حرکت لاک‌پشتی ورزش در مسیر هانگژو/ خونسردی مسئولان دردسرساز نشود

به گزارش خبرنگار مهر، بعد از بازی های المپیک که مهمترین رویداد سراسری برای ارزیابی سطح ورزش کشور و عملکرد مدیرانش به حساب می آید، بازی های آسیایی در درجه دوم اهمیت قرار دارد. رویدادی که برگزاری آن در فاصله دوساله تا بازی های المپیک - به استثنا این دوره- و نتایج حاصل از آن می تواند پیش درآمدی باشد برای تعیین کارنامه چهارساله مدیران و حتی تعیین وضعیت مربیان و ورزشکاران پیش از المپیک.

با این حال برای شرکت در دوره جدید بازی های آسیایی، مدیران ورزش با دست فرمانی کُندتر از همیشه در حال حرکت و پیش بردن برنامه های شان هستند؛ بدون توجه به اینکه فقط هفت ماه تا این رویداد گسترده باقی مانده اما حتی برگزاری با تاخیرِ آن هم تاثیری در خروج از وضعیت ابتدایی و مقدماتی کاروان ایران نداشته است.

دوباره‌کاری در انجام کارهای مقدماتی

برای شرکت در بازی های آسیایی که پیش از این قرار بود شهریورماه سال جاری برگزار شود، خیلی از اقدامات لازم مانند تعیین سرپرست و بررسی وضعیت رشته ها انجام شده بود و حتی به واسطه بررسی های تکمیلی در ستاد عالی بازی های آسیایی، فهرست رشته های اعزامی به هانگژو مشخص و حتی به واسطه ارزیابی های تکمیلی افزایش لازم هم در آن اعمال شد. در ادامه اما تاخیر ایجاد شده در برگزاری بازی های آسیایی، روند کار برای آماده سازی کاروان را کُند و وارد شدن کمیته ملی المپیک به پروسه انتخابات، این روند را به طور کلی متوقف کرد.

بدین ترتیب استارت دوباره برای بازی های آسیایی و آماده سازی حضور در این بازی ها زمانی زده شد که بیشتر از یک ماه از انتخابات کمیته ملی المپیک (۶ شهریورماه) گذشته بود و مقرر شد مناف هاشمی سرپرستی کاروان اعزامی را بر عهده داشته باشد. او سه روز پس از دریافت حکمش (۱۹ مهرماه ماه)، نخستین نشست مشترک کارشناسی با حضور نمایندگان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش را برگزار کرد تا با تعیین نقشه راه، رویکرد ورزش نسب به بازی های آسیایی مشخص شود.

بعد از آن نشست های دوباره با رشته ها و مسئولان شان مورد توجه قرار گرفت تا شرایط آنها برای قطعی شدن وضعیت شان در فهرست اعزام شوندگان به هانگژو، مجدد بررسی شد. این بررسی ها تا به امروز ادامه داشته است طوریکه تمام اقدامات آسیایی حولِ همین نشست ها چرخیده است.

بررسی وضعیت ۲۹ رشته

برگزاری نشست های کارشناسی با روسای فدراسیون های کاندید اعزام به بازی های آسیایی از ۲۳ آذرماه آغاز شد. تا به امروز برگزاری این نشست ها با مسئولان ۲۹ رشته و از جمله کبدی ، تکواندو و ووشو، بسکتبال، تنیس روی میز، اسکواش، شمشیربازی، ژیمناستیک، شطرنج، کشتی، دوومیدانی، تنیس، شنا، اسکیت، بازی های رایانه ای، بدمینتون، وزنه برداری، قایقرانی، سوارکاری، کوهنوردی، بوکس، دوچرخه سواری، تیروکمان برگزار شده است.

ارزیابی رشته ها هچنان ادامه دارد

با وجود تاکیدی که بر تسریع روند برگزاری نشست مشترک با مسئولان فدراسیون ها و پیگیری هفتگی آنها وجود داشت، پرونده این نشست ها بعد از گذشت بیش از دو ماه هنوز بسته نشده است چراکه از میان رشته های کاندید اعزام به بازی های آسیایی هنوز نشست مشترکی ویژه هندبال و فوتبال برگزار نشده است.

نشست هندبال به دلیل مشغله مسئولان این رشته بابت حضور تیم ملی در مسابقات جهانی به تاخیر افتاده است و عدم تعیین تکلیف قطعی سرپرست تیم فوتبال امید و صدور حکم برای گزینه پیشنهادی کمیته ملی المپیک هم باعث تاخیر در برگزاری این نشست شده است.

«ستاد عالی» در تعطیلی مطلق

طی سال های گذشته «ستاد عالی بازی های المپیک و آسیایی» محل اخذ تصمیمات نهایی برای کاروان ایران در بازی های المپیک و آسیایی بوده است. در واقع این ستاد و تصمیمات مسئولان حاضر در آن، ملاک عمل در شکل گیری کاروان های اعزامی به این بازی ها بوده است.

بر همین اساس همزمان با آغاز نشست های کارشناسی با فدراسیون ها، اینگونه اعلام شد که با در نظر گرفتن محدودیت زمانی و لزوم تصمیم گیری سریع‌تر در مورد کاروان اعزامی به هانگژو، جلسات ستاد عالی به موازات برگزاری نشست های بازی های آسیایی برگزار شود تا خروجی و مصوبات این نشست ها در حضور اعضای ستاد طرح و بررسی شده و در مورد آنها تصمیم گیری شود.

با این اوصاف طی دو سه ماه گذشته و تا به امروز، وزیر ورزش، روسای کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک، دبیران کل این دو کمیته و معاون وزارت ورزش حتی یکبار هم برگزارکننده نشست ستاد عالی نبوده اند تا وضعیت کاروانِ هانگژو را مورد بحث و تصمیم گیری قرار دهند. به همین دلیل است که امروز جزو موقعیت سرپرست، هیچ نقطه روشن دیگری در کاروان ایران دیده نمی شود.

عملکرد در بازی های آسیایی ملاک شود نه فقط بودجه آن

نوزدهمین دوره بازی های آسیایی با یک سال تاخیر طی روزهای اول تا شانزدهم مهرماه سال آینده به میزبانی هانگژو برگزار می شود. یعنی زمانی که ورزش جهان به سمت المپیک 2024 پاریس خیز برداشته و رسما وارد گود رقابت های انتخابی برای آن شده است. حتی در این راستا هفته گذشته طی نشست مجازی میان دبیرکل کمیته ملی المپیک با مسئول ارتباطات و هماهنگ کننده حوزه آسیا در کمیته برگزاری بازی های المپیک پاریس، شرایط اولیه حضور در این بازی‌ها مطرح شد.

این در حالی است که ورزش ایران در فاصله هفت ماهه تا بازی های آسیایی همچنان اندر خم یک کوچه است برای جمع بندیِ تعداد رشته ها و ورزشکارانش؛ با این حال طی همین مدت صحبت های تلویحی زیادی در رابطه با بودجه و ناکافی بودن آن مطرح شده که البته به حق و به جا هم است اما وقتی خودِ مسئولان ورزش در مورد رویدادی به این مهمی اینچنین کند و بیخال گونه پیش می روند چه انتظاری است از توجه غیرورزشی ها به حُسن نظر آنها نسبت به بودجه ورزش.

درست است که ثبت نام فهرست رشته های اعزامی و حداکثر نفرات اعزامی انجام شده و تا زمان ثبت نام نهایی هم فرصت باقی است. شاید هم به همین دلیل است که دبیرکل کمیته تاکید دارد که این کمیته از برنامه های بازی های آسیایی عقب نیست. اما به نظر می رسد برای هفت ماه باقی مانده - به ویژه با در نظر گرفتن تعطیلات نوروز و کندتر شدن کارها در زمان قبل و بعد از آن- فرصت زیادی نباشد برای تعیین قطعی رشته ها و نفرات شان تا بر اساس آن ورزش روی کاروان بازی های آسیایی متمرکز شود و صرفا آماده سازی برای تکرار خیلی از موفقیت ها.

در دوره پیشین بازی های آسیایی با ۲۰ مدال طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز در رده ششم قرار گرفت. به جز این اما کسب نخستین مدال طلای تیمی بانوان در رشته کبدی، دستیابی به مدال برنز واترپلو بعد از 44 سال، تصاحب نخستین طلای سنگ نوردی، کسب مدال برنز تنیس روی میز بعد از ۵۲ سال و قهرمانی در دوی ۳هزار متر با مانع و رکورد شکنی در وزنه برداری بعد از 19 سال (سهراب مرادی) موفقیت هایی بودند که تکرار هر یک از آنها با خونسردی و حرکت لاک پشتی که مسئولان دارند، بعید به نظر می رسد.