ماجرای مجسمه‌سازی که کارمندی را رها کرد/ فرصت‌های زندگی هنری

بهمن چگینی هنرمند مجسمه‌ساز، با بیان اینکه «مجسمه ساز شدن» یکی از مهم‌ترین تصمیم‌هایی بود که در زندگی گرفته است، به خبرنگار مهر گفت: به نظر من هر انسانی تنها یک بار فرصت زندگی کردن دارد و باید تلاشش را کند تا بهترین نوع زندگی را انتخاب کند و از خود اثری ماندگار بسازد. به نظر من، هنر چنین قابلیتی دارد و برای همین با همه دشواری‌هایی که ممکن است سر راه یک هنرمند باشد من زندگی هنری را بر زندگی ایستا و بی حرکت کارمندی برگزیدم و به نظرم بهترین انتخاب بوده است.

وی بیان کرد: زندگی هنری به من فرصت و امکان این را می‌دهد که در طول شبانه روز تفکر بیشتری کنم و با افراد مختلفی ارتباط داشته باشم و با خلق اثر هنری، از لحظه لحظه زندگی لذت ببرم. با توجه به اینکه من با تکنیک‌های مختلفی کار می‌کنم و ایده‌های مختلفی برای خلق اثر هنری دارم، هر زمان به فراخور ایده، مدیومی که می‌توانم آن ایده را در آن اجر کنم، انتخاب می‌کنم و پس از آن دست به خلق اثر هنری می‌زنم و همین حس خوشایندتری از زندگی به من می‌دهد.

این مجسمه‌ساز ادامه داد: من در دانشگاه در رشته مهندسی نرم افزار تحصیل کرده بودم و کارمند سینما سوره بودم اما نه شغلم و نه رشته تحصیلی هیچ‌کدام آن چیزی نبود که می‌خواستم. از این رو تصمیم گرفتم که به دنبال علاقه‌ام بروم. کارم را رها و در کنکور هنر شرکت کردم و در رشته مجسمه سازی مشغول به تحصیل شدم.

وی با اشاره به اولین سمپوزیوم مجسمه‌سازی که در آن شرکت کرده است، درباره ساخت مجسمه با متریال سنگ گفت: سال ۱۳۸۵ نخستین سمپوزیوم مجسمه سازی ایران در پارک چیتگر برگزار شد و در این سمپوزیوم تنها دو مجسمه ساز بودند که با تکنیک سنگ کار می‌کردند؛ علی جبار حسین مجسمه ساز عراقی و همایون ثابتی مطلق. آن زمان مجسمه‌سازهای ایرانی هنوز آن گونه که باید به تکنیک سنگ تسلط نداشتند و این تکنیک در ایران تا آن زمان کمتر مورد توجه قرار گرفته بود. در این سمپوزیوم من شانس این را داشتم که دستیار علی جبار حسین باشم و روش مجسمه‌سازی با سنگ را در این رویداد از او یاد بگیرم. مجسمه ساختن با سنگ برای من خیلی جذاب است؛ سنگ یکی از ماندگارترین متریال هایی است که در دل طبیعت وجود دارد و معلوم نیست که هر یک از سنگ‌هایی که در سمپوزیوم‌ها به مجسمه تبدیل می‌شوند، چند هزاره را پشت سر گذاشته‌اند و پس از این، چند هزاره دیگر به شکل مجسمه روی زمین به زندگی خود ادامه خواهند داد. منِ مجسمه ساز با تغییراتی که روی سنگ به وجود می‌آورم، به نوعی اثری از خودم برای انسان‌ها به یادگار می‌گذارم.

چگینی خاطرنشان کرد: به عنوان یک هنرمند، ذهن من همواره در حال تفکر و تجزیه و تحلیل است و زمانی که مشغول به خلق اثر هنری می‌شوم، تمام چیزهایی که به نوعی ذهنم را درگیر خود کرده، در اثرم نمود پیدا می‌کند. امروزه با وجود شبکه‌های مجازی و تصاویر متعددی که در طول شبانه روز به سمت مخاطبان هجوم می‌آورد، وظیفه من هنرمند این است که اثری خلق کنم تا به عنوان تصویری مانا و تأثیرگذار بر روی ذهن مخاطبانم تأثیر بگذارد.

این عضو انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران در پایان درباره اثر جدیدش گفت: یکی از سوژه‌هایی که سال‌ها است مشغول کار کردن روی آن هستم، دست است. در چندین سمپوزیومی که حضور داشته‌ام، مجسمه‌هایی با همین سوژه و با متریال های مختلف خلق کرده‌ام. تاکنون با سنگ معادن مختلف کار کرده‌ام و این برای نخستین بار است که با سنگ معدن چشمه جوش کار می‌کنم. این سنگ نرم و از بافت‌های زیبا و خوبی برخوردار است و زمانی که تراشیده می‌شود تبلور خاصی پیدا می‌کند و همین موضوع به زیبایی مجسمه کمک می‌کند.

بهمن چگینی متولد ۱۳۶۱، کرمانشاه است. او فارغ‌التحصیل مجسمه سازی دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران است و تاکنون در چندین سمپوزیوم بین‌المللی، از جمله چندین دوره دوسالانه مجسمه‌سازی تهران و دوسالانه مجسمه‌های شهری تهران شرکت کرده است. طراحی و ساخت چند مجسمه در شهر تهران از دیگر فعالیت‌های این هنرمند به شمار می‌رود. او همچنین سابقه شرکت در چند نمایشگاه گروهی مجسمه سازی را نیز دارد.