حجت االاسلام گلی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تفاوت نگاه مدیران و منتقدان در صداوسیما و تولیدکنندگان آثار نمایشی گفت: تلقی جامعه منتقدان، مدیران و جامعه فرهنگی صداوسیما نسبت به رویکردهای آثار نمایشی سازمان با تلقی تولیدکنندگان و هنرمندانی که در بخش های مختلف کارگردانی، تهیه کنندگی و فیمنامه نویسی فعالیت دارند متفاوت است.
وی ادامه داد: ما به آثار نمایشی به عنوان یک کتاب مصور نگاه می کنیم که باید مخاطب از آن درس بیاموزد و و آموخته های جدیدی را از هر صفحه دریافت کند. البته وقتی گفته می شود نگاه نخبگان و گروه های مرجع نگاه آموزشی، دانشی و ارتقادهنده است منظور بر اساس استانداردهای آموزشی است و نه اینکه تلویزیون مجموعه ای از کتاب های فربه باشد بلکه مسلما دنیای تصویر دنیای متفاوتی است که باید به همه عناصر لازمه آن توجه داشت.
این کارشناس مذهبی با اشاره به نگاه حاکم در تلویزیون توضیح داد: من در مقامی نیستم که بگویم کدام دیدگاه درست است اما واقعیت این است که اکنون آثار از نگاه نخبگان و جامعه فرهنگی فاصله دارد و به نگاه تولیدکنندگان آثار متمایل است و آنچنان که می بینیم بسیاری از مخاطبان تلویزیون برای رفع نیاز به سراغ این رسانه نمی آیند بلکه با میل می آیند و به دنبال سرگرمی هستند.
«کیمیا» را نمی توان با «خاک سرخ» و «در چشم باد» مقایسه کرد
حجت الاسلام گلی در بخش دیگری با اشاره به سریال «کیمیا» که این شب ها به کارگردانی جواد افشار از شبکه دو سیما پخش می شود، گفت: با توجه به آنچه که گفته شد سریال «کیمیا» را هم باید در همین چارچوب ها بررسی کرد. در وهله اول باید در نظر داشت که این سریال را نمی توان به طور مثال با اثری مثل «شهرزاد» ساخته حسن فتحی مقایسه کنیم و درباره موفقیت آن بحث کنیم بلکه باید آن را با توجه به درجه و سطحی که دارد با اثری مثل خودش مقایسه کنیم و در چنین مقایسه ای نمی توان انتظار داشت که «کیمیا» همچون سریال های «خاک سرخ» ساخته ابراهیم حاتمی کیا یا «در چشم باد» اثر مسعود جعفری جوزانی که با درجه کیفی الف ساخته شدند، باشد. برای یک سکانس از «در چشم باد» گاهی عوامل سه روز مشغول چیدن میزانسن و یا طراحی گریم و دیگر موارد می شدند.
وی ادامه داد: سریال «کیمیا» را باید با آثار درجه ب مقایسه کرد، این اثر بیشتر شبیه کارهای مناسبتی است و البته در مقام این مقایسه اثر موفقی است و می توان نمره متوسط به بالا را به آن داد.
این منتقد و کارشناس در پاسخ به میزان موفقیت سریال «کیمیا» و نقاط ضعف این اثر یادآور شد: این سریال اشکالاتی دارد که در درجه اول متوجه خود صداوسیماست چراکه از پرداختن به مسایل، مفاهیم و موضوعات و عمق بخشی به آنها غفلت کرده است. عمق بخشی به مسایل در فیلمنامه مورد توجه قرار می گیرد، فیلمنامه ای که مصوب می شود باید مساله ای را طرح کرده باشد، درحالیکه «کیمیا» و آثاری از این دست از عمق محتوایی صحیحی نسبت به آنچه می خواهند بیان کنند، برخوردار نیستند.
بدترین شخصیت و نقش در «کیمیا»
حجت الاسلام گلی با اشاره به اینکه «کیمیا» توانسته مخاطب را با خود همراه کند، عنوان کرد: اگرچه این سریال چندان عمیق نیست اما توانسته مخاطبان را پای خود بنشاند با این حال مخاطب گاهی فکر می کند تنها در حال دیدن یک اثر اجتماعی است و نه سریالی که بنا بود به انقلاب و دفاع مقدس بپردازد. تصویرسازی از ساواک، پیروزی انقلاب و مبارزه های مردم و جنگ هایی که ما در سریال دیدیم تصاویری سطحی بودند که ما بسیاری از آنها را باور نمی کنیم اگرچه که مخاطب را ناراحت هم نمی کند و وقتش را برای تماشای آن صرف می کند.
وی درباره لطیفه هایی که نسبت به سریال ساخته شده و در فضای مجازی منتشر شده است، اظهار کرد: مردم را نمی توان به تماشای یک اثر اجبار کرد و همین که «کیمیا» توانسته است مخاطبش را پای خود نگه دارد و آن را پیگیری می کند نوعی موفقیت است. این پیگیری نشان می دهد که سریال تا حدی برای آنها اهمیت داشته است و توانسته توجه آنها را جلب کند. با این حال مخاطب می داند که برای دانستن تاریخ سرزمینش نمی تواند به این سریال رجوع کند چراکه اثر عمیقی نیست. از طرفی هم نباید از این سریال توقع زیادی داشت و آن را با کاری مثل «مدار صفر درجه» ساخته حسن فتحی مقایسه کرد. «کیمیا» محصول ذهن نویسنده ای است که بیشتر آنچه را که مردم برایش روایت کرده اند به نگارش درآورده است تا اینکه سراغ تحقیق ها و پژوهش ها رفته باشد.
این مشاور مذهبی مجموعه های تلویزیونی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به شخصیت پردازی «کیمیا» تصریح کرد: بدترین شخصیت در سریال خود کیمیاست که باورپذیر نیست و بسیار احساسی عمل می کند. او یک قهرمان شعاری است که تنها کارگردان به عنوان قهرمان قبولش دارد. کیمیا در پیشرفت قصه به مخاطب کمکی نمی کند و منفعل است و در چارچوب های یک قهرمان عمل نمی کند. حتی می توان گفت مادر کیمیا از این حیث بهتر می تواند در مقام یک قهرمان قرار بگیرد.
وی ادامه دامه داد: چهره های منفی در این سریال بسیار ساده لوح هستند. چهره های ساواکی نه تنها کار خود را بلد نبودند بلکه مخاطب دلش هم برای آنها می سوخت به جای آنکه از آنها متنفر باشد. شخصیت آرش هم در این سریال نمی تواند مثل یک ضد قهرمان عمل کند و مخاطب را نمی ترساند بلکه فقط کمی مخاطب را عصبی می کند.
حجت الاسلام گلی در پایان بیان کرد: با این حال همچنان که گفته شد به نظرم این سریال در نگاه عموم مردم موفق بوده است و می توان به آن نمره ۶۰ از ۱۰۰ را داد.
نظر شما