به گزارش خبرگزاری مهر، سیزدهمین جلسه از سلسله جلسات مهدوی «جان جهان» با موضوع «امید به منجی» (گفت‌وگویی صمیمانه درباره امید، سرنوشت عالم و نقش ما) با حضور سهیل اسعد مبلغ آرژانتینی در مؤسسه پژوهش و نشر مسجد مقدس جمکران برگزار شد.
در این جلسه ابتدا اسعد به بیان تاریخچه نوع کار و مکان و موضوع انتخابی پرداخت و بیان کرد: به دلیل فاصله افتادن بین قشر مبلغ و مردم عادی در باب تبلیغ دین و بیان موضوعات الهی، از آنجایی که تمام مکان‌ها به دلیل حضور خداوند مقدس است و باید میادین تبلیغی فراتر از مساجد و منابر بروند او کافی شاپی را در تهران انتخاب کرده و چندین سال است با حضور مخاطبان گعده‌هایی صمیمانه با نام جمع گویا برای گفت‌وگوهایی دین محور برگزار می‌کند.
وی افزود: شروع موضوع امید از برنامه خندوانه بوده است که من در آن برنامه قول دادم شخص ناامیدی را امیدوار کنم. در روزگاری که ناامیدی در دنیا حاکمیت دارد و مریضی جامعه بشری شده، این مهمترین کار است.
این مبلغ آرژانتینی گفت: گاهی برای بیان موضوعی باید از ضد آن شروع کرد. و برای بیان موضوع امید باید از ناامیدی شروع کرد. باید دانست علت آن چیست. و اگر بتوان علت را حذف کرد خودکار می‌شود به امید رسید. مشکل اصلی بشریت امید بستن به چیزهایی است که قدرت برطرف کردن آرزوهایش را ندارد. زیرا دنیا به نسبت انسان محدود و کم است و نمی‌تواند آرزوهای انسان کمال‌خواه را برطرف کند.
اسعد ادامه داد: مشکل در انتخاب‌های ماست و نباید به دنیایی که محدودیت دارد امید بست. بر اساس اصول روانشناسی امید احساس مثبتی باطنی است به یک توقع که قابل تحقق است. و حالت ظاهری امید، هم انتظار است.
سهیل اسعد با طرح این سوال که امام زمان با بحث امید چه ارتباطی دارد؟ گفت: اساساً امید باید به جایی وصل باشد که قدرت برطرف کردن آرزوها را داشته باشد و چه کسی است که قدرت برطرف کردن تمام آرزوهای انسان را دارد جز خدا؟ ما خدا را داریم و این بسیار زیباست. انسان مؤمن احساس می‌کند هیچ وقت تنها نیست و کسی هست که می‌تواند تمام آرزوهایش را بر طرف کند و این تنها امید صحیح است. حال این خدایی که قادر مطلق است در دنیایی ما را آفریده و راه ارتباطی با خودش را امام زمان قرار داده است. امام زمان مدیر دنیاست و همه چیز دنیا تحت مدیریت اوست.
او در ادامه با طرح نظریه امامت تشیع بیان کرد: در روانشناسی در باب امید تمام ابزارهای امیدآفرین مذهبی چون ذکر، دعا، توسل و … که فقط در فضای معنوی باشد و ملموس و در قالب انسانی نباشد قدرتش ضعیف‌تر از امیدی است که انسان به انسان دارد. و اصلاً فلسفه قهرمان سازی های هالیوودی چون سوپرمن و مردعنکبوتی و… بر این اساس شکل گرفته است. خدا آمده است بین این دو مسئله که افراد امیدشان به خداست و از لحاظ روانی موجوداتی هستند که نیاز به یک امید انسانی دارند، جمع کرده و امام را مدیر دنیا قرار داده است. امام زمان کسی است که تمام جزئیات مسائل مادی و معنوی را به دست دارد و همه عالم را مدیریت می‌کند. پس کسی که به چنین امامی معتقد باشد ناامید نمی‌شود. زیرا بالاتر از خدا وجود ندارد و قدرتی فوق قدرت هاست.
نظر شما