توصیه و راه میان‌بر آیت‌الله بهجت در سیر و سلوک چه بود؟

به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله علی اکبر رشاد، امروز صبح در جلسه درس اخلاق که در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد، اظهار داشت: بارها از اساتید اخلاق و اهل معنا پرسیده شده در مسیر سیر و سلوک باید چه کارهایی انجام داد؟ و در پاسخ آن بزرگواران همواره توصیه به انجام واجبات و ترک محرمات داشتند.

رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: برای مثال حضرت آیت الله بهجت همواره به انجام واجبات و ترک محرمات توصیه می‌کردند، بعضی از اعاظم مانند مرحوم خوشوقت نیز تاکید به همین امر داشتند؛ اگر کسی عامل به احکام رساله توضیح المسائل باشد قطعاً انسان بزرگی خواهد شد.

استاد برجسته حوزوی بیان داشت: مشخص نیست انسان تا چه میزان به دستورات توضیح المسائل مرجع خویش عمل می‌کند و بعضاً انسان تصورش این است که همواره عامل به آن احکام است. گاهی اوقات نیز برخی افراد این دستورات را برای رشد معنوی کافی نمی‌داند و فکر می‌کند باید مطالب بیان شده فراتر از آن باشد؛ بعضاً این توهم سبب پیدایش و تولد جریان‌ها و افرادی می‌شود که می‌خواهند فراتر از شریعت برنامه و ریاضت‌های غیر شرعی ارائه دهند.

رئیس شورای سیاست گذاری حوزه علمیه استان تهران ادامه داد: این افراد تصورشان این است که دین کاستی‌هایی دارد که باید آن کاستی‌ها توسط آنان جعل شود؛ اما دین تاکید دارد که همه مطالب بیان شده است.

وی با استناد به روایتی از امام حسن عسکری (ع) تصریح کرد: حضرت با طرح یک پرسش می‌فرمایند: چه کسی ورع تر از مردم است؟؛ مراد از تقوا رعایت حدود الهی است اما ورع یک پله بالاتر بوده و مقصود نزدیک نشدن به مرزها و حدود الهی است. حضرت می‌فرمایند بین ورع ها کسی اورع تر است که در برابر شبهات نیز توقف کند.

آیت الله رشاد درباره اعبد عابدان گفت: اگر کسی بخواهد اعبد عابدان باشد باید واجبات الهی را به درستی انجام دهد. انسان نباید خیال کند عابد شدن نیاز به برخی کارهای من در آوردی دارد، گاهی اوقات فرد بسیاری از فرابض را به دلیل ناآگاهی و غفلت ترک می‌کند که خداوند ممکن است از این غفلت بگذرد اما این فرد در زمره عابدان قرار نمی‌گیرد.

این مفسر قرآن کریم در خصوص انسان زاهد اظهار داشت: زاهد کسی است که ترک دنیا کند. زهد به معنای دل نبستن به اموال، مقام و لذائذ دنیوی است. برای مثال کسی که می‌خواهد رئیس جمهور شود و هر کاری از جمله خیانت کردن، باج دادن، تهمت زدن و … را انجام می‌دهد چنین انسانی هرگز نمی‌تواند در زمره زاهدان قرار گیرد چرا که زاهد از هر طریقی به دنبال کسب مقام نیست و اگر هم به چنین موقعیتی دست یابد به راحتی می‌تواند از آن جدا شود. مقصود از زهد آن است که انسان مالک دنیا باشد نه دنیا مالک او باشد.