به گزارش خبرنگار مهر، غلامحسین ابراهیمی دینانی عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران و چهره ماندگار فلسفه در برنامه معرفت که از شبکه ۴ سیما پخش می‌شود در تفسیر اشعاری از عطار نیشابوری درباره پیامبر اکرم(ص) اظهار داشت: کلمه معجزه از عجز می آید و عجز یعنی ناتوانی. یعنی کاری که صاحب اعجاز می کند دیگران از انجام آن عاجزند. معجزه یعنی کاری که پیامبر انجام می دهد دیگران از آوردن مثل او عاجزند؛ این معنی معجزه است.
دینانی افزود: بزرگترین معجزه پیامبر اکرم(ص) قرآن است، معجزات پیامبران دیگر معجزاتی بود که دیگران آن را ندیدند اما معجزه حضرت رسول هنوز باقی است و در دست آیندگان هم خواهد بود.
عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران با بیان اینکه خود این عالم هم معجزه است گفت: قوانین ثابت طبیعت که دقیقا به قطعیت ریاضی کار می کنند تخلفی در این عالم نمی بینند. نظام طبیعت منظم کار می کند. این معجزه است.
وی تصریح کرد: از پشه تا کهکشان هر چیزی یک ذات دارد یک صفت. خداوند هم ذات و صفات دارد. حضرت محمد(ص) هم ذات و صفات دارد . صفات پیامبر بالا است. علیم، حکیم و ... اینها درست. خداوند هم ذات و صفت دارد. عطار اینجا می گوید ذات پیامبر، صفات حق تعالی است. نمی گوید ذات پیامبر ذات خداست. بی کرانگی پیامبر در اسماء و صفات حق تعالی است نه در ذات حق البته اسماء و صفات به یک اعتبار عین ذات حق است.
دینانی خاطرنشان کرد: پیامبر (ص) رحمه اللعالمین است. لقبش حبیب الله است. لقب حضرت مسیح روح الله است و حضرت موسی کلیم الله است. حالا خداوند مگر روح دارد.هر موجودی که جسم دارد روح هم دارد. روح الله یعنی روح خدا. خداوند روح دارد به چه معناست؟
چهره ماندگار فلسفه گفت: روح خدا رحمت خداست. روح الله یعنی رحمت الله. روح و رحمت با هم تقارن دارند. حضرت مسیح که روح الله است از نظر بنده یعنی رحمت الله است. پیامبر ما هم رحمت الله است پس روح الله هم است. حبیب الله هم است کلیم الله هم است. حبیب از حب است. در حبیب الله، کلیم الله و روح الله نهفته است. اگر حبیب الله هست، کلیم الله و روح الله هم هست. جلوه تام حق تبارک تعالی در اسماء صفات خودش در پیامبر است یعنی خداوند تجلی را در همه اسماء و صفات در پیامبر تمام کرده است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: یک قاعده فلسفی است که می گوید هر آنچه که آغاز ندارد پایانی هم ندارد، هر آنچه ازلی است، ابدی هم هست و هر آنچه ابدی است، ازلی هم است. نمی شود یک چیزی آغاز نداشته باشد اما پایان داشته باشد و نمی شود یک چیز پایانی نداشته باشد ولی آغاز داشته باشد.
عضو انجمن حکمت و فلسفه ایران در پایان ابراز داشت: متاسفانه بشر امروز به ظواهرش اشتغال پیدا کرده و یک قدری از رفتن به باطن غفلت کرده است. نباید به گونه ای مشغول به ظاهر بشویم که از باطن غفلت کنیم. همیشه باید این سیر از ظاهر به باطن رفتن یا از باطن به ظاهر آمدن را داشته باشیم. از لفظ به معنی برو ولی از معنی هم به لفظ بیا.
نظر شما