطعه های آینده چقدر می تواند فضای خوبی را برای‌شان ایجاد کند. ما این پیش بینی را می کردیم و اگر می دانستیم فضای مورد نظر ما نتیجه ای ندارد قطعا کار را ادامه نمی دادیم.

این آهنگساز درباره موسیقی متن سریال «شهرزاد» نیز گفت: دو قطعه ای که در آستانه انتشار مجموعه «شهرزاد» در فضای مجازی منتشر شده، آثار مستقلی غیر از فضای موسیقی متن سریال است اما تردید ندارم کاری که فردین خلعتبری برای این مجموعه ارزشمند انجام داده مانند کارهای دیگر او اثر درخشانی خواهد شد. به هر ترتیب امیدوارم کارهایی که هم فردین خلعتبری و هم من و محسن برای سریال «شهرزاد» انجام دادیم مورد لطف مخاطبان قرار گیرد.

صفاریان در معرفی قطعه «به رسم یادگار» توضیح داد: ترانه این اثر را حسین صفا و آهنگسازی کار نیز بر عهده محسن چاوشی بوده است. من نیز به عنوان تنظیم کننده در این قطعه حضور داشتم، ضمن اینکه  عادل روح نواز گیتار، حسین قاسم زاده دودوک و بهنام کریمی ویولن اول به عنوان نوازنده با ما در این زمینه همکاری داشتند.

در متن ترانه «به رسم یادگار» آمده است:

نشد با شاخه ها، بغل کنم تو رو
نشد نشد نشد، برو برو برو

اراده داشتم، بدون کاشتن
که عادتت بدم به ریشه داشتن

که عادتت بدم یه گوشه بند شی
به مبتلا شدن علاقمند شی

نشد که از دلم، جدا کنم تو رو
نشد نشد گلم، برو برو برو

نشد که بی دهن صدا کنم تو رو
تمام حرف من، برو برو برو

قدیما هر گلی شناسنامه داشت
تموم می شد و بازم ادامه داشت

تو شیشه گلاب، تو شعر شاعرا
تو گل فروشیا، تو جیب عابرا

همون کسا که از، تو باغچه چیدنت
توی خیالشون ادامه میدنت

نشد که از دلم جدا کنم تو رو
نشد نشد گلم، برو برو برو

نشد که بی دهن، صدا کنم تو رو
تمام حرف من، برو برو برو

تو داری از خودت، فرار می کنی
داری با ریشه هات چی کار می کنی؟

برو برو ولی، به رسم یادگار
شناسنامتو تو خونه جا بذار

برو برو ولی، به رسم یادگار
شناسنامتو تو خونه جا بذار