خبرگزاری مهر - گروه استانها، -آمنه سپهر: شاید بخش کربال از کم برخوردار ترین مناطق کشور باشد که غبار فراموش شدگی بر آن نشسته است. به نظر می‌رسد جغرافیای کربال به نوعی از خدمت رسانی در حوزه آب از قلم افتاده است. این بخش پتانسیل و ظرفیت خودکفایی خود را از درون دارد اما بی توجهی به این منطقه از فارس باعث رنجش مردم شده است.
خاک حاصلخیز و مردمی با پیشینه چندین نسل کشاورز، از کربال منطقه‌ای با برکت برای شهرستانهای همجوار ساخته که لقب بندر بدون دریا را در گذشته یدک می کشیده است.
قرار گرفتن تالاب‌های سه گانه (طشک، بختگان و کمجان) در اکوسیستمی غنی رادر گذشته نه چندان دور تشکیل داده بود که طبیعت جلوه گری شگرفش را از وجود جریان دائمی آب رود کر به ارث برده بود.
حال اما بعد از سال‌ها این منطقه به دلیل رویکردهای غلط مدیریتی خصوصاً حوضه آبی در سطح کشور و استان فارس تا حدودی شهرستان دچار نوعی مرگ طبیعی شده است.
احداث و تمرکز صنایع در حوزه آبگیر و بالا دست رود کر به دلیل عدم آینده نگری و تصاحب آب سرچشمه توسط صنایع متعدد، افزایش جمعیت شهرنشینی که خود ناشی از سیاستی نادرست است، بلعیدن بخش مهمی از ذخایر آبی توسط لوله‌های قطوری که در حال افزایش است، تزریق بخشی از ذخایر آبی سد درود زن به ویلا شهرها، برداشت بی رویه شهرستان مرودشت از گلوگاه سد و بالادست کر برای کشت مکرر در یک سال زراعی در بخش‌های رامجرد و مرودشت، درود زن، کامفیروز، کر و…موجب مسدود شدن رگ حیات کربال، یعنی رود خانه کر شده و بخش کربال را دچار مرگ کرده است.
تحمل عوارض این آسیب سالهاست به جامعه کربال لطمات دهشتناک وارد کرده است.
اینها فقط بخشی از درددل های مردم کربال است که منتظرند دولت برای معیشت شأن فکری کند.
در این راستا یک فعال اجتماعی بخش کربال شهرستان خرامه در گفتگو با مهر، اقدام به جهت بازگشت و برقرار شدن حقابه کشاورزی منطقه کربال را حق کشاورزان این منطقه می‌داند و اظهار می‌کند: کشاورزان کربال حدود ۲۰ سال است که حقابه هایشان سال به سال کاسته می‌شود، به طوری که در ١۴ سال اخیر فقط یکی دو سال، آن هم به طور خیلی محدود امکان کشت داشته‌اند، در حالی که برخورداری صنایع از آب بصورت دائمی بوده و کشاورزان بالا دستی هم هر سال دو نوبت کشت می‌کنند.
صیاد غلامی با تاکید بر جلوگیری از تاراج حقابه های کشاورزان کربال توسط صنایع و سایر بهره برداران در اراضی جدید الاحداث در بالادست رودخانه کر و انتقال به نقاط دیگر، متذکر شد: لازم است که پساب‌های تصفیه شده شهر شیراز به زیست بوم کر وبختگان منتقل شود و از ورود این پساب‌ها به صنایع دوردستی کوار و سروستان جلوگیری شود، زیرا که این پساب‌ها ناشی از مصرف حقابه های کشاورزی کربال توسط شهرنشینان است.
این کشاورز کربالی با بیان اینکه اختصاص این پساب‌ها به زیست بوم کر و بختگان در واقع عودت بخشی از حقابه کشاورزی و محیط زیستی حوضه آبریز کر است، متذکر شد: شرکت آب و فاضلاب و شبکه بهره برداری متولیان اصلی تخصیص و مدیریت آب خصوصاً حقابه های کشاورزی کربال و محیط زیستی است که متأسفانه آب برداشت شده را لیتری به فروش می‌رساند و ریالی هم بابت آن به کشاورزانی که نسل‌ها حق آبه بران دائمی رودخانه کر بوده‌اند، پرداخت نمی‌کند.
وی افزود: مصداق فروش مال غیر عملاً توسط متولیان آب در این حوضه آبی محرز است، در حالی که پساب‌ها برای تعدیل اکوسیستم باید به کربال و دریاچه بختگان منتقل شود.
انتقال آب شرب به صنعت مانع انتقال آب شرب به منطقه کربال شده است
غلامی بیان داشت: تأمین آب شرب کل شهرستان خرامه و کربال که بعد از چد دهه هنوز محقق نشده و این امر به دلیل گره زدن انتقال آب شرب به صنعت فولاد است که مانع انتقال آب شرب شده است.
او تصریح کرد: گره زدن آب شرب به صنعت نوعی گروگانگیری است که در همین راستا خواستار تفکیک و اجرای سریع و بی قید و شرط آب شرب و صنعت هستیم.
غلامی ادامه داد: حقابه مردم کربال و زیست بوم‌های آن یک حقابه طبیعی و تاریخی و آبا و اجدادی است که تأمین آن حق حیات برای مردم کربال است.
این فرهنگی بخش کربال تاکید کرد: حقابه جزئی از مالکیت و ضمیمه زمین‌های کشاورزری ماست و هیچکس حق ندارد خارج از عدالت حتی به اسم قانونی بودن آن را تصاحب کند.
غلامی افزود: این حق مردم کربال است که خواهان احقاق حقابه های خود می‌باشند و از آنجا که تأمین حقابه های آنها در شیوه سنتی، سخت، هزینه بر و تنش زا است، لذا مدیریت جدی و همکاری برای بهره گیری از جدیدترین تکنولوژی در راستای آبیاری و تحقق و وصول حقابه های خود هستیم.
او با بیان اینکه این کمترین حق ماست که باید از آن بهره مند باشیم، ابراز کرد: طبق تحقیقات انجام شده می‌توان گفت که اگر حقابه های کشاورزی به شیوه آبیاری نوین مدیریت وتوزیع شود دشت کربال قادر خواهد بود بیش از نیم میلیون تن گندم در سال تولید کند که این خود سهم زیادی در تأمین نان حداق ۵ میلیون نفر از جمعیت کشور را خواهد داشت اما متأسفانه برخی در صدد هستند با حذف کشاورزی در بخش کربال آب را به صنایع خصوصاً فولاد تاخت بزنند و هزاران کشاورز را آواره نمایند.
این کشاوز کربالی در ادامه عنوان کرد: چگونه کشاورز روستایی که سالیان طولانی سختی طبیعت را تحمل کرده و زندگی و تولید را در روستا حفظ کرده باید از حق طبیعی و آبا واجدادی خود محروم شود اما سرمایه دار به اسم سرمایه گذاری بدون کمترین سختی و تازه از راه رسیده از آن بهره مند شود.
در ادامه یکی از فعالان صنفی و سیاسی منطقه کربال نیز در گفتگو با خبرنگار مهر دلایل بوجود آمدن شرایط فعلی بخش کربال شهرستان خرامه را القای عنوان تغییر اقلیم و خشکسالی به جوامع پایین دست و حق آبه بران انتهایی دانست و بیان کرد: یکی از موضوعات بسیار مهمی که همواره بنظر می‌رسد مسیر واقعیت‌های حاکم بر حوزه آبریز و آبگیر درودزن و کر را تقریباً به انحراف می‌برد، این است که بگوییم ما با تغییر اقلیم و خشکسالی‌های پی در پی مواجهیم.
وی گفت: به اعتقاد بنده عنوان این مطلب از اساس اشتباه و تنها نکته انحرافی مسیر مطالبه گری برای احقاق حق آبه های چند هزار ساله است.
مهدی زارع توسعه کشاورزی با نگاهی غیر اصولی و غیر کارشناسانه در محدوده حوزه درودزن، کامفیروز و کر در سرچشمه‌های ورودی درودزن را از دیگر دلایل نارضایتی مردم بخش کربال عنوان کرد و گفت: تخریب منابع طبیعی و جنگل‌ها و الحاق این زمین‌ها به حق آبه داران جدید درودزن و واگذاری این اراضی به نهادهای خاص و خصوصاً خود سازمان آب ضربه‌ای دیگر را بر حق آبه داران پایین دست کربال وارد کرده است.
وی یادآور شد: در اوایل دهه ۷۰ و با تکمیل دو سدسیوند و ملاصدرا عملاً هزاران هکتار از اراضی که هیچ‌گونه حقی از حوزه درودزن و کر نداشتند به حق آبه بران اصلی این منطقه تحمیل شدند و توسعه کشت پر آب بر صیفی و شلتوک به شکل بسیار عجیبی گسترش پیدا کرد.
او ادامه داد: با این اقدام حجم آب موجود و دبی ورودی سد با حجم آب مصرفی هرگز همخوانی نداشته و به تدریج با فروش آب در بالادست سال به سال از انتهای حوزه کر بند و منطقه‌ای با هزاران هکتار زمین حاصلخیز در کربال که حق آبه بران قدیمی بودند از گردونه تولید کشاورزی خارج و سهم آب آنان سلب شد.
این عضو سابق شورای بخش کربال تصریح کرد: سوءمدیریت در نحوه توزیع عادلانه آب و از بین رفتن و فرسوده شدن دریچه‌های جداول انتقال آب و عدم همخوانی دریچه هاو به لحاظ کدهای ارتفاعی اجرا شده در پشت شش بند اصلی حوزه کر را از دیگر دلایل مصائب فعلی کشاورزان این منطقه است.
زارع اضافه کرد: با احداث و اجرای ناقص شبکه‌های آبیاری و زهکشی مدرن (کانالهای بتنی) در حوزه کر و ناتمام ماندن این کانال‌ها از لحاظ اجرایی پس از پایان دوره دولت نهم زمینه تخلف و هدر روی و پرتی آب به حداکثر رسید و همچنان در این بخش هرج و مرج و نابودی آب وجود دارد.
عدم وجود یک مدیریت واحد در نظارت بر حوزه کر و درودزن
این فعال صنفی و سیاسی بخش کربال شهرستان خرامه با ذکر این نکته که حوزه کر و درودزن به لحاظ جغرافیایی در منطقه‌ای وجود دارد که ابتدای ورودی آب به درودزن و کر در حوزه نمایندگی شهرستان مرودشت، در وسط تحت پوشش حوزه زرقان و شیراز و در انتها محدوده شهرستان خرامه می‌شود، متذکر شد: این عدم مدیریت واحد نیز خود یکی از اصلی ترین ضربات را از لحاظ توزیع آب و عدالت اجتماعی به حق آبه بران کر وارد کرده و در هر دوره از ادوار مجلس نماینده هر حوزه چندان نگاهشان، عدالت محور و منصفانه نبوده و نیست و بالطبع آن، حوزه خرامه که در انتهای رودخانه کر واقع شده است، همواره حق و حقوقش پایمال می‌شود.
انتقال آب‌های غیر اصولی و غیر کارشناسانه با نگاهی سلیقه‌ای برای تأمین آب صنعت
زارع ادامه داد: دیگر موضوعی که می‌توان به آن به عنوان تکمیل کننده پازل نابودی بخش کشاورزی و دام پروری و محیط زیستی این منطقه اشاره کرد همین انتقال آب‌های غیر اصولی در مناطق خشک و گرفتار بی آبی است.
در همین رابطه نماینده مردم سروستان، کوار و خرامه در مجلس شورای اسلامی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه بخش کربال خرامه سال هاست که درگیر خشکسالی است، ابراز کرد: بحث براین نیست که قسمتی از آب سد درودزن به شیراز منتقل می‌شود و حقآبه ای به آنها داده نمی‌شود بلکه باید به خاطر داشته باشیم که اولویت اول هر سدی که احداث می‌شود، تأمین آب شرب است و پس از آن صنعت و کشاورزی مد نظر قرار دارد.
عبدلعلی رحیمی مظفری افزود: طبیعتاً برای هر سدی حجم بالایی از آب نیاز است که به همین دلیل در حوزه کشاورزی، شهرستانهای مرودشت، خرامه و زرقان باعث شده که مشکلاتی را در خشکسالی‌های اخیر به وجود بیاید و رها سازی آب بصورت مناسب انجام نشود.
وی ابراز کرد: با تلاش‌های صورت گرفته مشکل آب شرب منطقه کربال در حال مرتفع شدن است و این طرح با جدیت تمام در حال پیگیری است.
رحیمی مظفری با تاکید بر اینکه پروژه خط انتقال آب شرب به منطقه کربال شتابی دو چندان گرفته است، اعلام کرد: در حال حاضر به دنبال اتمام خط انتقال آب شرب در منطقه هستیم که بحمدلله با تلاش‌های صورت گرفته این پروژه شتابی دو چندان گرفته است.
این نماینده مجلس یازدهم با یادآوری اینکه در این منطقه با مشکلات آب شرب روبرو هستند، عنوان کرد: برای حل مشکلات آب شرب در بخش یاد شده با جدیت پیگیر هستیم تا خط انتقال آب شرب انجام شود.
او خاطرنشان ساخت: خط اصلی انتقال آب که از سال پیش شتاب بالایی گرفته امسال نیز با شتابی دوچندان ادامه پیدا می‌کند.
خط فرعی انتقال آب شرب به روستاهای بخش کربال نیز برنامه ریزی شده و به همین منظور در سال گذشته ۳۲ میلیارد تومان اعتبار برای آن تخصیص یافته است عضو کمیسیسون انرژی مجلس شورای اسلامی یادآور شد: با جلسات متعددی که با وزارت نیرو داشتیم خط فرعی انتقال آب شرب به روستاهای بخش کربال نیز برنامه ریزی شده و به همین منظور در سال گذشته ۳۲ میلیارد تومان اعتبار برای آن تخصیص یافته است.
مظفری رحیمی گفت: بمنظور سرعت بخشی به اتمام خط فرعی انتقال آب به روستاهای بخش کربال شهرستان خرامه با تزریق اعتبار ۳۲ میلیارد تومانی لوله‌های (GRP)این خط انتقال در حال تأمین است و بزودی عملیات اجرایی آن آغاز می‌شود.
نماینده مردم شهرستانهای سروستان، کوار و خرامه به مشکلات حوزه کشاورزی بخش کربال نیز گریزی زد و گفت: در بخش کشاورزی و حق آبه که یکی از اعتراضات همیشگی مردم بوده و حق هم با آنان است، ما از دو منظر باید کار را بررسی کنیم.
وی بیان داشت: مسئولین در رابطه با حق مسلم مردم کربال برای استفاده از حق آبه کم کاری‌های فاحشی را در این حوزه روا داشته‌اند.
این نماینده مجلس ادامه داد: عدم اقناع مردم توسط مسئولین نیز باعث ادامه روند قبلی (سنتی) در حوزه کشاورزی بخش کربال شهرستان خرامه شده است.
وی با ذکر یک مثال ساده عنوان کرد: چطور توقع داریم پیکان سال ۵۷ الان تبدیل به حداقل پژو پارس شده باشد و بعضاً مدعی خودروهایی از جنس هیوندایی باشیم که بخواهیم سوار بشویم ولی شیوه کشاورزیمان را در این مدت چهل پنجاه ساله هیچ تغییری نداده باشیم.
رحیمی مظفری خطاب به کشاورزان منطقه کربال گفت: ما باید از خودمان بپرسیم که در قبال کاری که دست خودمان بوده چه اقدامی کرده‌ایم، آیا برای آبیاری کشت و زرع خود بهینه سازی مصرف آب را در برنامه داشته‌ایم؟
نماینده مردم شهرستانهای سروستان، کوار و خرامه در مجلس تصریح کرد: تمام تلاش ما بر این است که آب حداکثری آزاد شود، اما روش فعلی در گشت و زرع با توجه به منابع محدود آبی روشی غلط است که باید روش‌های نوین آبیاری مد نظر کشاورزان قرار بگیرد.
وی ابراز امیدواری کرد و گفت: باید با مدیریت صحیح مصرف آب بتوانیم در آینده این مایع حیاتی را به نحوی انتقال دهیم که بهره وری بیشتری داشته باشیم.
کشاورزان به سمت کشت گلخانه‌ای بروند
نماینده مردم سروستان، کوار و خرامه در مجلس خواستار حرکت کشاورزان به سمت کشت‌های نوین گلخانه‌ای شد و افزود: باید انتقال آب با لوله با اختصاص اعتبارات دولتی یکبار برای همیشه انجام و با احداث گلخانه‌ها و تغییر الگوی کشت، صنعت کشاورزی را با علم روز همراه کنیم.
رحیمی مظفری با ذکر این نکته که با کشاورزی سنتی در هیچ جای کشور حتی جاهایی که آب دارند نیز به نتیجه نمی رسیم، یادآور شد: حتی در سایر نقاط کشور نیز که آب به اندازه کافی وجود دارد هم با توجه به اینکه قیمت تولید محصول چه در حوزه نهاده‌های کشاورزی چه در حوزه کارگر و چه آفت‌هایی که وجود دارد، قیمت تولید محصول آنقدر بالا خواهد رفت که دیگر اقتصاد خوبی با توجه به شرایط دنیا متصور نیست.
او بر لزوم برنامه ریزی مناسب برای مصرف بهینه آب و حداکثر بهره وری از محصولات کشاورزی تاکید و بیان داشت: خیلی از کشورها توانسته‌اند با برنامه ریزی مناسب در مصرف آب، هم میزان محصولات و هم برداشت خوددرا افزایش دهند و با این اقدام هزینه‌های تولیداتشان نیز کاهش چشمگیری داشته است.
این نماینده‌مجلس یازدهم با اذعان بر اینکه با برنامه ریزی دقیق در بسیاری از کشورها ارزش اقتصادی تولید، واحد محصولاتشان نیز بالا رفته است، بیان کرد: در کشور ما با توجه به اینکه شرایط نهاده هایمان بالا رفته و با مشکلات شدید آبی و افزایش هزینه‌های تولید روبرو شده‌ایم، عملاً نتوانسته‌ایم که طرح خوبی در حوزه کشاورزی ایجاد کنیم.
حق آبه باید داده شود
رحیمی مظفری تاکید کرد: حق آبه مردم بخش کربال باید داده بشود ولی این حق آبه دوای درد نیست.
او گفت: طبیعتاً ما با روش سنتی کشاورزی به نتیجه نمی رسیم، پس برای برون رفت از وضعیت فعلی باید سیستم انتقال آب را اصلاح کنیم.
این نماینده مجلس تصریح کرد: اگر دولت می‌خواهد از مردم این منطقه حمایت کند، باید هزینه کند.
رحیمی مظفری ادامه داد: دولت باید به دنبال جلوگیری مهاجرت اجباری روستاییان به شهرها باشد، زیرا این مهاجرت‌های اجباری به دلیل سکونت روستاییان در حاشیه شهرها منجر به مشکلات اشتغال، مشکلات اجتماعی و حتی مشکلات امنیتی می‌شود.
دغدغه‌های اشتغال، افزایش بی رویه قیمت‌های زمین و مسکن، از مسائلی بود که این نماینده ره آورد کوچ اجباری روستاییان به شهرها عنوان کرد.
طرح آبادانی روستاها در مجلس کلید می‌خورد
این عضو کمیسیون انرژی مجلس ابراز کرد: یکی از طرح‌هایی که بنده به جد به دنبال آن هستم و در این رابطه هم جلساتی مکرری داشته‌ام، بحث آبادانی روستاها است که به عنوان یک طرح مهم در مجلس کلید زده می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه باید با آبادانی روستاهای جلوی مهاجرت‌های بی رویه را بگیریم، متذکر شد: آبادانی روستاها یعنی پرداختن به همه جوانب کار روستاها ضمن نگهداشت بافت سنتی با استفاده از حداکثر تکنولوژی‌هایی که می‌تواند به آبادانی و بقای روستاها کمک کند.
عبدالعلی رحیمی مظفری بیان کرد: آبادانی روستاها صرفاً در حوزه عمران نیست بلکه باید بافت روستاها در حوزه اشتغال، رفاه اجتماعی روستاییان در همه ابعاد آباد شود.
او اضافه کرد: ما نمی‌توانیم بگوییم چون چهل سال پیش برنج‌می کاشتیم، الان گندم می‌کاریم و این روند را ادامه می‌دهیم در حالی که با توجه به شرایط خشکسالی‌های اخیر باید به سمت کشتهایی برویم که برای مردم اقتصادی باشد.
این نماینده مجلس گفت: در حال حاضر مجبوریم به سمت صنعت کشاورزی به جای کشاورزی سنتی برویم و با مدیریت منابع موجود شرایط را مدیریت کنیم نه به دنبال صرفاً افزایش منابع برای مدیریت وضع موجود باشیم.
در این رهگذر مدیر آب و خاک و امور فنی مهندسی سازمان جهاد کشاورزی فارس نیز در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مسائل و مشکلات کشاورزان بخش کربال بیان داشت: اراضی زیر دست سد درودزن دارای مشکل عدم وجود آب پایدار هستند که در این اراضی بر اساس تفاهم نامه ملی معاونت آب و خاک وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نیرو، اجرای شبکه‌های آبیاری و زهکشی شامل اجرای کانالهای درجه ۱ و درجه ۲، ۳ و ۴ در حوزه کاری وزارت نیرو تعریف شده است.
سید محمود رضا طباطبایی افزود: در این منطقه اجرای طرح‌های تسطیح اراضی در سنوات گذشته در مزارع انجام شده که موجب یکنواختی و تسهیل آبیاری مزارع شده است، اما به دلیل تأمین نشدن آب به دلیل استمرار خشکسالی‌ها و تغییرات اقلیمی ایجاد شده و تغییر نوع بارش‌ها در حوضه آبریز سد درودزن از برف به باران و کاهش سنواتی آن، اراضی این منطقه قابلیت تأمین آب از سد درودزن را پیدا نکرده‌اند.
وی خاطرنشان ساخت: برای رفع مشکلات این منطقه و فراهم شدن امکان تأمین آب، طرح انتقال آب با لوله در حوضه رودخانه کر در دستورکار آب منطقه‌ای قرار دارد که در صورت اجرا، امکان آبیاری مزارع نسبت به قبلاً سهولت و میزان بیشتری قابل انجام خواهد بود.
آب منطقه‌ای فارس پاسخی نداد
آب منطقه‌ای فارس متولی اصلی آب در منطقه کربال است که باید پاسخگوی سوالات عمده کشاورزان باشد. اما پیگیری‌های بیش از یک هفته‌ای خبرنگار خبرگزاری مهر با این سازمان به نتیجه نرسید و پس از تماس‌های مکرر خبرنگار این خبرگزاری هیچ پاسخی به سوالات مطرح شده داده نشد.
حالا افکار عمومی منتظر پاسخ به سوالات شأن هستند. اینکه چرا سازمان آب منطقه‌ای در مقابل توسعه نامتوازن کشاورزی و فروش آب کربال به بالادستی‌ها همواره بر خلاف مصوبات وزارت نیرو و نهادهای مربوطه عمل کرده و هر سال شاهد کشت گسترده محصولات آب بری چون شلتوک و صیفی بصورت گسترده هستیم؟
و یا اینکه چه دلایلی وجود دارد که تا کنون تمام قراردادهای منعقد شده مابین کشاورزان و حق آبه بران قانونی با سازمان آب منطقه‌ای تماماً یکطرفه بوده و کشاورزان در صورت محقق نشدن تأمین آب خریداری شده از سازمان و ایجاد خسارت به محصولاتشان جای هیچ شکوائیه ای از لحاظ قانونی برای آنان وجود ندارد؟
سوال بعدی اینکه چرا تا کنون در مقابل مازاد برانی که در سال‌های اخیر به حق آبه بران بالا دستی الحاق شده سازمان آب به صورت جدی ورود نکرده و تکلیفشان را روشن نمی‌کند؟
و یا اینکه دلایل صدور مجوز و همکاری با برداشت و فروش آب‌های سد درودزن جهت انتقال به کارخانه‌های فولاد و صنایع آب بر و باغ شهرهای تازه تأسیس در منطقه‌ای خشک که بخش عظیمی از روستاها و شهرهایش با عدم برخورداری از آب شرب مناسب مواجه هستند و حتی آبی برای شرب دام‌هایشان وجود ندارد چیست؟
همچنین اینکه سازمان آب منطقه‌ای برای فروش مال غیر حق آبه داران قدیم و تخصیص این حق آبه به بالادست‌ها و مازاد بران و از بین بردن مناطق حاصلخیز عظیم پایین دستی چه پاسخ و واکنشی دارد؟
و یا اینکه سازمان آب منطقه‌ای چه واکنش منطقی و کارشناسانه‌ای نسبت به احداث دو سد مخزنی در سرشاخه‌های درودزن و کر (ملاصدرا و سیوند) و وارد کردن شدیدترین آسیب‌ها به مناطق انتهایی کر دارد؟
همچنین در نهایت اینکه شنیده‌ها حاکی از آن است که گنجایش سد ملاصدرا تکمیل شده و در یک ماه گذشته با وعده رها سازی آب به میزان ۱۲۰ میلیون متر مکعب به حوزه درودزن رها شده و اکنون هم رها سازی ادامه دارد و گویا بر اساس شنیده‌ها کشاورزان حاشیه درودزن از به زیر آب رفتن اراضیشان گلایه دارند، سازمان آب چه نکاتی در این زمینه دارد؟
پاسخگویی به افکار عمومی وظیفه هر سازمان است از این رو به نظر می‌رسد آب منطقه‌ای نیز با توجه به سوالات و ابهامات کشاورزان منطقه می‌تواند پاسخگوی دغدغه‌ها و مسائل شأن باشد.
نظر شما