به گزارش خبرنگار مهر، در مراسم ویژه‌ای که در شهر دوشنبه برگزار شد، روز بزرگداشت فردوسی گرامی داشته شد. در این آیین كه در محل ساختمان رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران برگزار در تاجیکستان برگزار شد، فغانی و خدایار، سفیر و رایزن فرهنگی ایران در تاجیکستان، نظام قاسم، رئیس اتفاق نویسندگان تاجیکستان، سبحان كاشان اف، مدیر اجرایی انجمن پیوند تاجیكان و فارسی زبانان جهان، گلرخسار صفی اوا، شهریه ادهم زاد، ولی صمد، رستم وهاب، عبدالرحمان عبدالمنان، رستم عجمی و عبدالقیوم از شاعران و نویسندگان شهیر تاجیک سروده های خود را دربارۀ شاهنامه و پیوند سه کشور فارس تاجیک زبان ایران، تاجیکستان و افغانستان برای حضار قرائت کردند.
در نشست «شکوه سخن پارسی» علاوه بر سخنرانی و شعرخوانی اهل ادب و هنر ایران، تاجیکستان و افغانستان، سه نمایشگاه عكس و خوشنویسی از اشعار و داستان‌های شاهنامه برپا شد. اجرای پاره‌ای از نمایش رستم و سهراب از سوی هنرمندان تاجیك، و شعرخوانی کودکان تاجیک شور و هیجانی ویژه در نشست ایجاد کرد.
در این مراسم از استاد ولی صمد، پیشكسوت شاهنامه پژوه تاجیك با اهدای سپاس نامه و هدایا تقدیر به عمل آمد و در ادامه از برگردان فارسی كتاب استاد خدایی شریف با نام شاهنامه و شعر زمان فردوسی (آستان قدس، ۱۳۹۵) كه در سال ۱۳۹۴ كتاب سال رایزنی انتخاب شده بود، رونمایی شد. اجرای موسیقی زنده گروه استاد بهرام از دیگر بخش‌های این برنامه بود.
در آغاز این نشست حجت الله فغانی، سفیر ایران در تاجیکستان با تشکر از برپایی این نشست باشکوه از حضور جمع کثیری از شاعران و نویسندگان تاجیک، افغانستانی و ایرانی ابراز شادمانی کرد و در ادامه با اشاره به نقش شاهنامه در تلفیق اسطوره، تاریخ و حکمت الهی در ایران گفت: شاهنامه از تلفیق تاریخ، اسطوره و حماسه حکمت الهی را به تصویر کشیده که هدف آن ترویج فرزانگی، خردمندی و نوع دوستی و میهن پرستی است.
وی افزود: شاهنامه سند هویت ایران کهن از دیرپاترین تمدن های شناخته شدۀ جهان است. آنچه در روزگار غریب فردوسی رخ داده بود این بود که تمدن ایرانی از سوی ترکان نومسلمان غزنوی از شما و اعراب عباسی، که دین را دستمایۀ دنیاطلبی خود قرار داده بودند، از جنوب غربی، مورد تهدید قرار گرفته بود و فزانه ای لازم بود تا غبار از رخسارۀ این تمدن کهن برگیرد و جوهر حکمت آمیز آن عیان کند. فردوسی نمایندۀ بزرگ فرهنگ ممتاز ایران است که با اسلام بارور شده است.
سفیر ایران در تاجیکستان با اشاره به نگاه مسئولان بلندپایۀ ایران به جایگاه فردوسی در فرهنگ ایران گفت: رهبر معظم ما که خود ادیبی بزرگ است ۱۴ سال پیش فرمودند که «من موافقم و دستور دادم که از فردوسی تجلیل شود و حکمت فردوسی استخراج شود».
وی با تأکید بر آموزه های اخلاقی مندرج در شاهنامه ابراز داشت: شعر فردوسی جویباری روان از مفاهیم و آموزه های اخلاقی و توحیدی است که با نام خدا شروع می‌شود و دادگری، دانش اندوزی، مردانگی، و پاکی است. فردوسی در اواخر سدۀ چهارم هجری عصارۀ تمام اسطوره ها، حماسه ها، تاریخ تمدن پرشکوه ایران را در آمیزش با حکمت اسلامی تجمیع کرد و زبان فارسی را که با چالش هایی روبرو شده بود، احیا کرد.
فغانی در پایان سخنرانی خود با اشاره به اینکه شاهنامه نامۀ شاهان نیست گفت: «یکی از آرمان های فردوسی وطنی است که شهریاران و قهرمانان او عادل، دادگر، خردمند و خردپرور، پاک دین و نیکوکارند. آنچه از نظر او بر شاهی شرف دارد، دادگری و مردم داری است.
ابراهیم خدایار رایزنی فرهنگی کشورمان در تاجیکستان سخنران بعدی مراسم بود. وی در این سخنرانی با تأکید اهمیت پاسداشت فرهنگ و هویت ملی گفت: مصیبت بارترین و تأسف انگیزترین حادثه در زندگی هر ملت، وقتی اتفاق می‌افتد كه آن ملت گذشته خویش را فراموش كند و بخواهد در زمینِ بیگانه خانه بنا كند. افتخار به میراث دیگران چه ارج و قربی دارد؟ چقدر حقیرانه و ذلت بار است این نوع زندگی؟ شما به من بگویید آدم از این نوع انسان ها چه توقعی می‌تواند داشته باشد؟ این نوع انسان ها چه خیری برای جامعه خویش دارند؟ اصلاً چه خیری دارند كه بخواند به دیگران برسانند!؟ اینها را باید به شخصیت های داستایفسكی در كتاب یادداشت های روزانه یك نویسنده تشبیه كرد كه به «كرمی پوسیده بدل شده اند و كاملاً از خود و افق رقت بار زندگی خود راضی شده اند».
رایزن فرهنگی كشورمان در تاجیکستان دوای درمان این درد دهشتناك را خودآگاهی ملی دانست و ابراز داشت: دوای درد این بیماری مزمن و دهشتناك، اندیشه ملی و هویت ملیِ همراه با ایمانِ الهی است كه اقوام ایرانی و فارسی زبان دنیا، بیش از هزار سال است كه در دفترِ حكمت و دانایی حكیم توس یافته اند، شاهنامه فردوسی: این سخن بشكوهِ پارسی.
خدایار در ادامه دورۀ فردوسی و آفرینش شاهنامه را از لحظات تاریخی اقوام آریایی نژاد دانست و اضافه کرد: اگر در زندگی ملت ها لحظاتی تاریخی بتوان یافت كه تجلی گاه غرور ملی و وحدتِ نژادیِ جاودانی باشد، بی شك دوره فردوسی و شاهنامه بی زوال وی، مصداق یكی از این لحظه هاست. شاهنامه مایه و پایه غرور ماست؛ به راستی لطف زندگی در چیست اگر غرور نداشته باشد؟ ما فارسی زبانان از تبار مردی هستیم كه گنجِ خرد و ایمان را یكجا بهم آورده؛ پس جا دارد شوریده وار به آن عشق بورزیم و بستاییمش.
وی در پایان شاهنامه را مکررترین عنصر تاریخ ایران در زندگی آنان برشمرد و گفت: «بیدل دهلوی در بیتی زندگی را تكرارناپذیر دانسته و سروده است: زندگی محرومِ تكرار است و بس / چون شرر این جلوه یك بار است و بس. به راستی شاهنامه تكرارناپذیر است؛ اما همیشه تاریخ در زندگی ما تكرار شده و خواهد شد.
در این مراسم خلیل الله بابالو، قائم مقام وزیر آموزش پرورش در امور بین الملل، سفیران جمهوری اسلامی ایران و آذربایجان در تاجیکستان، رایزن فرهنگی و علمی سفارت افغانستان، رئیسان اتفاق نویسندگان و سینماگران تاجیکستان، قریبی، رئیس پژوهشگاه فرهنگ فارسی تاجیکی، تعداد زیادی از روزنامه نگارن، شاعران، نویسندگان، و پژوهشگران تاجیکستان ازجمله گلرخسار صفی اوا، عبدالرحمان عبدالمنان، میرزا شکورزاد، شمس الدین صالح اف، حمزه کمال، عدالت میرزا، نورعلی دولت، شهریه ادهم زاد، اکبر عبدالله، محمدعلی عجمی، جوره بیگ نذری، روشن رحمانی، عسکرعلی رجب اف، تاج الدین مردانی، صوفی زاد، رستم وهاب و دیگران حضور داشتند.
نظر شما