سرود نوعی شعر حماسی - تعلیمی است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، ناصر فیض شاعر و ترانه‌سرا با بیان اینکه در تاریخ ادبیات شعرهای زیادی در مضامین مختلف وجود دارد، اظهار کرد: گاهی از همین شعرها استفاده شده و تبدیل به سرود کرده‌اند. اما سرود ویژگی‌هایی دارد که در برخی اشعار وجود ندارد. سرود نوعی شعر کاربردی است و مانند ابزاری از آن استفاده می‌شود.

مدیر دفتر طنز حوزه هنری گفت: سرود نسبت به شعرهای دیگر، همه فهم تر است و این به این معنا نیست که در سرود از ظرافت‌های شعری خبری نیست. اما در سرود، نیازی به دانسته‌های ادبی زیادی وجود ندارد تا معنای آن را دریابیم. همچنین بار حماسی اثر به دیگر ویژگی ها برتری دارد. در واقع سرود نوعی شعر حماسی - تعلیمی است که قرار است به مخاطب تذکری دهد و ما را در جریان جامعه قرار دهد و به همین دلیل هم سرودها با موسیقی همراه می‌شود تا جامعه اثر را بشنود.

وی ادامه داد: سرود نباید طولانی باشد. به همین دلیل تاکید بر این بود که زمان سرود جمهوری اسلامی ایران بیش از یک دقیقه نباشد. از سرودهایی که کوتاه است بیشتر استقبال شده است. در سرود، شاعر به مخاطب کدهایی می‌دهد که شاعرانه و همه فهم است و از عناصری در آن استفاده می‌شود که همه فهم است. همچنین از ضرب المثل‌ها و اصطلاحاتی که مردم با آن‌ها مانوس هستند در سرودها باید استفاده شود و زبان سرود دچار تکلف نباشد.

فیض با تاکید بر اینکه در سرود همیشه تکلف وجود دارد، عنوان کرد: سرود با اشعار خودجوش متفاوت است و به همین دلیل هم بیشتر می‌تواند دچار تکلف شود. البته سرود شعار ادبی و شاعرانه است و نمی‌توان آن را از شعار دور کرد. این شعار را نمی‌توان انکار کرد، اما باید هنرمندانه باشد.

وی خاطرنشان کرد: سرود باید نیازها و دغدغه‌های مخاطب را بیان کند و ساده و همه فهم باشد. البته در عین حال که قرار است سرود سهل الوصول و همه فهم باشد، نباید در دامن سطحی نگری و ابتذال بیفتد. سطحی نگری با همه فهم بودن متفاوت است.

این شاعر کشورمان موسیقی را یکی دیگر از ویژگی‌های مهم تولید سرودهای با کیفیت دانست و گفت: اگر شاعر، درجاتی هم موسیقی و آواز را بداند، سرودی که خلق می‌کند هم شنیدنی‌تر می‌شود. شاعر و موسیقی دان با هم باید سرودی را خلق کنند. شاعر حتی گاهی برای صدای یک خواننده سرودی خلق می‌کند.

مدیر دفتر طنز حوزه هنری همچنین اظهار داشت: اگر سرودها تکرار آثار موفق دهه ۵۰ و ۶۰ باشد کسی به آن گوش نمی‌کند. چرا که اصل آن و بهترین شکلش موجود است. وقتی حرف تازه بزنیم، خود تازه بودن مخاطب جذب می‌کند و می‌تواند بخشی از عیوب کار را بپوشاند. البته ما مفاهیم کلی داریم که مورد توجه است و نمی‌توانیم آن‌ها را تغییر دهیم، اما می‌توان همین موضوعات را از زاویه و دریچه تازه‌ای نگاه کرد و به آن پرداخت.