به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «تاریخ‌سازان بریتانیا (سیمای هشت زن)» نوشته جنی مورِی به‌تازگی با ترجمه پرتو شریعتمداری توسط انتشارات جهان کتاب منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب نهمین عنوان از مجموعه «برگی از تاریخ» است که این ناشر چاپ می‌کند.
این کتاب دربرگیرنده زندگی‌نامه ۸ زن تاریخ‌ساز در انگلستان است که به قلم جنی موری روزنامه‌نگار و نویسنده نوشته شده و در قالب این کتاب به چاپ رسیده‌اند. او با انتشار این کتاب خواسته خلافِ گفته تامس کارلایل فیلسوف و تاریخ‌دان اسکاتلندی عمل کند که گفته بود جهان چیزی نیست مگر سرگذشت مردان بزرگ. موری در طول عمر حرفه‌ای‌اش با تعدادی از تاثیرگذارترین زنان تاریخ معاصر انگلستان مصاحبه کرده و نمی‌خواسته جوانان کشورش با تفکر امثال کارلایل پرورش پیدا کنند.
زنانی که این کتاب به زندگی‌شان اختصاص دارد، به این ترتیب عناوین کتاب را به خود اختصاص داده‌اند: مری ولستون کرافت، ایدا لاولیس، میلیسنت گارت فاست، املین پانکهرست، کنستانس مارک‌ویچ، نانسی استور، مارگارت تاچر و نیکلا استرجن. این زنان در گروه‌های مختلف اجتماعی قرار می‌گیرند. از مبارز حقوق زنان، دانشمند ریاضی‌دان و فعال جنبش حق رأی زنان گرفته تا مدافع حقوق زنان کارگر، مادران و کودکان، نماینده مجلس عوام، نخست‌وزیر بریتانیا، رهبر حزب ملّی اسکاتلند و... .
سرگذشت هر یک از این زنان، الهام‌بخش تکاپوگران حقوق زنان است؛ زنانی که به جای نفرین تاریکی، چراغ برافروختند و برای رسیدن به حقوق انسانی خود چشم‌به‌راه نماندند.
گزینش ۸ زندگی‌نامه این کتاب، با هدف تمرکز بر زنان پرچمدار در جنبش‌های اجتماعی و برابری‌خواهانه انجام شده است. مترجم کتاب نیز آن را با نی نیت ترجمه کرده که خواننده فارسی‌زبان با سرگذشت کمترشناخته‌شده زنانی آشنا شود که برای پایان‌دادن به نابرابری دیرپا و ریشه‌دار میان زن و مرد طی دو قرن گذشته، گام‌های بلندی برداشتند و رنج‌های فراوانی را به جان خریدند.
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
پس از این دستاورد نسبی، میلیسنت هفتادویک‌ساله به بهانه سالخوردگی در سال ۱۹۱۹ از ریاست اتحادیه ملی انجمن‌های حق رای زنان (ان. دابلیو. اس.اس) کناره‌گیری کرد. نام این اتحادیه سپس به اتحادیه ملی انجمن‌های شهروندی برابر (ان. یو. اس. ای. سی) تغییر کرد و پیوند میلیسنت با این اتحادیه تا پایان واپسین دهه عمرش حفظ شد. او نایب‌رئیس مجمع اتحادیه ملت‌ها بود. در کارزارهایی برای ورود زنان به عرصه مشاغل قضایی و دولتی شرکت کرد. به مبارزه برای دستیابی زن‌ها به حق طلاق برابر و نیز دفاع از حق رای برابر ادامه داد.
در طول اجلاس پاریس، در راس هیئتی بود که می‌کوشید موضوع حق رای زنان را در دستور کار اجلاس بگذارد. در همین حال فعالیت‌های زنان در طول جنگ او را بر آن داشته بود که از درخواست دستمزد برابر با مردان نیز پشتیبانی کند. با این حال با بعضی از فعالان حقوق زنان هم‌عصر خود از جمله النور راثبون که مدافع پرداخت حق عائله‌مندی به خانواده‌ها بودند مخالف بود. در سال ۱۹۲۵ وقتی که ان. یو اس. ای. سی به پشتیبانی از حق عائله‌مندی رای داد، از عضویت این نهاد استعفا کرد. نگرش او به اخلاق و امپریالیسم هیچ‌گاه عوض نشد؛ هرچند که پس از جنگ از درگردیسی پوشش و آرایش زنان و رهایی آن‌ها از داشتن موی بلند، بستن شکم‌بند و پوشیدن دامن‌های بلند استقبال کرد.
به عقیده من نقش میلینست گارت فاست در داستان مبارزه زن‌ها برای حق رای بی‌اندازه دست‌کم گرفته شده است. او برای احقاق حقوق شهروندی زن‌ها خستگی‌ناپذیرترین مبارز بود و همه عمر تلاش کرد تا زنان کشورش در آموزش، کار و آزادی به حقوق برابر با مردان دست یابند و به بهره‌کشی و سوءاستفاده جنسی از آن‌ها پایان داده شود. در سال ۱۹۲۵ به پاس کوشش‌هایش به او لقب بانو (دیم) داده شد و پس از عمری تلاش در راه آرمان‌هایش در پی یک بیماری کوتاه در سال ۱۹۲۹ در خانه‌اش چشم از جهان فرو بست. جسدش در محله گلدرزگرین لندن سوزانده شد. بر پلاک یادبودی که برای گرامیداشت او در سال ۱۹۳۲ در کنار بنای یادبود همسرش در کلیسای وست‌مینستر نصب شد نوشته شده است: «او حقوق شهروندی را برای زنان به دست آورد.»
این کتاب با ۱۳۶ صفحه، شمارگان۷۰۰ نسخه و قیمت ۱۸ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما