به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «فلسفه در قرن جدید» نوشته جان سرل به تازگی با ترجمه محمد یوسفی توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب در سال ۲۰۰۸ توسط انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شده است.
اثر پیش رو مقاله‌های دو دهه اخیر جان سرل را شامل می‌شوند که دغدغه‌های ذهنی او را در ۳ حوزه نشان می‌دهند: فلسفه ذهن، فلسفه زبان و چیزی که او، آن را فلسفه اجتماع می‌نامد. به عنوان مثال، اولین مقاله این کتاب برای نشریه صدمین سال فعالیت انجمن فلسفه آمریکا چاپ شده است.
این کتاب ۱۰ فصل یا مقاله دارد که به ترتیب عبارت اند از: «فلسفه در قرن جدید»، «هستی شناسی اجتماعی: برخی اصول اساسی»، «آزمون تورینگ: پنجاه و پنج سال بعد»، «بیست و یک سال در اتاق چینی»، «آیا مغز یک رایانه دیجیتال است؟»، «توهم پدیدارشناختی»، «خود به منزله مسئله ای در فلسفه و عصب زیست شناسی»، «چرا دوگانه انگار خاصه ای نیستم»، «واقعیت و ارزش، "هست" و "باید" و دلایلِ عمل» و «وحدت گزاره».
در این مقالات، مباحثی درباره وضعیت کنونی فلسفه، اصالت دیدگاه و نسبی گرایی درهایدگر، تشخیص توهم پدیدارشناختی، طرد آزمون تورینگ قوی، ابطال هوش مصنوعی قوی و لوازم فلسفی آن، دوران پساشکاکانه، ساختار منطق اجتماع، تحلیل مفهومی‌و داده‌های تجربی، شیوه‌های گوناگون تعبیر آزمون تورینگ و ... درج شده است.
جان کلام و موضوع اصلی یادداشت‌های این کتاب درباره همان ۳ مفهوم اصلی هستند که ذهن سرل را به خود مشغول کرده اند. علاوه بر این، این متفکر در کتاب پیش رو، جستارهایی درباره محدودیت‌های تحقیق و تفحص پدیدارشناختی، مسئله ذهن-بدن و نیز چیستی و آینده فلسفه نیز نوشته است.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
پس، اگر روش تحلیل منطقی صرفا توصیف ساختار تجربه نیست، چطور این روش به آن شرایط دست می‌یابد؟ پاسخ این است که این روش تعمیمی‌است از روش‌های فلسفه زبانی. شما می‌پرسید، «چه می‌گفتیم اگر...؟» یا «چه می‌شد اگر...؟» گرایس در این باره مثالی کلاسیک ارائه می‌کند، آن جا که برهان می‌آورد دیدن شرطی علّی دارد حتی در مواردی که این شرط علّی به مثابه بخشی از پدیدارشناسی تجربه بصری به تجربه در نمی‌آید. فرض کنید که شیئی را دیدم، اما سپس آینه ای را چنان تعبیه کرده اند که من درست تجربه ای همانند تجربه سابقم از دیدن آن شیء دارم و هنوز به گمانم دارم خودِ شیء را می‌بینم _ اما در واقع تصویر آینه بازتابی متفاوت اما همنوع با شیء است. در این حالت من دیگر شیء اصلی را نمی‌بینم زیرا دیگر آن شیء علت تجربه بصری ام نیست. دلیلش هم این است که ما آن را به عنوان مصداق مشاهده شیء اصلی توصیف نمی‌کنیم. این درست فلسفه زبانی است، نه تحلیل پدیدارشناختی. این همان تمایز مهم و تعیین کننده درک من از محتوای روی آورنده با درک هوسرل از نوئماست. نوئما فقط می‌تواند چیزهایی را شامل شود که واقعیت پدیدارشناسانه دارند. از نظر من پدیدارشناسی شروع خوبی برای تحلیل روی آورندگی است اما نمی‌تواند تمام کار باشد، زیرا همه اقسام شرایط، واقعیت پدیدارشناختی بی واسطه ندارند.
این کتاب با ۳۱۱ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۱ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما