بهترین عمل نزد خداوند کدام است؟

‌خبرگزاری مهر – گروه دین و آئین: یکی از دعاهایی که به خواندن آن بعد از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» آغاز می‌شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.

این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان با اشاره به فرازی از این دعا که می‌فرماید «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» که درباره اهمیت غمگساری و رفع مشکلات مردم مطالبی تقدیم مهمانان ماه ضیافت الهی می‌شود:

امام حسین (ع) همواره نسبت به گره گشایی از کار مردم اقدام می‌کردند چرا که ایشان فرزند امیرمومنانی هستند که بدون اینکه فقرا و مستمندان به ایشان عرض نیاز کنند خود را به خرابه‌های کوفه می‌رساند و به صورت ناشناس با فقرا به گفتگو می‌نشست و برایشان غذا می‌برد؛ این نوع رفتار کردن وظیفه مؤمن است.

این نوع دعاها جنبه یادآوری تکلیف دارد تا انسان با خواندن آن مراقب باشد که با تکرار درخواست نیاز فقرا ناراحت نشوند زیرا درخواست آنان برای رفع نیازشان همه لطف و عنایت الهی است که به انسان عرضه می‌شود برای همین انسان نباید از درخواست فقرا و محرومین ناراحت شود بلکه باید درصدد گره گشایی از مشکلات آنان باشد و اگر کسی در این راه احساس ملالت و خستگی کرد و بی تفاوت بود قطعاً توفیق خدمت رسانی از او سلب و به بنده دیگری موکول می‌شود.

بهترین عمل نزد خداوند کدام است؟

مؤمنان باید نسبت به یکدیگر تعاون و همدلی داشته باشند. این چنین نیست که انسان فکر کند اگر همه مشکلاتش رفع شد دیگر لازم نیست به رفع مشکلات دیگران اقدام کند، در رابطه با گشایش کار مردم پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند تا زمانی که مؤمنان در کمک کردن به برادر مؤمن خود کوشا باشند خدا هم به کمک و یاری آنان می‌شتابد و آنها را یاری می‌رساند.

همچنین در جای دیگر فرمودند بهترین کارها نزد خداوند آن است که مؤمنی دل برادر مؤمن خودش را مسرور کند، شکم گرسنه ای را سیر گرداند و یا غم و اندوه شخص غمگین را ساماندهی کرده و رفع کند؛ بنابراین هر کس مؤمنی را خوشحال کند مرا خوشحال کرده و اگر کسی مرا خوشحال کند خدا را خوشحال کرده است. این کلام حضرت بیانگر ارزش خوشحال کردن مؤمن را می‌رساند.

این احادیث به معنای آن است که اسلام و گزاره‌های دین، مردم کف جامعه می بیند و درصدد آن است که با ایجاد الفت و همدلی در میان مردم از غم دیدگان، غمگساری کند برای همین می‌فرماید محبوب ترین اعمال نزد خداوند شاد کردن دل مؤمن است.

چطور انسان می‌تواند دل مؤمنی را خوشحال کند؟

آدمی اگر بیاید و گره از مشکلات مؤمنان باز کند، آبرویشان را بخرد، حریم آنان را حفظ کند و در اجتماعات به یاریشان بشتابد و … همه مصداق یاری رساندن و خوشحال کردن مؤمنان است. معنی مسرور ساختن مؤمن این نیست که شخصی را به سخره بگیریم و دلی را بشکنیم تا بتوانیم عده‌ای را خوشحال کنیم. مسرور کردن چند مؤمن به بهای شکستن دل ارزش ندارد و مطلوب و محبوب خدا نیست، خدا دوست دارد دل‌های مؤمنان شاد شود نه اینکه دل برخی به بهای اندوه کردن دل دیگران شاد گردد.

در بیان دیگری آمده حضرت می‌فرمایند انسان باید نافع‌ترین مردم برای مردم باشد؛ این کلام در حقیقت حاکی و بیانگر برنامه‌ای است که خدا برای اداره زندگی مردم دارد برای همین پیامبراکرم (ص) می‌فرمایند «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» بارالها از هر غم زده‌ای غمگساری، دستگیری و دلجویی کن؛ خداوند این امر را توسط بندگان انجام می‌دهد و خوشا به حال بندگانی که در خدمت پروردگار کار بندگان الهی را راه می‌اندازند و خالصانه در این مسیر گام بر می‌دارند. برای همین این افراد یدالله، عین الله، قدرت الله و … می‌شوند چرا که آنان برای خدا کار می‌کنند و پروردگار نیز بهترین امکانات را در اختیار آنان قرار می‌دهد.