مسئولین به وعده های خود برای رفع مشکلات بهکده رضوی عمل کنند

مجید جودیری در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: طی بازدید اخیر معاون وزیر سازمان جهاد کشاورزی، مدیرعامل سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی و فرماندار شهرستان مانه و سملقان برای رفع مشکلات اهالی بهکده تصمیمات خوبی اتخاذ شده است.

وی گفت: متاسفانه در سالهای گذشته به دلیل کم توجهی به این منطقه که دارای ۲۲ واحد دامداری است، به علت نبود تغذیه مناسب، دام سبک از تعداد هفت هزار راس به سه هزار رأس کاهش و موجب زیان و افت شدید در تولید شیر و گوشت شد.

جودیری با بیان اینکه وجود اقوامهای کرد، ترک، فارس، بلوچ، عرب و لر، این شهرک را به ایرانی کوچک تبدیل کرده است، افزود: به دلیل از بین رفتن امکانات و کارگاه های اشتغالزایی به تدریج شهرک بهکده رضوی با مهاجرت مواجه و بسیاری از منازل مسکونی نیز خالی از سکنه شده است.

وی با اشاره به بازدیدها و اقدامات انجام شده از سوی مسئولین کشوری، استانی و شهرستانی گفت: با برنامه ریزی های کوتاه مدت مدیریت این شرکت و اجرای طرح جامع اقتصادی با توجه به وجود مراتع غنی در این منطقه، تعداد دام سبک از سه هزار به پنج هزار رأس و دوقلوزایی دام سبک نیز۲۵ درصد افزایش یافت. همچنین پرداخت ۴۰ درصد از حقوق معوق کارکنان شرکت بهکده رضوی پرداخت و موجب دل گرمی کشاورزان شد.

به گفته جودیری با انجام این اقدامات امید به رونق اقتصادی و بازگشت مهاجران به بهکده افزایش یافته است.

مدیرعامل شرکت بهکده رضوی همچنین با اشاره به وعده های مسئولین در خصوص رفع مشکلات این شرکت تصریح کرد: اگر تمامی این وعده ها عملی شود قطعا وضعیت شرکت بهبود خواهد یافت و این مستلزم توجه جدی مسئولان به وعده های داده شده است.

وی به برخی از این وعده ها اشاره کرد و گفت: طی دستور العملی از سوی دبیر کمیسیون اقتصادی طی نامه ۲۲۹۰۱۲ مورخ ۲۵/۱۲/۸۹ به وزارت جهاد کشاورزی در خصوص توانمندسازی شرکت سهامی زراعی بهکده رضوی، سه میلیارد تومان برای رفع مشکلات تامین اعتبار شد، که متاسفانه فقط بر روی کاغذ ماند و بایگانی شد تا اینکه شرکت با مشکلات زیادی روبرو شد و مسئولین مجدد برای نجات شرکت به تکاپو افتادند.

گفتنی است: بهکده رضوی با انتقال کلیه مجزومین از سراسر کشور در سال ۴۲ تاسیس شده است؛ این منطقه دارای منابع و مراتع بسیار غنی است و با پتاسنیل های خوبی که داشت به عنوان تفرجگاه بسیار سرسبز با آب و هوای معتدل محسوب می شد.

وجود امکانات رفاهی شهری تا سال های ۶۱ و ۶۲ جلوه خاصی به این روستا بخشیده بود که مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفت اما متاسفانه به دلیل کم توجهی مسئولان به تدریج این امکانات از بین رفت.