«الدراز» سرزمینی با مردمان استوار، در محاصره نظامیان دیکتاتور

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-فرزاد فرهادی: «الدراز» یکی از مناطق بحرین است که این روزها عرصه تحصن و کانون ایستادگی در برابر بی عدالتی هاست. الدراز یکی از بزرگترین روستاهای بحرین است که در آن بیش از ۱۵ هزار نفر ساکن هستند. روستایی ریشه دار که  براساس برخی منابع تاریخی، بنای آن به قرن شانزدهم میلادی و بر اساس برخی منابع دیگر به اویل قرن چهارده باز می گردد.

در غرب الدراز، روستای البدیع و در شمال آن دریا و در جنوب آن روستای بنی جمره و در شرق آن روستای باربار قرار دارد. ساکنان الدراز به کشاورزی و صید دریایی مشهورند. پس از اکتشاف نفت برخی به شرکت نفت بابکو پیوستند. ساکنان روستای دراز در رشته های علوم انسانی و پزشکی و مهندسی و دیگر علوم از مدتها مطرح بوده اند و افرادی از این روستا در این علوم در بحرین سرآمد شدند.

از ۲۱ ژوئن گذشته ساکنان این منطقه از ساده ترین حقوق خود که منشور بین المللی وضع کرده است، محروم هستند. ساکنان این منطقه ازحقوقی که در قانون اساسی خود رژیم بحرین مبنی بر آزادی تجمع و ارتباط است، محرومند. تجمع مسالمت آمیزی در برابر منزل عالی ترین مرجع دینی بحرین آیت الله شیخ عیسی قاسم برپاست که سرکوب می شود.

بهانه های واهی رژیم بحرین برای فعالان حقوق بشری و حقوقدانان قابل توجیه نیست. رژیم شعائر دینی، برپایی نماز جمعه، تجمع مسالمت آمیز، حمل و نقل، دسترسی به اینترنت را ممنوع کرده و ممنوعیتهایی برای رهبران دینی اعمال کرده است.

رژیم در راستای اقدامات کینه جویانه خود به این اکتفا نکرده است و به بازداشت و احضارهای گسترده دست زده است که از نگاه فعالان اقدامی قهری محسوب می شود زیرا خواسته های مشروع مردم بحرین را زیر پا گذاشته است.

این محاصره ای که بر منطقه الدراز حاکم شده است و بستن همه گذرگاههای اصلی و فرعی و خاکی؛ در واقع زیر پاگذاشتن قوانین و اصول و ارزشهاست. زندگی اجتماعی ساکنان منطقه الدراز هدف قرار گرفته شده است زیرا دیدارهای خویشاوندی و صله رحم قطع شده است.

بر اساس قانون ظالمانه آل خلیفه افرادی که فاقد مدرک و مجوز مربوط به بومی بودن منطقه الدراز باشند، نمی توانند به منطقه الدراز بروند و از آنجا که خویشاوندان ساکنان این منطقه در مناطق دیگر زندگی می کنند طبعا مجوز سکونت نمی توانند داشته باشند و در نتیجه نمی توانند که نزدیکان و خویشان خود را ببینند. افرادی که بخواهند وارد الدراز شوند باید مدتها در صف بمانند و در این میان کودکان و شیرخواره ها در داخل خودرو و گرمای طاقت فرسای بیش از دیگران مجازات می شوند.

مقامات امنیتی به ممانعت از دیدارهای خانوادگی بسنده نکرده اند و دوستان و نزدیکان افراد متوفی را نیز اجازه نمی دهند که برای شرکت در مجالس ختم کسانی که در منطقه الدراز از دنیا می روند، حضور داشته باشند. گزارش برخی رسانه ها گواهی بر این مدعاست.

الوسط در این باره نوشته است: «فردی که حدود۴۵ سال در منطقه الدراز به سر برده است به سبب مخالفت نظامیان رژیم بحرین با حضور خویشاوندانش برای شرکت در مراسم فرد متوفی از خانواده، مجبور به انتقال جنازه به زادگاهش می شود در حالی که فرد متوفی باید در آرمگاهی در منطقه الدراز به خاک سپرده می شد اما بستگان آن مجبور به این کار یعنی خارج کردن آن از منطقه الدراز شدند. معمولا با توجه به اینکه بستگان افرادی که در منطقه الدراز دارفانی را وداع می گویند امکان حضور در این منطقه را ندارند از این رو بستگان این متوفی در منطقه الدراز مجبور به انتقال آن به خارج از منطقه می شوند.»

تنها غم ها نیست بلکه ساکنان منطقه ای که جمعیت زیادی دارد و یکی از بزرگترین مناطق بحرین محسوب می شود به علت این محاصره ظالمانه مراسم عقد و عروسی را نیز به تعویق می اندازند زیرا امکان برپایی مراسم و تردد در این منطقه نیست و برخی نیز مجبور به منتقل کردن مراسم خود به خارج از منطقه شده اند.

نظامیان رژیم این روزها فقط به محاصره منطقه اکتفا نکرده اند بلکه هر فردی که تلاش کند وارد الدراز شود را بازداشت می کنند. دهها نفر پس از اینکه با هدف ملاقات با نزدیکان خود راهی منطقه الدراز شده بودند، بازداشت شدند و از آنها تعهد گرفته شد که دیگر به منطقه باز نگردند.

در ورودی های منطقه الدراز فقط نظامیان آل خلیفه و ادوات و خودروهای آنها را می توان دید.

محاصره ظالمانه تقریبا هفتاد روزه شده است. رژیم درحال انتقام گیری از اکثریت شیعه بحرین است. از همه اقدامات سرکوبگرانه برای انتقام گیری از مردم این کشور بهره می برد.

این مردم قربانی انتقام جویی آل خلیفه شده اند. نه تلفن همراه در دسترس است و نه اینترنت قابل استفاده. از (G ۳وG ۴)خبری نیست. بر اساس گزارش فعالان بحرینی بین ساعت هفت بعد از ظهر تا یک بامداد خدمات شرکت های نسل سوم و چهارم متوقف می شود.

جدای از بحث خدمات تلفن همراه و اینترنت، تجارت در این منطقه از رونق افتاده است زیرا بیشتر مراکز تجاری با ادامه محاصره زیانهای هنفگتی می دهند و برخی از مراکز تجاری از این منطقه رفته اند.

اما این همه سبب نمی شود که ملت بحرین صحنه را خالی کنند. هر گاه که نظامیان رژیم آل خلیفه قصد نزدیک شدن به منطقه الدراز و میدان الفداء را دارند با واکنش قوی روبرو می شوند اصلا فلسفه نامگذاری میدان الفداء همان فدایی است.

هر از گاهی نظامیان رژیم با خودروهای خود تلاش می کنند که به منطقه نزدیک شوند تا واکنش مردم را بیازمایند. واکنش ها کوبنده است. پوشش این افراد کفن و سلاحشان الله اکبر و شعارهایشان نشان از ثبات و راسخ بودن آنهاست.

اگر نظامیان رژیم به محل سکونت شیخ عیسی قاسم حمله کنند بدون شک کشتار رخ خواهد داد زیرا مردم آماده جانفشانی هستند و برای دفاع از خود، رهبران، اعتقادات، شرف و آبرو تا سرحد شهادت پیش می روند.

بدون تردید آنچه در الدراز می گذرد، مغایر با قانون اساسی بحرین و منشور ملی و همه منشورهای بین المللی مربوط به آزادی حمل و نقل و ارتباط میان مردم یک کشور است. براساس ماده ۱۹ قانون اساسی بحرین و نیز ماده سیزدهم اعلامیه جهانی حقوق بشر که رژیم بحرین آن را پذیرفته است بر آزادی جابجایی و انتخاب محل اقامت در داخل مرزهای هر کشور تاکید شده است.

صف های طولانی و نگه داشتن مردم در گرمای طاقت فرسا را چه می توان نامید؟

این اقدام ضدیت آشکار با مردم بحرین است و بر پیچیدگی های سیاسی و حقوقی در بحرین می افزاید و اصلاحات سیاسی و اقتصادی را در بحرین غیرقابل دسترس می کند.

اصولی باید وجود داشته باشد تا ثبات شکل گیرد. محاصره الدراز و ممانعت از ورود و خروج مردم به آن با صلح و ثبات اجتماعی سازگار نیست و آن را به خطر می اندازد.

اما نکته ای که در پایان باید به آن اشاره کرد این است که همه این مشکلات وجود دارد اما اینجا منطقه الدراز است و شمار زیادی از تحصن کنندگان در مقابل منزل شیخ عیسی قاسم دست به تحصن زده اند و آماده جانفشانی برای این مرجع دینی هستند.

پوشش این تحصن کنندگان کفن است و آماده شهادت و مقابله با نظامیان رژیم در صورت تعدی به شیخ عیسی هستند. این محل هیچگاه خالی نشده است. هیچ عاملی نمی‌تواند میان مردم این منطقه و شیخ عیسی قاسم فاصله اندازد.