غلامرضا خارکوهی کارشناس مسائل تاریخ معاصر ایران در گفتگو با مهر با اشاره به عزل آیت الله منتظری در ۶ فروردین سال ۶۸ توسط امام خمینی گفت: روز ۲۰ فروردین سال ۱۳۶۸ یعنی بعد از تعطیلات عید که مجلس شورای اسلامی شروع به کار کرد هیچیک از نمایندگان مجلس سوم راجع به اقدام امام در مورد عزل آقای منتظری سخنی نگفتند، فقط شاهد نطق کلی و کم اهمیت آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس بودیم که او هم با وجود اطلاع از جزئیات موضوع، سخنانی گفت که آبروی منتظری حفظ شد و اصل قضایا را مبهم گذاشت.
وی با اشاره به بی بصیرتی مجلس آن دوره افزود: امام که می‌دانست نمایندگان مجلس سوم دلبسته آیت الله منتظری هستند و از انحرافات او بی اطلاعند، بیست روز بعد از برکنار منتظری، در نامه‌ای خطاب به نمایندگان مجلس نوشت «شنیدم در جریان امر حضرت آقای منتظری نیستید و نمی‌دانید قضیه از چه قرار است؟ همین قدر بدانید که پدر پیرتان بیش از دو سال است در اعلامیه‌ها و پیغام‌ها تمام تلاش خود را نموده است تا قضیه بدین جا ختم نگردد، ولی متأسفانه موفق نشد. از طرف دیگر وظیفه شرعی اقتضا می‌کرد تا تصمیم لازم را برای حفظ نظام و اسلام بگیرد.» با وجود چنین نامه مهمی، نمایندگان مجلس به جای اطاعت از امام و ولی فقیه، دل در گرو منتظری داشتند.
وی همچنین گفت: با وجود نامه پدرانه امام خمینی، آن روز نه آقای هاشمی رئیس مجلس و نه آقای کروبی نایب رئیس و نه سایر نمایندگان، پاسخی به نامه امام ندادند. تنها ده روز بعد در تاریخ ۵ اردیبهشت آن هم فقط تعداد ۷۸ نفر از نمایندگان مجلس با ارسال نامه‌ای مکتوب اطاعت خود را از امام اعلام نمودند که این تعداد کمتر از یک سوم کُل نمایندگان مجلس و بسیار ناچیز بود. در حالی که در اواخر اسفند سال ۶۷ یکصد نفر از نمایندگان همین مجلس به دیدار منتظری در قم رفته بودند و به او اظهار ارادت کرده بودند و پیش از آن هم در آذر سال ۶۷ تعداد ۱۱۴ نفر از همین نمایندگان با ارسال نامه‌ای خطاب به آقای منتظری تبعیت کامل خود را به او اعلام کرده بودند. این امر نشان می‌دهد که مجلس سوم نه تنها خط امامی نبود بلکه دلبسته منتظری بود.
خارکوهی با اشاره به اینکه اینگونه رفتارها دون شأن کسانی است که عصاره فضائل ملت هستند، گفت: حمایت‌های آیت الله منتظری از جریان انحرافی سید مهدی هاشمی که دستش به خون ده‌ها نفر آلوده بود، و دفاعیات منتظری از منافقین تروریست و مخصوصاً زیر سوال بردن خدمات و فداکاری‌های بی‌شمار ملت در دهه اول انقلاب، و فاصله گرفتن او از خط امام و رهبری نظام، چیزی نبود که نمایندگان مجلس بی‌اطلاع باشند. واقعاً اگر نمی‌دانستند نشانه بی بصیرتی‌شان بود، و اگر می‌دانستند چرا دلبسته خط منتظری بودند؟
این تاریخ نگار انقلاب گفت: برای آنکه جریان انحرافی منتظری برای نمایندگان مجلس روشن شود، روز ۱۳ اردیبهشت سال ۶۸ کتاب «رنجنامه» مرحوم سید احمد خمینی در بین نمایندگان توزیع شد. این کتاب به صورت مستند به اسناد و مدارک محکم و ادله عقلی و حقوقی، خطاب به آیت الله منتظری نگاشته شده، و اوّلین اثر تاریخی، موثق و مستند پیرامون قضایای منتظری است، و از دقت و صحت قابل تحسینی برخوردار است. به طوری که مورد استناد بسیاری از محققان و پژوهشگران بعدی قرار گرفته و تا حد زیادی غُبار مظلومیت از چهره‌ی امام زدوده است. هر چند که متأسفانه چند سالی است تجدید چاپ نشده و محققان جوان با آن آشنا نیستند.
خارکوهی اضافه کرد: وقتی پدر آقای منتظری در اوایل خرداد سال ۱۳۶۸ فوت کرد با آنکه امام کوچک‌ترین تسلیتی نه شفاهی و نه کتبی صادر نکرد، ولی حجت الاسلام کروبی نایب رئیس مجلس در بیانات علنی خود در مجلس شورای اسلامی، به اضافه ۲۰۰ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با کمال تعجب- آن هم مجلسی که داعیه خط امام داشت- برای منتظری پیام تسلیت فرستادند! و به این بهانه به او عرض ارادت کردند و این نامه را نیز از تریبون عمومی مجلس که به طور زنده از صدا و سیما پخش می‌شد، قرائت نمودند. آیا این رفتار در شَان یک مجلس پیرو خط امام است؟! آیا این اقدام دهن کجی به امام و شکستن دل پیر جماران نیست؟! آقای کروبی و ۲۰۰ نماینده مجلس در شرایطی با افتخار به منتظری نامه تسلیت نگاشتند که یک ماه پیش تنها ۷۸ نماینده به امام اظهار اطاعت کرده بودند. مسلماً آیندگان، مجلس سوم را به خاطر اینگونه بی مهری‌ها در حق امام و اُمتش مؤاخذه خواهند کرد.
نظر شما