به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر گفتاری از آیت الله مصباح یزدی در خصوص مبعث پیامبر اکرم(ص) است که از نظر می گذرد.
بعثت پیغمبر اکرم(ص) در برهه‌ای از تاریخ اتفاق افتاد که تقریبا جامعه عرب در نهایت سقوط بود و از هیچ مزیتی در جهت علمی، فرهنگی، اقتصادی و انسانی، برخوردار نبود، ولی بعثت آن حضرت تمدنی را در جامعه عرب پایه گذاشت که منشأ ترقی و توسعه در کل جهان شد.
بعثت پیامبر(ص) رشد ارزش‌های انسانی در جامعه را به همراه داشت، عدالت، آزادی، شرافت و کرامت انسان از آثار بعثت پیغمبر اکرم و تعالیم ایشان است که هنوز هم پایدار می‌باشد.
ویژگی پیغمبر اسلام در مقام تشریع این است که در میان ۱۲۴ هزار پیغمبر، تنها پیغمبری بود که فرمود: دستورات اسلام تا روز قیامت کافی است و اگر این‌ها را درست عمل کنند به سعادت دنیا و آخرت خواهند رسید.
اگر ما این را باور را داشته باشیم که سعادت دنیا و آخرت ما در گرو عمل به شریعت اسلام است ــ که قطعا چنین می‌باشد ــ باید رفتار و عملکرد ما بهتر از این باشد.
قبل از این‌که انبیا مبعوث بشوند هم عقل بود، و انبیاء برای کمک کردن به عقل مبعوث شدند، «وَ یثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُول»، زیرا عقل غبار می‌گیرد و زیر پرده‌هایی از هوا و هوس‌ها مدفون می شود، و به همین دلیل کسانی که ادعای عقل دارند ولی دین را زیر پا می‌گذارند چه فسادهایی به بار می‌آورند، چه حرف‌های بی‌مبنایی می‌زنند و چه رفتارهای نامعقولی دارند، و این همان جاهلیت است که الان با شکل و لعابی دیگر رخ نموده است.
اراده الهی بر این تعلق گرفته بود که بعد از رحلت پیغمبر اکرم تا حدود دویست و پنجاه سال دوازده معصوم که در تفسیرشان اشتباه نکنند در میان مردم حضور داشته باشند تا میراث پیغمبر را تفسیر کنند و چراغ هدایت جامعه اسلامی قرار گیرند تا قرآن در جامعه بتواند نقش خودش را ایفا کند.
سؤال: آیا بعد از غیبت امام عصر(عج)، مردم احتیاجی به شناختن معارف قرآن و تفسیر مجملاتش ندارند؟ چنین باید پاسخ داد که خدای متعال راهی را در بین امت قرار داد که کسانی بتوانند این نقش امام را ادامه دهند، و فرمایشات پیغمبر و ائمه اطهار را بیاموزند و به دیگران تعلیم بدهند، زیرا «العلماء ورثة الانبیاء«.
این کار از راه وحی و الهام خاص نیست، بلکه راهش این است که کسانی بروند درس بخوانند و آن نقشی را که امام باید در جامعه ایفا کند، در یک مرتبه نازلی ایفا کنند: «فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّیتَفَقَّهُواْ فِی الدِّینِ وَلِینذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَیهِمْ «.
از زمان غیبت تا کنون هیچ گاه زمین خالی از علمایی نبوده که بتوانند راه صحیح اهل‌بیت را به مردم نشان بدهند، و در نتیجه همان طور که ما برای مبعث به عنوان بزرگ‌ترین نعمت الهی برای سعادت ابدی احترام قائلیم، باید در مرتبه نازل‌تری برای وجود علمای بزرگ هم این احترام را قائل باشیم چون این‌ها هستند که هدف بعثت را ادامه می‌دهند و نقش امام معصوم را در این زمان ایفا می‌کنند.
بی‌جا نیست که ما در میان علمای بزرگ‌مان برای حضرت امام (ره) و جانشین شایسته شان لقب امام را انتخاب کرده‌ایم، برای این‌که این بزرگواران هرچند مقامی غیبی و خارق‌العاده ندارند، ولی مرتبه‌ای از وظایف امامت را عهده‌دار هستند و تأثیرشان در جامعه مثل تأثیر پیغمبر و امام در جامعه است.
نظر شما