به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی شهر کتاب مرکزی، مراسم رونمایی از لوح های فشرده «لالایی ها» چهارشنبه شب، ۱۵ مهربا حضور مصطفی رحماندوست شاعر و مهدی زارع آهنگساز این اثر، در شهر کتاب مرکزی برگزار شد.
زارع به عنوان اولین سخنران این برنامه گفت: ساخت و انتشار لالایی‌ها، سه سال طول کشید؛ دو سال برای آهنگسازی اثر، وقت صرف شد، یک سال هم منتظر ساخت مجوز بودیم. کار از این نظر دو سال طول کشید که تمام مراحل آهنگسازی دو سی دی، در کنار بچه‌ها شكل گرفت به اين صورت كه من برای شعرها و ترانه‌های آقای رحماندوست، آهنگ می ساختم و آن را برای بچه‌ها اجرا و عكس‌العمل‌شان را رصد می كردم و در صورتی كه بچه‌ها، از موسيقی خوش‌شان می آمد، ملودی را نگه می داشتم.
این آهنگساز گفت: در مرحله دوم و بعد از ساخت ماكت، يك بار ديگر موسيقی را براي بچه‌ها پخش و به عكس‌العمل‌ها دقت می كردم. در اين ميان، گاهی اتفاق می افتاد كه موسيقی خوبی ساخته می شد اما بچه‌ها به راحتی نمی توانستند ارتباط برقرار كنند يا اينكه ما حس می كرديم ملودی پايانی، حس و حال خوبی ندارد. بنابراين با اين وسواس‌ها و سخت‌گيری ها بود كه ساخت اثر، دو سال طول كشيد.
وی افزود: نكته ديگری كه در ساخت آهنگ و تدوين آلبوم‌ها به آن توجه داشتيم، والدين بودند. به اين ترتيب كه می خواستيم پدر و مادرها هم بتوانند به راحتی براي كودكان‌شان ترانه و لالايی بخوانند؛ به خصوص كه همزمان با كار ساخت ملودی و آهنگسازی، از نظر روان‌شناسی هم تحقيق كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه لالايی خواندن والدين، به بچه‌ها حس امنيت می دهد. از سوی ديگر، اگر بچه‌ها در خانواده احساس آرامش كنند، رشدشان آرام خواهد بود و دچار اختلال شخصيتی نمی شوند.
زارع با بيان اينكه شعر، مهم‌ترين ركن كار برای آهنگساز است، گفت: شعر خوب، ملودی، فضا و ديگر شرايط را برای آهنگساز فراهم می كند، در اين اثر هم تنها از سازهای ايرانی و عموماً سه تار استفاده شده است.
اين آهنگساز ادامه داد: به نظر من زنگ خطر در حوزه موسيقی كودك به صدا درآمده و بايد هشيار باشيم. موسيقی هايی كه بچه‌های مان با ارگ و كی برد در مهدها می شنوند، آثار نازلی كه از تلويزيون پخش می شود، همه و همه باعث آسيب رسيدن به گوش كودك مي‌شود چون اين نوع موسيقی ها، موسيقی بزرگسال است و نه كودك. پيامد اين بي‌مبالاتی هم بلوغ زودرس كودكان و نوجوانان و همين‌طور شادی هسيتيريكی است كه به لوده بازی منجر شده است.
وي همچنين گفت: كودك ايرانی از موسيقی و فضای ايرانی دور شده و اين اتفاق فاجعه است! بد نيست كه حرف و كلام فرهنگ‌های ديگر را هم بشنويم و بدانيم اما تكليف فرهنگ خودمان چه می شود؟
به ايراني بودن ترانه‌هاي كودكان توجه نشده است
مصطفی رحماندوست، شاعر سی دی های «خواب قشنگ كجايی؟» و «دنيا دنيا لالايی» نيز در این برنامه، درباره خاطراتش از لالايی شنيدن گفت: مادربزرگم هميشه برايم لالايی می خواند و اين را خوب به ياد دارم و برايم خاطره خوشی است.
وی ادامه داد: به نظرم لالايی، بيش از كلام، موسيقی است. اين طور هم می توان گفت كه موسيقی لالايی برای بچه‌ها و كلام لالايی برای مادران است. البته من سعی كرده‌ام در لالايی های خودم، كلام كودكانه را فراموش نكنم مثلا در يكي از لالايی ها، بچه، اسباب‌بازی هايش را می خواباند و بعد، غيرمستقيم به خودش هم می گويد كه وقت خواب است و بايد بخوابد.
رحماندوست درباره آهنگسازی اثر هم گفت: از آغاز ساخت ترانه برای كودكان، به ايرانی بودن ترانه‌ها توجه نشده است چرا كه بيشتر آنها تقليدی و غربی بود امادر اين دو سی دی تلاش شده مبنای ملودی، ايرانی باشد تا سليقه موسيقی بچه‌ها بهتر شود.
در پايان اين مراسم، گروه نوازندگان ساخت موسيقي سی دی های «خواب قشنگ كجايی؟» و «دنيا دنيا لالايی» چهار قطعه از قطعات اين لالايی ها را برای حضار اجرا كردند و جشن امضای اثر نيز برگزار شد.
نظر شما