با «مرگ تدریجی» دینم را به فیزیک ادا کردم/ من از خود جهنم آمده‌ام

آمین صحرایی کارگردان فیلم کوتاه «مرگ تدریجی» که این روزها در بسته فیلم کوتاه «شکست زمان» به همراه پنج فیلم دیگر روی پرده سینماهای «هنروتجربه» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره داستان این فیلم گفت: داستان فیلم کوتاه «مرگ تدریجی» درباره دختری جوان است که شبی خوفناک مادر و برادرش را گم می‌کند و در خلال تلاش برای یافتن آن‌ها با ۲ غریبه روبه‌رو می‌شود؛ غریبه‌هایی که گویی به جهانی دیگر تعلق دارند؛ جهانی که در انتها واقعی‌تر از جهان خود کاراکتر نمایان می‌شود.

وی عنوان کرد: ایده ابتدایی فیلم، زمانی که درباره نظریه جهان‌های موازی و شکست زمانی تحقیق می‌کردم به ذهنم رسید. مدت‌ها دغدغه این را داشتم که بتوانم نظریه‌ای را که با آن بیشتر ارتباط برقرار کرده بودم یعنی نظریات استفن هاوکینگ را با حرفه‌ای که در آن تخصص دارم یعنی سینما به ترکیبی برسانم. اینکه توانستم به کاراکترهایی که مدت‌ها در ذهنم پرورانده بودم جان ببخشم لذتی بی بدیل بود.

صحرایی درباره پیام فیلم اظهار کرد: همواره معتقدم کارگردان نباید درباره فیلمش پیامی دهد در واقع او نباید خود را پایبند به قواعدها یا پیامی کند زیرا این کار، یافتن پیام‌ها و برداشت‌های مختلف از فیلم توسط مخاطب را محدود می‌کند. به نظر من یافتن پیام فیلم، کار منتقدان است.

کارگردان فیلم «پنجره» ادامه داد: به طور کلی باید بگویم که می‌خواستم با این فیلم ماموریت و دینی را که به استادانم در زمینه فیزیک مدرن داشتم، ادا کنم. من ماموریتم را وقتی انجام دادم که هم مخاطبان عام، هم متخصصان سینما و نیز متخصصان علوم فیزیک از فیلم استقبال کردند. فیلم «مرگ تدریجی» اولین فیلم و اولین فرزند من است؛ فرزندی که بسیار باعث افتخارم شد و هیچ چیز و هیچکس نتوانست جلوی موفقیت‌هایش را بگیرد.

این کارگردان در جواب این سوال که چرا با این روایت، سعی در نشان دادن پیام فیلم داشته است، تاکید کرد: من تنها می‌خواستم آن زندگی را که روی ورق‌ها پرورانیده‌ام، روی مانیتور ببینم و لذت ببرم؛ هدف لذت ناب خلق است نه چیزی دیگر و من ماموریتم را انجام دادم.

وی درباره چالش‌های ساخت این اثر اظهار کرد: جایی جمله‌ای جالب خواندم که می‌گفت «از قوی بودن با من حرف نزن، من از خود جهنم آمده‌ام» حال شما از پشت سر گذاشتن چالش می‌گویید؟ با من از چالش نگویید من از جهنم گذشته‌ام. دوستی به من می‌گفت باید نامت را بگذارند آمین لشگر یک نفره! خندیدم اما درست می‌گفت، وقتی شروع به ساخت این فیلم کردم تنها بودم اما تیم خوبی یافتم.

صحرایی افزود: وحید بیوته فیلمبردار، سعید جعفری دستیار و بقیه تیم من، همگی همدل و دلسوز کار بودند. تیم خوب از نان شب واجب‌تر است که من آن را داشتم. جالب اینجاست که وقتی هر ۲ فیلم من یعنی «مرگ تدریجی» و «سنگبال» که در حال حاضر در بسته فیلم کوتاه «شکست زمان» اکران می‌شوند در سی و نهمین جشنواره ملی فجر سی و نهم پذیرفته شد و برای سیمرغ رقابت می‌کرد نام من در همه جا پیچیده بود و همه می‌گفتند حتماً کسی پشت آمین صحرایی است که ۲ فیلمش در همه جشنواره‌های مهم حضور دارد.

کارگردان «سنگبال» عنوان کرد: من هیچ کسی را نداشتم، تنها خودم و تمام جوایزی که برای فیلمنامه‌هایم گرفته بودم، به تنهایی در مقابل تمام سختی‌ها ایستادم. البته باید بگویم با وجود همه جوایز و سیمرغ جشنواره جهانی فیلم فجر که برای فیلم‌هایم دریافت کردم، باید برای پیدا کردن سرمایه‌گذار فیلم بلندم بسیار تلاش کنم.

صحرایی در پایان درباره اکران فیلمش در سینماهای «هنروتجربه» تصریح کرد: باید از جعفر صانعی مقدم و امیرحسین علم الهدی که بسیار به من به عنوان سرگروه بسته فیلم کوتاه «شکست زمان» لطف داشتند و با من همراه بودند، تشکر کنم. چقدر خوشحالم که در سینمای ما انسان‌های شریف و دلسوزی مانند این ۲ عزیز حضور دارند. من برای مجوزهای نمایش فیلم‌های این بسته و گرفتن اکران‌ها بسیار تلاش کردم، بارها ناامید شدم اما شور رساندن فرزندانم یعنی «مرگ تدریجی» و «سنگبال» روی پرده سینما که حقشان بود، باعث شد تلاشم را از سر بگیرم. موسسه «هنروتجربه» و مسئولانش مرا شگفت زده کرده‌اند، بسیار همراه، دلسوز و کاربلدند و این یک نعمت بزرگ برای سینمای ماست.