به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپیس، این الگوریتم که SNIascore نام دارد کاتالوگی از داده هایی تهیه کرده که توسط ZTF (یک ابزار تحقیق در آسمان که به تلسکوپ ساموئل اوشین در رصدخانه پالومر کل تک متصل است) جمع آوری شده اند.
ابزار مذکور آسمان شب را برای هرگونه رویداد کوتاه مدتی بررسی کرد که موارد مختلف از سیارک هایی که به سمت سیاهچاله ها می روند تا ابرنواخترها را شامل می شود.ZTF مقدار انبوهی داده را هر شب منتشر می کند. بنابراین اعضای تیم آن نمی توانستند به تنهایی اطلاعات را غربال کنند. در نتیجه الگوریتم SNIascore توسعه یافت تا در انجام این ماموریت کمک حال باشد.
کریستوفر فرملینگ یکی از ستاره شناسان کل تک و مغز متفکر الگوریتم جدید می گوید: ما به کمک احتیاج داشتیم و می دانسیتم هنگامیکه این کار را به یکی از رایانه هایمان آموزش دهیم، آنها می توانند حجم زیادی از کار ما را کم کنند.
ZTF از زمان نخستین رصد در سال ۲۰۱۷ میلادی، هزاران ابرنواختر شناسایی کرده که می توان آنها را به دو دسته وسیع تقسیم کرد؛ ابرنواخترهای نوع یک که هیچ نشانی از هیدروژن در آنها نیست و ابرنواخترهای نوع دوم که غنی از هیدروژن هستند.
به طور معمول ابرنواختر نوع یک زمانی به وجود می آید که ستاره ای بزرگ ماده را از ستاره اهدا کننده همسایه خود می گیرد و همین امر به یک انفجار عظیم منجر می شود. ابرنواختر نوع دوم زمانی به وجود می آید که سوخت ستاره های عظیم برای همجوشی هسته ای تمام می شود و آنها دیگر نمی توانند در مقابل فروپاشی گرانشی از خود دفاع کنند.
الگوریتمی که محققان توسعه دادند، نوع خاصی از انفجار کهکشانی نوع یک را با منشایی متفاوت شناسایی کرد که زمانی به وجود می آید که یک ستاره منفجر شده و در نتیجه آن نور خارج شونده چنان یکسان و یکنواخت است که ستاره شناسان آنها را «شمع های استاندارد» می نامند.
این شمع های استاندارد را می توان برای اندازه گیری مسافت های کیهانی در سراسر جهان به کار برد. همچنین آنها برای درجه بندی میزان گسترش جهان کارآمد هستند.
نظر شما