خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و اندیشه: بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی صبح روز ۲۵ آذر در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز به کار کرده و تا روز ۳۰ آذر ادامه دارد.
اتفاقات و برنامه‌های این‌جشنواره به‌طور زنده از درگاه‌هایی که اعلام شده در فضای مجازی پخش می‌شوند.
محمد گودرزی‌دهریزی دبیر بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره برگزاری جشنواره قصه‌گویی پس از یک سال وقفه به دلیل شیوع ویروس کرونا گفت: ما از مرحله استانی که قصه‌گویان فیلم‌هایشان را به دبیرخانه استانی فرستاده بودند این‌رویا را در سر می‌پروراندیم که آخر این کار قرار است به کجا بیانجامد. در حقیقت به دلیل شرایط کرونا هیچ پیش‌بینی هم نمی‌توانستیم داشته باشیم، البته مرحله منطقه‌ای را یک گام به واقعیت نزدیک‌تر کردیم، یعنی به جای داوری از طریق فیلم به قصه‌گویان گفتیم که شما در استان خود روی صحنه داستان را نقل کنید و ما به صورت متمرکز در تهران داوری می‌کنیم، یعنی تلاش کردیم یک ارتباط زنده دو طرفه برقرار کنیم که هم قصه‌گویان، داورهای ما را در تهران ببینند و بتوانند با آن‌ها حرف بزنند و هم داوران به تماشای اجرای قصه‌گویان بنشینند و بتوانند با آن‌ها دیالوگ برقرار کنند.
وی افزود: شانس با ما یار شد که وضعیت کرونا کمی فروکش کرد و توانستیم از حضور قصه‌گویان در جشنواره بهره‌مند شویم، اما قید حضور تماشاچیان کودک و نوجوان را زدیم چراکه در همه حال سلامت کودکان برای ما در اولویت قرار دارد. البته شرایط حضور کودکان را در فضای مجازی فراهم کردیم و این عزیزان می‌توانند از طریق پنج کانال مجازی اعلام شده از سوی کانون، قصه‌ها را بشنوند. اگرچه نبود بچه‌ها در این جشنواره از شور و شادی آن کاسته است اما خیال ما راحت است که بچه‌ها سلامت هستند.
دبیر بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی درباره اضافه شدن منتقدان به بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی مطرح کرد: قطعا هر جشنواره فواید خودش را دارد، برگزاری جشنواره باعث ایجاد همدلی بین قصه‌گویان می‌شود، گفت‌وگوی فرهنگ‌ها اتفاق می‌افتد و فضایی برای فراغت مربیان است به ویژه آنکه پس از دو سال از گذشت کرونا مربیان دوباره کنار هم گرد آمده‌اند، اما اگر الان از من پرسیده شود سازنده‌ترین بخش جشنواره بیست‌وسوم چیست؟ با صراحت و قاطعیت می‌گویم جلسات نقد و بررسی قصه‌ها. اگرچه حضور منتقدان در این دوره از جشنواره با تردیدهایی همراه بود و مرا می‌ترساندند و می‌گفتند ممکن است مربیان کانون در برابر نقدها موضع مخالف بگیرند، اما برای رقم زدن این اتفاق برخلاف دیگر بخش‌ها که به صورت دراماتیک جلو بردم، به دیکتاتور درونم میدان دادم تا منتقدان به هر صورتی که شده است در این جشنواره حضور داشته باشند.
گودرزی‌دهریزی در ادامه گفت: جمعه ۲۶ خرداد اولین جلسه نقد و بررسی قصه‌ها برگزار شد و من هم کمی اضطراب داشتم، باوجود آنکه قرار بود ساعت ۲۰:۳۰ جلسه به پایان برسد تا ساعت ۲۱:۳۰ طول کشید و حتی قصه‌گویان در راهروهای محل برگزاری جشنواره منتقدان را به حرف گرفته بودند. منتقدان نکات خود را در این جلسه به صورت جزیی بیان کردند یعنی به قصه‌گو نگفتند قصه شما به درد نمی‌خورد چراکه این بدترین نوع نقد است و پرندهِ خلاقِ قصه‌گو را گوشه‌گیر می‌کند، اما وقتی به قصه‌گو می‌گویند بخشی از قصه شما اضافه بود، شروع آن خوب نبود و… قصه‌گو نه تنها موضع نمی‌گیرد، بلکه از آن لذت می‌برد و اگر دوباره آن قصه را اجرا کند، تغییرات لازم را اعمال خواهد کرد. من این جلسات را سازنده می‌دانم، از ابتدا تا انتهای جلسه پای صحبت منتقدان می‌نشینم و توصیه می‌کنم مسئولان جشنواره در دوره‌های بعدی نه تنها این بخش را از جشنواره نگیرند، بلکه آن را توسعه دهند.
وی درباره برگزار نشدن کارگاه‌های آموزشی بیشتری در جشنواره قصه‌گویی گفت: امکان برگزاری کارگاه‌های بیشتر در این جشنواره میسر نبود، اگرچه بعد از اولین کارگاه با خود گفتم ای کاش ما سه کارگاه دیگر شبیه این در جشنواره برگزار می‌کردیم.
دبیر بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی در ادامه در پاسخ به‌سوالی درباره چگونگی انتخاب داوران رویداد مورد اشاره گفت: این‌جشنواره برای انتخاب داوران در بخش‌های مختلف شاخص‌هایی داشته که به تناسب آن‌ها داوران را انتخاب کرده است. ما یک شاخص بیرونی داشتیم و هنگام انتخاب افراد به این نکته توجه کردیم که افراد باید یک ربطی به قصه‌گویی داشته باشند. برایمان مهم نبود که داوران سلبریتی هستند یا نه، در حقیقت من با حضور سلبریتی‌ها در جشنواره مخالف نیستم اما با حضور سلبریتی در جشنواره زمانی موافقم که به موضوع جشنواره ربط داشته باشد. به‌عنوان مثال برای داوری بخش بین‌الملل پیشنهاد من مسعود رایگان بود، اما به دلیل اینکه خارج از کشور بود، نتوانست حضور پیدا کند. او در آکادمی قصه سوئد فعال بوده، سال‌ها کار کرده و زبان انگیسی‌اش کامل است و می‌توانست قصه‌ها را بدون زیرنویس فارسی بشنود و داوری کند.
گودرزی‌دهریزی با اشاره به ملاکهای درونی برای انتخاب داوران جشنواره ادامه داد: اینکه ما یک نفر را به عنوان داور انتخاب کنیم، یک مساله است و اینکه سه داوری که کنار هم می‌آیند چه تخصصی دارند، مساله دیگری است و باید ارتباطی بین حضور آن‌ها باشد. ما داوران را بر این اساس انتخاب کردیم که یکی از آن‌ها در کنار قصه‌نویسی کار قصه‌گویی هم کرده است، به عنوان مثال محمدرضا یوسفی قصه‌نویس کودکان است، اما کتاب قصه‌گویی هم دارد و نزدیک هزار ساعت کلاس قصه‌گویی برای مربیان و معلمان برگزار کرده است. در کنار این داوران افراد دیگری را برگزیدیم که در قصه‌گویی مشهور و در اجرا معروف هستند و همچنین مباحثی مانند زبان بدن را می‌شناسند. قصه‌گویی شامل این سه‌بخش است و این سه در کنار هم می‌آیند تا مکمل هم باشند. هر جا این چینش داوران دقیق‌تر بوده، نتیجه به واقعیت نزدیک‌تر شده و هر کجا این چینش کمرنگ‌تر بوده است ما با چالش مواجه شده‌ایم.
تدوین فرخوان جشنواره بیست‌وچهارم
وی همچنین درباره تدوین فراخوان و شیوه‌نامه جشنواره بیست‌وچهارم گفت: تمام تغییراتی که در دوره بیست‌وسوم رخ داده از جمله آنکه فرم‌های داوری تغییر کرده، همه در شیوه‌نامه آمده است، حتی ادبیات آن را تغییر داده‌ام که در شأن کانون باشد. کار تدوین شیوه‌نامه را برون‌سپاری کردم و به فرزانه فخریان سپردم که در اختتامیه جشنواره بیست‌وسوم رونمایی می‌شود و هدیه ما به گروه بعدی است. همچنین پوستر جشنواره بیست‌وچهارم را هم طراحی کرده‌ایم و این هدیه دوم ما به دوستان است. هدیه بعدی ما کتاب «قصه‌جو» است که مجموعه جُستارهای مربیان در آن چاپ شده و جدید است. بخش قصه‌های زبان اشاره که امسال به صورت آزمایشی برگزار شد، بخش جدیدی است که در شیوه‌نامه جشنواره بیست‌وچهارم آمده و به استان‌ها در زمان معین ارسال خواهد شد تا فراگیر شود. تمام این اتفاقات از جمله کارهایی است که دوست داریم در صورت همخوانی با سلیقه مسئولان آینده ادامه پیدا کند.
دبیر بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی با اشاره به تفکیک بخش‌های مختلف جشنواره از یکدیگر گفت: امسال سه بخش «ملی» و «بین‌الملل» و «آیینی‌سنتی» از یکدیگر تفکیک شدند و هر کدام داوران ویژه و متخصص خود را دارند. امسال که این بخش‌ها از یکدیگر جدا شدند، مشخص شده است نقطه ضعف هر بخش چیست؟ و بهتر است این چارچوب حفظ شود، یعنی در جشنواره بیست‌وچهارم چهار بخش «ملی» و «بین‌الملل» و «آیینی‌سنتی» و «زبان اشاره» به صورت جداگانه در کنار بخش علمی جشنواره که شامل کتاب و مقاله و… است، برگزار شود.
گودرزی‌دهریزی درباره بخش بین‌الملل این‌رویداد هم گفت: این بخش از جشنواره می‌تواند فعال‌تر شود و اساسا جشنواره باید این قابلیت را پیدا کند که قصه‌گویان برتر را به جشنواره‌های بین‌المللی قصه‌گویی معرفی کند. قصه‌گویان مربی کانون هستند و قصه‌گویی شغل آنهاست. این قصه‌گویان از فردای جشنواره به کار خود باز می‌گردند، البته جشنواره قصه‌گویی کانون جشنواره‌ای موثر است که برآیندش به بچه‌ها می‌رسد و مربی تنها به صورت ویترینی قصه‌ای را اجرا نمی‌کند، بلکه هر روز قصه می‌گوید و این برازنده جشنواره است.
نظر شما