به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین حسین تهرانی، فرزند ارشد و وصی مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی شب گذشته سه شنبه ۱۲ شهریورماه در سومین جلسه مراسم عزاداری حسینی در مدرسه نور در ادامه مباحث شکرگزاری با اشاره به فایده شکر گفت: فایده مهم شکرگزاری این است که وقتی انسان وارد وادی شکرگزاری نعمت‌های الهی شد، او نجات می یابد. اما در مقابل اگر پای انسان از مرز شکرگزاری بیرون برود باعث سقوط او از وادی انسانیت است.
وی ادامه داد: بنابراین اولین پله سقوط انسان از وادی انسانیت، خروج او از وادی شکرگزاری نعمت‌های الهی است. اصلاً شکر از مختصات انسانیت است و کسی که از وادی انسانیت خارج شود، وارد وادی حیوانیت شده است.
حجت الاسلام تهرانی به درجات شکر اشاره و بیان کرد: بحث دیگر در باب شکرگزاری مسئله درجات شکر است، شکر دارای درجاتی است که در وادی معرفت، اهل معرفت می فرمایند شکر دارای سه درجه است و همچنین علمای اخلاق نیز به درجات شکر اشاره نمودند و فرمودند شکر دو درجه دارد. و از این سخن این معنا بدست می‌آید که شکر دارای درجاتی است.
فرزند ارشد آیت‌الله حاج‌آقا مجتی تهرانی «شکر نسبت به محاب» را اولین درجه شکرگزاری دانست و گفت: اولین درجه شکر، «شکر نسبت به محاب» است، به این معنا شکر نعمت‌های اعطایی خدا به انسان که مورد علاقه و محبت انسان است. این نعمت‌ها مورد علاقه و دوست داشتن انسان است و اینجا انسان در مقابل داشتن این نعمت‌های مورد علاقه و دوست داشتنی خود، شاکر خداوند می شود.
وی ادامه داد: این درجه شکر فقط برای مسلمانان نیست، بلکه هر انسانی که به خداوند اعتقاد دارد، و از هر دین و مسلک و آیینی که هست این درجه شکر را دارد که از نعمت‌هایی که خدا به او داده شاکر باشد.
حجت الاسلام تهرانی به دومین درجه شکرگزاری اشاره و اظهار کرد: درجه دوم شکرگزاری «شکر نسبت به بلاها» است. به این معنا که انسان نسبت به آنچه از بلایا، گرفتاری‌ها و ابتلائات دنیوی که مورد علاقه او نیست و از آن کراهت دارد، به جایی می رسد که نسبت به این‌ها نیز شاکر است.
وی ادامه داد: در این درجه مثلاً فرد ضربه مالی می خورد، یا اینکه مشکل جسمی و بیماری پیدا می کند، اما باز این فرد شاکر است و در برابر این مشکل معترض نیست، بلکه سپاس و شکرگزاری هم از خداوند می‌کند.
این استاد حوزوی افزود: افراد در برابر ابتلائات و مشکلات به دو دسته تقسیم می شوند که یک دسته کسانی هستند که از نظر سیر منازل معنوی و مقامات معنوی به جایی رسیده اند که از آنها تعبیر به تساوی حالات شده است. به این معنی که از سوی خداوند هر چه به این افراد برسد، چه با طبع آنها خوشایند باشد و چه نباشد، این افراد در هر دو حالت در مرحله شکرگزاری هستند. بنابراین شکر نسبت به مکاره توسط چنین افرادی که اولیاء الهی هستند، صورت می گیرد.
حجت الاسلام تهرانی با اشاره به شکر اولیاء الهی در گرفتاری وبلاها اظهار کرد: اولیاء الهی در هر دو حالت سختی و گشایش شاکر خداوند هستند؛ و این مشکلات و سختی‌ها هیچ تاثیری بر روح آنها نمی گذارد. به تعبیر دیگر اصلاً این افراد در رابطه با خواست های خود اصلاً پسندی ندارند و به مقام رضای الهی رسیده اند که هر چه خدا برای آنها بپسندند آنها نیز می پسندند. و شاعر نیز گفته است: «یکی درد و یکی درمان پسندد / یکی وصل و یکی هجران پسندد / من از درمان و درد و وصل و هجران / پسندم آنچه را جانان پسندد».
وی ادامه داد: بلا و گرفتاری بر این افراد اصلاً تاثیری ندارد و از نظر برون و درون شاکر خداوند هستند؛ حتی اگر بیمار شده اند و کسی بپرسد، حالتان چطور است؟ می گویند: الحمدالله و باز در بستر بیماری شاکر خداوند هستند.
یادآور می شود؛ مراسم سوگواری سالار شهیدان دشت کربلا، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در دهه اول محرم هر شب در مدرسه نور محل برگزاری جلسات سخنرانی عالم عامل مرحوم آیت‌الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) با سخنرانی فرزند ارشد و وصی ایشان حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین آقا تهرانی، با موضوع شکرگزاری، همراه با عزاداری و اقامه نماز جماعت در حال برگزاری است.
نظر شما