به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، بری لارسون نامزد اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول هنگام آماده کردن خود برای بازی در فیلم «اتاق» که ماجرای آن حبس شدن مادری همراه پسر پنج ساله اش در یک انباری بسیار کوچک است، تصمیم گرفت برای مدتی ارتباط خود را با دنیای خارج کاملا قطع کند.
بری لارسون، بازیگر ۲۶ ساله آمریکایی که به تازگی برنده جایزه گلدن گلوب برای بازی در این فیلم شده است، می گوید: یک ماه در خانه ماندم. خیلی دوست داشتم بدانم یک مدت انزوا چه نتیجه و تاثیری خواهد داشت. من روزی دو بار مدیتیتشن می کردم. به همین خاطر به سکوت و فکر و خیال هایی که در سرم می گذرد عادت دارم.
فیلمنامه «اتاق» را اما داناهیو بر اساس یکی از کتاب های پرفروش خودش با همین عنوان نوشته است؛ داستان هراسناک مادری جوان (با بازی بری لارسون) که همراه پسر پنج ساله اش به نام جک (با بازی جیکوب ترمبلی) در یک انباری کوچک سه متر در سه متر و بدون پنجره که فقط در سقفش روزنه کوچکی دارد محبوس شده است.
از زمان اولین اکران بین المللی فیلم «اتاق» در یکی از جشنواره های سینمایی در تابستان ۲۰۱۵، برخی از منتقدان بری لارسون را یکی از نامزدان بالقوه دریافت جایزه اسکار دانسته اند.
در این دوره یک ماه تبعید و یا انزوای خود خواسته در ذهن او چه می‌گذشت؟
وی درباره نقشش اینگونه توضیح می‌دهد: من در مورد گذشته خودم خیلی فکر کردم، چیزهای زیادی را به خاطر آوردم از جمله موارد تاسف‌بار و یا فرصت های از دست‌رفته زندگی را. حدس می زدم شخصیت اصلی فیلم قبل از اینکه جک به داستان بپیوندد، قاعدتا یک چنین فضای ذهنی را تجربه کرده است.
بری لارسون علاوه بر صحبت با روانکاوان برای شناختن تاثیرات روحی شرایط اسارت، شروع کرد به نوشتن دفترچه های خاطرات شخصیت داستان در سنین ۱۰، ۱۴ و ۱۷ سالگی تا از این طریق بهتر بتواند در جلد این شخصیت فرو برود.
او در این مورد می گوید: اکثر اوقات تلاش من رجوع به خودآگاه و خلق نوعی احساس‌آگاهی در مورد یک شخصیت دیگر بود. واقعا گاهی اوقات برای ساعت های پیاپی در ذهنیت این دختر ۱۰ ساله غرق می شدم. هدفم این بود که یک سابقه داستانی کامل این شخصیت، نگرانی ها، امیدها و آرزوهای او را بپرورانم. سعی کردم به تمام مسائلی که ممکن است در ذهن یک دختر ۱۰ ساله دور بزند، از اختلافات و جر و بحث ها با مادرش تا وسواس در مورد ظاهرش یا حتی اولین عشق های کودکانه اش فکر کنم.
بری لارسون پس از صرف یک ماه برای نوشتن این دفترچه های خاطرات و ساختن کولاژهایی در مورد جزییات دوران کودکی شخصیت داستان آنها را به مدیر طراحی و تولید فیلم تحویل داد و تا زمانی که سر صحنه فیلمبرداری حاضر شد آنها را ندید.
صحنه واقعی فیلمبرداری «اتاق» تقریبا به همان اندازه‌ای که در فیلم می‌بینیم تنگ و محصور و در نتیجه هراسناک است.
لنی ابراهامسون، کارگردان ایرلندی فیلم که برای کارگردانی این فیلم نامزد جایزه اسکار کارگردانی شده است، می گوید: لنز دوربین ها همیشه داخل این فضای تنگ قرار داشتند و صحنه با دقت و به شکل ویژه ای طراحی شده بود. حداقل نصف دوران فیلمبرداری من یا داخل وان حمام یا زیر کاسه ظرفشویی بودم یا از بالای یک نردبان به پایین نگاه می کردم. فقط در موارد نادری خارج از این اتاق کوچک و از طریق مانیتور فیلمبرداری را زیر نظر داشتم.
او می افزاید: ما توانستیم کار فیلمبرداری را طوری تنظیم کنیم که اکثر اعضای گروه خارج از اتاق باشند و فقط سه چهار نفر توی اتاق بمانند که بازیگران فضای کافی داشته باشند.
نظر شما