دكتر پروين پورطاهريان در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر افزود: ابتلا به صرع در بزرگسالي به جز زماني كه ادامه حملات صرع از سن كودكي باشد ، به علت هاي تورمورهاي مغزي ، مننژيت ، مشكلات عروقي مغزي و زمينه بيماري قلبي نظير آمبولي و بيمار يهاي دريچه اي قلب ايجاد مي شود.
وي اظهار داشت: در برخي موارد علت هايي كه شايع هم نيستند نظير بيماريهاي عروقي كه موجب ايجاد ضايعات مغزي و در نهايت منجر به حملات صرعي مي شود يكي از علت هاي ابتلاي فرد به بيماري صرع خواهد بود.
پور طاهريان تصريح كرد: ضايعات تحليل كننده مغز و ابتلا به بيماري آلزايمر در دوره سالمندي نيز مي تواند منجر به ابتلاي فرد به بيماري صرع شود.
وي با بيان اينكه تومور و ضربه هاي وارده شده به مغز و عفونت هاي مغزي و يا حتي علت هاي نامشخص در سنين بالاتر موجب شروع تشنج در افراد مي شود ، گفت: ميزان تشنج و شيوع بيماري صرع در دوره كودكي و نوجواني بيشتر در دوره ميانسالي كمتر و در دوره سالمندي بار ديگر بيشتر مي شود كه اين امر نيز به علت افزايش تحريك پذير قشر مغز در دوره سالمندي است.
معاون آموزشي انجمن صرع ايران ادامه داد: ضربه هاي مغزي شايع ترين علت تشنج ها و حملات صرعي هستند كه البته در مواردي كه ضربه شدت داشته باشد نظير ضربه هاي ناشي از تصادفات رانندگي با ايجاد اختلال در ساختار مغزي كه منجر به كما رفتن و خونريزي مغزي شود مي تواند منشا تشنج و حملات صرعي در آينده باشد.
وي افزود: حملات صرعي ناشي از تصادف شامل 2 نوع تشنج هاي زودرس و ديررس است كه ممكن است در تشج هاي ديررس فرد 6 تا 7 ماه بعد دچار حملات صرعي شود و در تشنج هاي ديررس احتمال افراد به بيماري صرع بيشتر است.
نظر شما