به گزارش خبرنگار مهر، مجموعه کتاب‌های عابدین پاپی نویسنده، شاعر و منتقد ادبی در قالب یک مجموعه هشت جلدی توسط انتشارات زهره علوی تهران چاپ و روانه بازار نشر شد.
کتاب «فقط خودم را نوشته ام» داستان زندگی نویسنده همین کتاب است که با مشخصات ظاهری ۹۸ صفحه به چاپ رسیده است. این کتاب نوعی زندگی نامه نویسی است که زندگی خود نویسنده کتاب را در همه ابعاد با توجه به فرگشت زندگی و سیر تکاملی تقابلی نویسنده را به خوبی به تصویر می‌کشد. کتاب با دیالوگ نویسی بین اسمِ هنری نویسنده و سایر نشانه‌های طبیعی که از جانب راوی مطرح می‌شود آغاز می‌شود و در بخش دوم کتاب نویسنده زندگی واقعی خود را که با فرازها و فرودهایی مواجه شده را تشریح و ترسیم می‌کند.
این نویسنده و شاعر درباره این کتاب می‌گوید در جامعه ایران فرهنگ زندگی نامه نویسی جایگاه و پایگاه قابلِ توجهی ندارد و می‌توان گفت در این حوزه بسیار کم کار شده و نظر ما بر آن است که جامعه‌ای که زندگی نامه و یا حسب الحال خود را می‌نویسد در حوزه فرهنگ و ادب و حتی زبان می‌تواند تقویت و رشد و نمود پیدا کند زیرا که زندگی هر فردی دارای دو بُعد فردی و اجتماعی است و این تجربه زیستی می‌تواند هم به خودِ صاحبِ زندگی نامه کمک کند و هم کمکی به اجتماع و جامعه در همه ابعاد انسانی و فرهنگی است.
کتاب «فکرها تجدید چاپ می شوند» عنوان دیگری از این نویسنده است که توسط همین انتشارات به چاپ رسیده است. این کتاب با مشخصات ظاهری ۳۱۴ صفحه در حوزه اندیشه و نقد فیلم نوشته شده است. این کتاب با یک مقدمه از نویسنده آغاز می‌شود و به دو فصل تقسیم شده که فصلِ نخست نظر و اندیشه است که در قالب گفتار نویسی است؛ این گفتارها در دو بُعد ادبی و جامعه شناختی و در ابعادی هم روان شناختی هستند و زبان، نوع نگارش و مضامین کاملاً متفاوت و توأم با نوآوری و فکر آورد است.
فصل دوم شامل نقد فیلم است که در این فصل ۶ فیلم نقد و بررسی شده است که دو فیلم از هیچکاک به نام سرگیجه و روانی است و چهار فیلم دیگر ایرانی است که شامل فیلم برادرم خسرو، مارمولک، فروشنده و قهرمان از اصغر فرهادی می‌شود.
این نویسنده و شاعر درباره این بخش در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: فیلم و نقد فیلم در ایران تقریباً با تکرار معنا مواجه شده و اغلب فیلم‌ها از مکتب ادبی رئالیسم بهره مند شده اند به طوری که از شاخک های رئالیسم بیشتر به رئالیسم اجتماعی توجه می‌شود و در سایر شاخک های این مکتب ما با کاری درخور توجه و حرفه‌ای مواجه نمی‌شویم.
وی افزود: اگر سینمای ما بتواند فیلم‌هایی را بسازد که دارای ویژگی‌های رئالیسم جادویی و یا روانشناختی باشند در آنجاست که سینما به رشد و بالندگی بهتری دست یافته است. در حوزه نقد نیز اغلب نقدها ذوقی و سلیقه‌ای است و به نقد حرفه‌ای و تخصصی و بی جانبه کمتر توجه می‌شود. نقد فیلم باید صادقانه و تخصصی باشد و مسائل حاشیه‌ای و تکنولوژی و حزبی در آن رخنه کامل نکند. نقد سالم می‌تواند جامعه را سالم نگه دارد و نقد غیر سالم و سلیقه‌ای جامعه را با نوعی دو پارگی فکری – فرهنگی مواجه می‌کند.
پاپی گفت: این کتاب در حوزه اندیشه، نظر و نقد نگاشته شده و بی تردید به جامعه نقد و ادبیات و سینما به نوبه خود می‌تواند کمک نماید زیرا که زبان، معنا و نوع سبک و شیوه و رویکرد تازه و حرفه‌ای و خارج از هر سلیقه و ذوقِ فردی و شخصی است و بیشتر به جای پرداختن شخص به شخص به متن به متن توجه دارد.
کتاب «برف گفته‌ها» عنوان مجموعه دیگری است که از این نویسنده توسط انتشارات زهره علوی در ۴۳۹ صفحه منتشر شده است. این کتاب شامل سه بخش از جمله مقالاتی اجتماعی فرهنگی، روانشناختی، نقد کتاب است.
پاپی درباره عدم توجه به نوآوری‌ها در نوشتار می‌گوید: مقوله نوآوری آموختنی نیست بلکه آمدنی است و شوربختانه جامعه ما با آمدنی‌ها مشکل دارد و ذهن کلاسیک آن جوری تعبیه شده است که همیشه کلیشه‌ای فکر می‌کنند و به آن چیزی می‌پردازند که وجود دارد و موجودیت خود را هم در جامعه نشان داده است. اما به نظر من جامعه باید به سمت نوآوری حرکت کند توجه به فرهنگ سُنت خوب است اما گذارِ به فرهنگ نو زایی و نوخواهی پیامدش ذهنی نوآور است که این ذهن جامعه را از تکرار معنا نجات می‌دهد.
کتاب «در چند سویگی معنا» عنوان بعدی این مجموعه است که در ۱۹۸ نوشته شده است. درون مایه این کتاب شامل گفتگوی کلمات، شعر کوتاه و قطعات قصار است. در بخش دوم این کتاب نویسنده به کوتاه سُرایی پرداخته است در فصل سوم نیز نویسنده قطعات قصاری را از خود آورده که دارای بافت معنایی و ساختِ زبانی قابلِ توجهی هستند و هرکدام از این قطعات کوتاه خود دنیایی آکنده از معانی و مصادیق اند.
کوتاه نویسی و کوتاه سرایی نیز نیاز به نوآوری و تغییر و تحول دارد زیرا که جامعه با سرعت و دقت زمان پست مدرن مواجه شده و خواننده بیشتر کارهای کوتاه اما پر معنا و مفهوم را می‌پسندد. بنابراین باید با کلمات کوتاه معانی بلندی را خلق نمائیم که این معانی بلند بتوانند در ذهن خواننده تأثیر ژرف و شگرفی را بگذارند.
کتاب «خودنویس‌های خودکار» در دو بخش داستان کوتاه و دیالوگ نویسی با مشخصات ظاهری ۲۰۰ صفحه پنجمین کتاب این مجموعه است درون مایه‌ی داستان‌های این کتاب انتقادی- اعتراضی است و سبک داستان‌ها رئالیسم و سور رئالیسم است.
توجه به سبک داستان کوتاه، فضا سازی، صحنه سازی از عناصری است که در این داستان‌ها یافت می‌شود. زبان در این داستان‌ها بر اساسِ حرکت زمان هدایت می‌شود و راوی یا خود نویسنده است و یا تجارب یکی از شخصیت‌ها را به تصویر می‌کشد و در ابعادی هم دانای کل در این داستان‌ها حضور دارد. اغلب این داستان‌ها بازگوکننده نقش حوادث در زندگی و نقش زندگی در حوادث است که بیشتر خودِ نویسنده این کتاب این موارد را هم تجربه نموده است.
مضامین این داستان‌ها بیشتر اجتماعی و انتقادی است و خود واقعی جامعه را نویسنده به خوبی در داستان‌ها لحاظ می‌کند. توجه به بافت جامعه و ساختِ زمان و نوع شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی توسطِ نویسنده از عمده مواردی است که در این داستان‌ها دیده می‌شود.
این نویسنده و نظریه پرداز ادبی درباره جایگاه داستان در جامعه امروز ایران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: جایگاه داستان در جامعه امروز ایران تنها دارای پایگاه خوبی است و بی شک جایگاه خود را از همان دهه‌ی ۴۰ اقتباس می‌کند.اگرچه در حوزه داستان مدرن و پست مدرن کارهایی به انجام و سرانجام رسیده است اما این فرآیند ما را با یک کاربست مجزا که بتواند ما را از داستان نویسان و رمان نویسان دهه ۴۰ مجزا سازد، مواجه نکرده است و برای این کار باید جهان بینی خود را تغییر دهیم که این مهم با مداقه در فکر و مطالعه‌ی در عمل به دست می‌آید و از جانبی دیگر معنا گریزی و تصادف و بی نظمی از عواملی است که به دنیای داستان آسیب رسانده و ما را از عناصر مهم داستان به دور ساخته است.
کتاب «از در ساختگی تا برساختگی» در ۹۸ صفحه بازنمایی از چهار نمادِ فکری است که این چهار نماد فکری عبارتند از: رولان بارت، پل ریکور، ژاک دریدا و میشل فوکو. در این کتاب چهار گفتار درباره این چهار فیلسوف و نظریه پرداز نوشته شده است که هرکدام از این گفتارها دارای سبک و شیوه خاص خود است.
کتاب ازدرساختگی شامل دو فیلسوف به نام رولان بارت و پل ریکور می-شود که فیلسوفی هرمنوتیک و دارای اعتبار در تفسیرند و تا برساختگی شامل دو فیلسوف عصر جدید (پست مدرن) اعم از ژاک دریدا و میشل فوکو می‌شود که این دو در دنیای امروز دارای جایگاه و پایگاه قابلِ توجهی هستند.
کتاب «گفته ها و گفت و گوها» در ۷۳۶ صفحه شامل ۲۴ گفتار می‌شود که در حوزه ادبیات، شعر، روانشناختی، جامعه شناختی، فلسفه و نقد نوشته شده است؛ فصل دوم کتاب شامل گفتگوهاست که این گفتگوها مربوط به خود نویسنده کتاب می‌شوند که در بازه زمانی عمر نویسنده صورت گرفته است. این گفتگوها شامل گفتگوهای ادبی، شعر، جامعه، نقد، فیلم، فرهنگ، فلسفه، جامعه شناختی، روان شناختی و علوم اجتماعی می‌شوند و به نوبه خود از کاربست و کارکرد آموزنده‌ای برخوردار شده اند.
به گفته این نویسنده گفت و گو به معنی تعامل هم هست یعنی شما با خودتان و دیگری وارد حرف و صحبت می‌شوید. گفت و گو می‌تواند یک جانبه باشد و یا چند جانبه می‌تواند یک مونولوگ آشکار یا نهفته باشد و یا یک دیالوگ باز و یا بسته. بنابراین گفت و گو نقش بسیار مهمی در فرهنگ و ادب دارد و جامعه‌ای که به گفت و گو توجه می‌کند در واقع آن جامعه راه سخن را برای رشد و تعالی آموخته است.
کتاب «کلمات بدون نقطه حرف می زنند» در ۵۹۰ صفحه و دو فصل نوشته شده است که فصل نخست: شامل مجموعه گفتارهایی می‌شود که در حوزه ادبیات، شعر، جامعه شناسی و فلسفه نگاشته شده اند به طوری که این نوشتارها باب و دریچه‌ی تازه ای را به روی ذهن خواننده با زبان و مفاهیم تازه‌تری را باز می‌کنند. در فصلِ دوم سعی ما بر آن شده تا که برخی از آثار شعرِ شاعران امروز و به ویژه شاعران شعر نو را به دایره‌ی نقد و وارسی ببریم.
این نویسنده درباره این مجموعه می‌گوید: این کتاب، کتابی جامع الاطراف است از این جهت که اغلب نوشتارهای زاده ذهن نویسنده هستند و بی گمان تلاش ما بر آن شده که از تکرار معنا اجنتاب کنیم زیرا که اغلب مقالات و یا گفتارهایی که نوشته می‌شوند برگرفته از سایر مطالب و منابع اولیه و ثانویه هستند و در این حوزه کمتر به تحلیل، تمیز و نوآوری می‌پردازند بنابراین اعتقاد ما بر آن است که یک کتاب بایستی دارای زبان، معنا و رویکردی نو و قابلِ تأمل و تفقد در همه ابعاد باشد به طوری که بتواند در ذهن مخاطب تأثیر تازه و فرآرونده ای را با مضامینی قابل توجه بگذارد.
نظر شما