به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد خبری ششمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کیش، نشست بررسی ششمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کیش شب گذشته ۱۹ اسفندماه با حضور آرتا فرهودی عضو هیأت مدیره شرکت عمران، آب و خدمات کیش، طاهر شیخ‌الحکمایی یکی از داوران این رویداد هنری و همچنین شهریار رضایی و مجید حقیقی ۲ مجسمه‌سازی که در این سمپوزیوم به ارائه و ساخت اثر پرداختند، برگزار شد.
طاهر شیخ‌الحکمایی یکی از داوران این سمپوزیوم با بیان اینکه کارهای انتخاب شده بسیار خوب و مورد تأیید علاقمندان به هنر و مجسمه‌ساز بوده گفت: یکی از محاسن سمپوزیوم حاضر این بود که بحث جوایز را از آن حذف کردند. در سمپوزیوم، داوران تعدادی کار را انتخاب می‌کنند و هنرمندان طی روزها و ساعت‌های زیاد این آثار را می‌سازند و در نتیجه تعدادی کار باکیفیت به دست می‌آید که همگی ارزشمند هستند.
وی افزود: از زمانی که بحث سمپوزیوم راه افتاد اصرار بر این بود که نباید با دادن جایزه به یک اثر از میان آثار برگزیده و ساخته شده، رابطه دوستی و صمیمیت را که نفس سمپوزیوم است از بین برد. این طور شد که مدیران به این ضرورت رسیدند که اهدا نشدن جایزه، بهتر است و اگر هم قرار است جایزه‌ای اهدا شود بهتر است آن را بین همه هنرمندان تقسیم کرد، زیرا در نهایت ذائقه داوران در انتخاب یک اثر تأثیر دارد.
از زمانی که بحث سمپوزیوم راه افتاد اصرار بر این بود که نباید با دادن جایزه به یک اثر از میان آثار برگزیده و ساخته شده، رابطه دوستی و صمیمیت را که نفس سمپوزیوم است از بین برداین هنرمند با بیان اینکه در سراسر ایران برگزاری گردهمایی‌هایی در حوزه مجسمه‌سازی و ساخت آثار هنری با متریال‌های مختلف احساس می‌شود گفت: چنین گردهمایی‌هایی در نهایت به نفع حوزه مجسمه‌سازی است.
ضرورت استفاده از تجربه هنرمندان در برگزاری سمپوزیوم‌ها موضوع دیگری بود که شیخ‌الحکمایی به آن اشاره کرد و گفت: باید از کسانی استفاده شود که کاربلد هستند. خوشحالم که بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی که من در اولین گردهمایی در لبنان شرکت کردم توانستم آن را به هنرمندان ایران معرفی کنم و در باب اهمیت و ارزش چنین رویدادهایی با چند شهرداری و انجمن هم صحبت کردم و مطلبی نیز در مجله هنرهای تجسمی حوزه هنری نوشتم. این پیگیری‌ها تقریباً ۸ تا ۹ سال بعد نتیجه داد و اولین سمپوزیوم در تهران اتفاق افتاد. حرکت خوبی بود که شروع شد، ادامه پیدا کرد و به نتیجه رسید.
کیش؛ جزیره‌ای جذاب بدون دیوار و نرده
در ادامه این نشست شهریار رضایی، یکی از ۱۲ مجسمه‌ساز برگزیده این سمپوزیوم، به بیان برخی تجربیات خود در زمینه ارائه آثارش در شهرهای تهران و کرمان پرداخت و از تفاوت برخورد و تعامل بازدیدکننده‌های این دو شهر با مجسمه‌ها سخن گفت.
این هنرمند با بیان اینکه بعد از مقایسه تعامل مردم تهران و کرمان با مجسمه‌ها متوجه شدم مردم همه شهرها با یک اثر هنری مشخص به طور یکسان برخورد نمی‌کنند گفت: احساس کردم چقدر شهرها برای اجرای مجسمه‌های شهری متفاوتند. تا قبل از این فکر می‌کردم شهرها فقط شامل ساختمان، بتن، آهن و فضای شهری است و من هم قرار است مجسمه‌ام را در این فضا به نمایش بگذارم. بعد فهمیدم شهر همه این‌هاست، بعلاوه جریان سیالی به نام جامعه.
وی افزود: مردم شهر من، کرمان، به دلیل بسیاری از اتفاقات تاریخی، به طور معمول، آدم‌های اهل مداخله و اهل اعتراض نیستند. همین‌ها باعث شد بیش از اینکه به خط آسمان، فرم یا توپوگرافی محیط توجه کنم، به جامعه توجه پررنگ‌تری داشته باشم. از آن به بعد، این موضوع را در ساخت سفارش‌هایی که برای ساخت در فضای شهری قبول می‌کردم لحاظ کردم تا مداخله‌گری را برای مردم شهرم پررنگ‌تر کنم؛ مداخله‌هایی که سبب شود کودکان شهرم در بزرگسالی در مقابل زورگویی‌ها سکوت نکنند و رفتار بدنشان متفاوت شود.
عوامل جذابیت شهرها موضوع دیگری بود که رضایی به آن پرداخت و گفت: در کرمان با شهری پر از دیوار و نرده مواجه هستیم. از طرف دیگر، کیش برای همه ما همیشه جذاب بوده چون جدول ندارد، دیوار ندارد، نرده ندارد… اما سراسر شهر من به بهانه‌های مختلف پر شده از دیوار و نرده. نرده‌ای برای حفظ جان مردم، دیواری برای جدا کردن بخش‌های امنیتی یا خصوصی...
رضایی ادامه داد: برای مثال کتابخانه ملی کرمان که مکانی عمومی است پر شده از دیوار. به شدت مایل به این شدم که این دیوارکشی‌ها را بردارم. همه این رفتارها در شهرهای ماست که بدن‌هایمان را به یک سری اندام رام شهری تبدیل می‌کند که هیچ گونه مداخله‌ای از خود بروز نمی‌دهد. از آن دوره به بعد، تمام سعی من در ارائه کارهایم، آن بود که شهروندانم را از این رفتار معمول خارج کنم.
وی به معرفی برخی دیگر از آثارش پرداخت و گفت: در محله دوران کودکی من فضایی بود که بچه‌ها را دور خود جمع می‌کرد… امروز یکی از بزرگترین رویاهایم این است که بتوانم یک مجسمه شهری بسازم که به اندازه همان بچه‌ها را دور هم جمع کند و بسیاری از رفتارهای اجتماعی‌مان آنجا شکل بگیرد.
مجید حقیقی، هنرمند مجسمه‌ساز دیگری بود که در این نشست به معرفی چندین اثر از خود و همچنین ارائه آثاری از کشور هند پرداخت و از تجربیات خود با کار کردن با متریال‌های متفاوت سخن گفت.
وی همچنین به معرفی چند اثر از خود پرداخت و درباره تجریباتش از حضور در سمپوزیوم‌های خارج از کشور گفت.
حقیقی به ساخت مجسمه در یکی از میادین شهر محلات اشاره کرد و درباره جذابیت‌های کار کردن با سنگ در ابعاد بزرگ گفت: چند سال پیش سفارش ساخت کاری را برای میدان اصلی شهر محلات داشتم و چون سنگ خیلی بزرگ و حدود ۸ متر بود، کار در همان میدان اصلی شهر ساخته شد. این کار را نیز بر اساس مقرنس‌هایی که قبلاً کار کرده بودم انجام دادم.
این هنرمند افزود: کار کردن با این سنگ برایم بسیار جذاب بود زیرا عظمت این سنگ تا زمانی که به صورت خوابیده بود و در حال ساختنش بودم درک نمی‌شد. اما بعد از اتمام اثر، وقتی به صورت ایستاده قرار گرفت، بیش از پیش جذابیت و زیبایی خود را نشان داد.
هنرمندان؛ انسان‌هایی با روح بزرگ که کارشان خلق کردن است
آرتا فرهودی نیز در این نشست، هنرمندان را انسان‌هایی بزرگ با روحی بزرگ معرفی کرد و گفت: کار هنرمند خلق کردن است و آثار هنری ما را به سرزمین‌های ناشناخته و دنیاهای جدیدی می‌برد که می‌تواند ما را در خود غرق کند.
عضو هیأت مدیره شرکت عمران، آب و خدمات کیش افزود: در یکسال گذشته ششمین سمپوزیومی است که در جزیره برگزار کردیم. امیدواریم این جلسات و برنامه‌های هنری باعث شود سطح فرهنگی و هنری جزیره ارتقا پیدا کند و رفته رفته شاهد استقبال بیشتر کیشوندان نیز باشیم.
ششمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کیش با متریال سنگ با همت شرکت عمران، آب و خدمات کیش از ۲۵ بهمن تا ۲۰ اسفند ۹۹ در حال برگزاری است. ریاست این رویداد را ابوالفضل طیبی برعهده دارد و دبیر برگزاری آن نیز احسان گرایلی است.
در این سمپوزیوم ۱۲ سنگ توسط ۱۲ هنرمند و ۱۲ هنرمند دستیار ساخته و اجرا شد.
ششمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی کیش با متریال سنگ با همت شرکت عمران، آب و خدمات کیش از ۲۵ بهمن تا ۲۰ اسفند ۹۹ برگزار شد. رئیس این رویداد ابوالفضل طیبی و دبیر برگزاری آن نیز احسان گرایلی برعهده دارند.
نظر شما