مراکز بازی‌های رومیزی به یک اتحادیه صنفی نیاز دارد

به گزارش خبرگزاری مهر، نشست شورای همکاری مراکز بازی‌های رومیزی دیروز یکشنبه 8 دی در حاشیه جشنواره ملی اسباب‌بازی برگزار شد.

صمد خطیبی فعال بازی‌های رومیزی در این‌نشست به اهداف شکل‌گیری این شورا اشاره کرد و گفت: ما در پی آن هستیم تا صنفی به‌وجود آوریم و در درجه اول به حل و فصل مشکلات و مسائل مربوط به مراکز بازی رومیزی در شهرهای مختلف بپردازیم. در حال حاضر شورایی شکل گرفته که هیئت موسسی دارد و چهار کمیته مشاوره، آموزشی، ترویجی و حقوقی را دربرمی گیرد.

وی افزود: شورای همکاری مراکز بازی رومیزی با همکاری شورای نظارت بر اسباب‌بازی به دنبال آن است تا برچسب درجه‌بندی برای این نوع بازی‌ها در نظر گرفته شود. علاوه بر این رده‌بندی سنی بازی‌ها مهم است و در حال حاضر، پنج گروه سنی برای بازی‌های رومیزی در نظر گرفته شده که کودکان بالای ۶ سال، نوجوانان بالاتر از ۱۲ سال، بزرگسالان ۱۸ سال به بالا را شامل می‌شود. علاوه بر این بازی‌هایی هم وجود دارد که برای تمام سنین در نظر گرفته شده و یک سری بازی‌ها هم ویژه خود مراکز هستند و قابلیت فروش ندارند.

 مراکز رومیزی در بیش از ۳۰ شهر فعال‌اند 

زینب میکائیل‌زاده، شورای مراکز بازی‌های رومیزی را نهادی بر مبنای حقوق ذی‌نفعان دانست و افزود: ما قرار است دست به دست هم بدهیم تا یک سری موانع موجود را برطرف کنیم. در حال حاضر، بیش از ۱۸ استان و ۳۰ شهر دارای مراکز بازی رومیزی هستند و برآنیم تا در این شورا به بررسی و حل مشکلات این مراکز بپردازیم.

به گفته این فعال فرهنگی، بازی‌های رومیزی تنها به کودکان یا فقط به بزرگسالان اختصاص ندارند. البته ما به بچه‌ها توجه ویژه داشته‌ایم. در عین حال در مراکز مختلف، می‌تواند بازی‌هایی وجود داشته باشد که شبیه به کتاب مرجع هستند و مخاطبان را با یک روایت تاریخی یا فرهنگی آشنا می‌کنند و در عین حال، سرگرم کننده هستند.

راه‌اندازی کمیته‌های بومی ضروری است

فرشید فرزان هم از دیگر سخنرانان این نشست بود که یکی از دغدغه‌های عمده مراکز بازی‌های رومیزی را خلاءهای قانونی برشمرد و گفت: یکی از دغدغه‌های عمده ما، شناخت و برطرف کردن خلاءهای قانونی است. ما به وجود یک سند بالادستی بین خودمان نیاز داریم. به همین خاطر باید اساسنامه‌ای تدوین شود که به رفع مشکلات حقوقی، استانداردسازی مراکز و رونق کسب و کارشان کمک کند. مشکل اول مراکز بازی رومیزی، نبود یک ساختار صنفی در این زمینه است. به عبارتی نهاد مرجعی وجود ندارد که برای مراکز بازی‌های رومیزی سیاست‌گذاری کند.

وی افزود: ما در کشوری زندگی می‌کنیم که در آن قوانین به صورت سراسری اجرا نمی‌شود. مجوزی که در تهران کاربرد دارد در اهواز، اجرایی نیست پس لازم است یک سری کارگروه‌های منطقه‌ای شکل بگیرد. علاوه بر این موارد، تأمین بازی از دیگر مواردی است که باید به آن توجه شود چراکه ما نمی‌توانیم تنها به بازی‌های داخلی تکیه کنیم. فروش بازی‌های رومیزی هم مسأله‌ای است که باید به آن توجه شود. به عبارتی مراکز بازی‌های رومیزی باید با واردکنندگان و تولیدکنندگان، ارتباط بیشتر و بهتری داشته باشند.

فرزان همچنین به ضرورت عضویت مراکز مختلف در سراسر ایران در شورای همکاری مراکز بازی رومیزی اشاره و بیان کرد: ما باید همکاری بیشتری با همدیگر داشته باشیم تا تعداد اعضای ما بیشتر شود و بتوانیم یک اتحادیه تشکیل بدهیم. از سوی دیگر باید ارتباط بیشتری با کانون پرورش فکری داشته باشیم تا اتفاق‌های بهتری در ارتباط با بازی‌های رومیزی بیفتد.

راه‌اندازی اتحادیه صنفی بازی‌های رومیزی ضروری است

امیر آئین هم در بخش دیگری از این‌نشست هدف از شکل‌گیری شورای همکاری مراکز بازی‌های رومیزی را رشد این‌گونه بازی‌ها دانست و افزود: این بازی‌ها یک کسب و کار تازه است که افرادی به آن راه یافته‌اند و تجربه‌های مشترک خود را با یکدیگر در میان گذاشته و به دغدغه‌ها و راه حل‌های مشترک رسیده‌اند. ما در پی آن هستیم که به یک استانداردهایی دست پیدا کنیم تا در همه مراکز رعایت شوند. حالا چاره‌ای نداریم جز این‌که با هم یکی شویم و هر کدام از ما یک سر ماجرا را در دست بگیرد.

وی به ضرورت راه‌اندازی یک اتحادیه در زمینه بازی‌های رومیزی اشاره کرد و گفت: باید ۳۰۰ عضو فعال در این زمینه، دور هم جمع شویم تا یک اتحادیه صنفی شکل بگیرد و ما بتوانیم به راحتی فعالیت و موانع و محدودیت‌های قانونی خود را برطرف کنیم.

سپس فعالان در زمینه بازی‌های رومیزی به گفت‌وگو با یکدیگر و طرح و بیان مشکلات‌شان پرداختند. نبود یک اتحادیه برای مراکز بازی رومیزی و مشکلاتی که برای گرفتن مجوز وجود دارد از مواردی بود که در این نشست به آن اشاره شد.