فرنگی‌کاران المپیکی نمره قبولی گرفتند/ «بنا» و حسرت دو مدال

به گزارش خبرنگار مهر، پرونده بازی‌های المپیک توکیو در حالی برای تیم ملی کشتی فرنگی ایران بسته شد که شاگردان محمد بنا توسط محمدعلی گرایی و محمد هادی ساروی به دو مدال طلا و برنز رسیدند. هر چند کسب دو مدال در پنج وزن می‌تواند نتیجه قابل قبولی باشد، اما تیم ملی کشتی فرنگی ایران پتانسیل کسب دو مدال دیگر را هم داشت.

نجاتی و اولین حسرت مدال

یکی از همین اوزان که می‌توانست برای ایران مدال آوری کند، وزن ۶۰ کیلوگرم بود که دوبنده آن بر تن علیرضا نجاتی بود. جوان با اخلاق و باانگیزه که در دور نخست به مصاف آرمن ملکیان از ارمنستان رفت و در یک کشتی نزدیک با نتیجه ۵ بر ۵ مغلوب شد. نجاتی می‌توانست برنده این دیدار باشد و راه رسیدن به مدال را طی کند اما باخت غیرمنتظره نجاتی که کادر فنی حداقل یک مدال برنز برای او کنار گذاشته بود، حسرت بزرگی برای محمد بنا بود. به خصوص آنکه باخت فرنگی کار ارمنی، باعث حذف نجاتی از المپیک شد.

این مدال طلا را کسی پیش‌بینی نکرد!

در وزن ۶۷ کیلوگرم اتفاقی افتاد که کمتر کسی انتظار آنرا داشت. محمدرضا گرایی جوان شیرازی تیم ملی کشتی فرنگی پس از استراحت در دور نخست، در دور دوم با نتیجه ۸ بر صفر جولین هورتا از کلمبیا را شکست داد. اما شاهکار او وقتی رو شد که گرایی توانست در دور سوم در یک کشتی حساس و نفس گیر فرانک استابلر قهرمان جهان از آلمان را با نتیجه ۵ بر ۵ مغلوب کند و به نیمه نهایی برسد. گرایی در این دیدار با تکیه بر روحیه و انگیزه بالای خود راماز زوئیدزه از گرجستان را هم ۶ بر ۱ برد و فینالیست شد. او در فینال هم غوغا کرد و با نتیجه ۹ بر ۱ پرویز نصیب اف از اوکراین را شکست داد و به طلای المپیک رسید. طلایی که کسی توقع آنرا نداشت، اما با تلاش و خودباوری گرایی حاصل شد.

دومین حسرت بنا در ۷۷ کیلوگرم رقم خورد

به جرأت می‌توان ناکامی محمدعلی گرایی کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی در وزن ۷۷ کیلوگرم را دومین حسرت محمد بنا و کادر فنی دانست. گرایی که همه او را یک پای فینال می‌دانستند و با کمی ارفاق، یک مدال برنز برای او کنار گذاشته بودند در دور نخست با نتیجه ۷ بر ۳ یوسوانیس پنا فلورس از کوبا را مغلوب کرد. در دور بعد با نتیجه ۵ بر ۵ در ثانیه‌های پایانی با فن سنجاب پرنده موفق به شکست بوزو استارسویچ از کرواسی شد و به نیمه نهایی رسید اما در این مرحله در یک مصاف نزدیک ۶ بر ۵ مغلوب تاماس لورینچ قهرمان جهان و نایب قهرمان المپیک از مجارستان شد و به رده بندی راه یافت. او با حضور در دیدار رده بندی امید فراوانی به کسب مدل برنز داشت، اما بر خلاف پیش بینی نتوانست حریف شوهی یابیکو از ژاپن شود و با تحمل شکست ۱۳ بر ۳ به عنوان پنجمی بسنده کرد.

ساروی در حد خودش ظاهر شد

در وزن ۹۷ کیلوگرم محمدهادی ساروی از ایران به میدان رفت که در نهایت توانست مدال برنز بگیرد. بی تردید اگر او در نیمه نهایی به قهرمان جهان و المپیک نمی‌خورد، می‌توانست یک پای فینال و رنگ مدالش مرغوب تر باشد. به هر حال او دور اول آدم بودجملین از الجزایر را ۹ بر صفر برد و دور بعد با نتیجه ۶ بر صفر کریل میلوف از بلغارستان را شکست داد. ساروی در نیمه نهایی به سد محکمی به نام آرتور الکسانیان قهرمان جهان و المپیک از ارمنستان برخورد و با نتیجه ۴ بر ۱ باخت و به رده بندی رفت. این جوان مازنی در این دیدار آروی ساوولاینن از فنلاند را در یک کشتی دیدنی ۹ بر ۲ شکست داد و به مدال برنز رسید. او از همان ابتدای حضورش بر روی تشک المپیک نشان داد برای کسب مدال می جنگد و قدر حضور در این آوردگاه بزرگ را می‌داند.

تجربه مبارزه با بهترین‌های دنیا

امین میرزازاده در وزن ۱۳۰ کیلوگرم را باید یکی شجاع‌ترین فرنگی‌کاران تیم ملی دانست چراکه او در المپیک ۲۰۲۰ توکیو با شجاعت و جسارت با بهترین‌های جهان «سرشاخ» شد بدون آنکه کمی از آنها هراس داشته باشد. میرزازاده بعد از اینکه در دور اول مین سئوک کیم از کره جنوبی را با نتیجه ۶ بر صفر شکست داد، در دور بعد به افسانه کشتی فرنگی جهان و المپیک یعنی میهاین لوپز از کوبا رسید. مصافی که هر چند با نتیجه ۸ بر صفر به سود غول کوبایی رقم خورد، اما میرزازاده بدون توجه به نام حریف روی تشک ظاهر شد و از پیش باخته کشتی نگرفت. این جوان خوزستانی در ادامه مسابقات با حضور در گروه بازنده‌ها آلین الکسیوس سیوراریو از رومانی را با نتیجه ۵ بر ۱ برد و به رده بندی رفت، اما دوباره به یکی دیگر از قهرمانان عنوان‌دار جهان و المپیک رسید. میرزازاده در این مرحله با رضا کایالپ از ترکیه سرشاخ شد و با نتیجه ۷ بر ۲ شکست خورد و به عنوان پنجمی المپیک رضایت داد.

به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی کشتی فرنگی ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن به سه مدال طلا رسید و در المپیک ۲۰۱۶ ریو هم دو مدال برنز کسب کرد. بدین ترتیب کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز در المپیک ۲۰۲۰ توکیو هر چند با نتایج المپیک لندن فاصله داشت، اما از نظر مرغوبیت مدالی یک گام از المپیک ریو جلوتر بود.