به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، حدود دو هفته دیگر و در روز سوم سپتامبر (۱۳ شهریور)، قرار است ۶۰۰ کتاب جدید در بریتانیا به چاپ برسد که حدود یک سوم بیشتر از سال قبل است. این امر باعث حیران و مستاصل شدن کتاب‌فروشان، ویراستاران، منتقدان و کتاب‌خوانان شده است.
این بهمنی از کلمات خواهد بود که هیچ خرده‌فروش یا رسانه‌ای نمی‌تواند با آن کنار بیاید. حتی واتراستونز پیکادیلی که بزرگ‌ترین مغازه این زنجیره کتاب‌فروشی در لندن است، فشار را حس می‌کند.
یکی از اعضای تیم این کتاب‌فروشی در توییتر نوشت: «ما خیلی بزرگ هستیم اما شک دارم بتوانیم تمام این کتاب‌ها را داشته باشیم. هیچکس برای این تعداد کتاب جدید به اندازه کافی جا ندارد. اما کاری را می‌کنیم که همیشه انجام می‌دهیم. کتاب‌هایی را انتخاب می‌کنیم که فکر می‌کنیم مشتریان پیکادیلی دوست دارند و می‌توانیم صادقانه پیشنهادشان کنیم.»
البته که تا حدود زیادی پاندمی کووید -۱۹ دلیل اصلی پشت این موج عظیم است. کتاب‌فروشی‌ها بسته شدند و فستیوال‌ها و رخدادهای ادبی لغو شدند یا به شدت تضعیف شده و آنلاین برگزار شدند. ناشران هم بخش زیادی از تاریخ‌های انتشار آثارشان را به اواخر سال منتقل کردند. خیلی از نویسنده‌ها به شدت نیازمند پول انتشار کتاب‌شان هستند چون معمولاً این پول حدود یک سوم درآمد کل آن‌ها غیر از حق انتشار است.
اما سوم سپتامبر، که فقط قرار است نخستین روز از مجموعه‌ای از روزهای مشابه باشد که در تمام طول پاییز دیده خواهند شد، یک مشکل بزرگ است. واتراستونز پیکادیلی مغازه‌ای عظیم دارد، اما دیگران از جمله کتاب‌فروشی‌های مستقلی که می‌خواهند توفان ۲۰۲۰ را پشت سر بگذارند، باید روی گلچین‌های بسیار دقیق و انتخاب‌های سخت تکیه کنند.
برای صنعتی که مجموعه‌ای از شوک‌ها از جمله ورشکسته شدن عمده‌فروشی «برترامز» با ۲۵ میلیون پوند بدهی را شاهد بوده، پاییز بسیار سختی در راه است. برای ویراستاران ادبی که در گذشته مسئولیت بررسی کتاب‌های کمتری را بر عهده داشتند هم اوضاع مشابه است.
مانند همیشه، حقایق خاصی قابل مشاهده خواهند بود. غیرمحتمل است که انتشارهای بزرگ پاییز، از مارتین ایمیس، رابرت هریس، رابرت گلبریت و دیوید اتنبورو گرفته تا النا فرانته، کیتلین موران، نیک هورنبی و ویل یانگ و البته مجموعه‌ای از کتاب‌های آشپزی که اغلب پیش از کریسمس بیرون می‌آیند، دیده نشوند. هزینه بازاریابی و خرج‌های آن‌ها و همچنین علاقه عمومی بیش از حد زیاد است که بخواهد اجازه بدهد چنین اتفاقی بیفتد.
اما از سوی دیگر ماه‌های اخیر باعث شکل گرفتن دیالوگ‌هایی عقب مانده درباره نمایندگی در صنعت انتشار بریتانیا و نیاز به ایجاد اصلاحات رادیکال در سیستم‌ها و منطق‌هایی شده که در نهایت تعیین می‌کنند چه کسی سر از قفسه‌های کتاب‌خانه‌ها در می‌آورد.
کووید -۱۹ به تنهایی باعث نشده فضایی شکل بگیرد که نویسندگان رنگین‌پوست، طبقه کارگر و نویسندگانی که معلولیت دارند به حاشیه رانده بشوند یا نتوانند جایی برای انتشار پیدا کنند، اما اگر فضا برای آن‌ها بخواهد حتی از قبل هم کوچک‌تر بشود، صنعت نشر از ماموریت اساسی خود دورتر خواهد شد.
نظر شما