به گزارش خبرگزاری مهر، یوسفعلی میرشکاک، شاعر و پژوهشگر ادبی، در سومین جلسه از فصل سوم درس گفتارهای شاهنامه که عصر سه‌شنبه ۱۹ اردیبهشت در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، به مبحث پشتوانه دین‌بودن آئین پرداخت و از ابتر شدن ادبیات توسط استادان آکادمیک و مصححان نسخ آثار ادبی هم انتقاد کرد.
یوسفعلی میرشکاک در ابتدای این جلسه، که توسط دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری برگزار می‌شود، با اشاره به تلاش فردوسی برای ایجاد شالوده‌ای برای پرداخت به باورهای دینی و مذهبی خود گفت: آئین پشتوانه دین است و همواره هویت قومی باعث تعالی دین و مذهب شده و هر جا که هویت قومی در میان نبوده، دین یا پژمرده است یا سامان ندارد.
این پژوهشگر در ادامه درفش کاویانی را نمونه پشتوانه آئینی از دین مثال زد و خاطرنشان کرد: درفش کاویانی عنصری خرافه نیست بلکه نشانه و توتم است و سلسله شاهان همواره آن را آراسته‌تر کرده اند و تا روزگاری که اعراب آن را تکه‌تکه کردند، پشتوانه اصلی هویت دینی و قومی ایرانی بوده است.
میرشکاک در ادامه با اشاره به حذف حدود ۱۷ غزل حافظ در نسخه دیوان حافظ با تصحیح دکتر قاسم غنی و علامه محمد قزوینی اظهار کرد: آکادمیسین‌ها هر جا که توانسته‌اند ادبیات را ابتر کرده اند و ظاهر قضیه این است که آنان با اقدم نسخ کار داشتند اما کسی جز حافظ در آن دوره نتوانسته چنین غزل‌هایی بسراید؟!
میرشکاک در پاسخ به اینکه چه نسخه تصحیح شده از دیوان حافظ را پیشنهاد می‌دهد گفت: اگر نسخه محمد قدسی را به دست آوردید خوب است و گرنه به نسخه ابوالقاسم انجوی شیرازی مراجعه کنید. وی به نخواندن نسخه تصحیح شده بها الدین خرمشاهی از حافظ اشاره کرد و گفت: نسخه ایشان را ندیده‌ام اما فکر می‌کنم خرمشاهی زیرک‌تر از آن است که روی مین قزوینی و غنی برود.
سلسله درس‌گفتارهای شاهنامه، ساعت ۳۰: ۱۷ تا ۳۰: ۱۹ سه‌شنبه‌های هر هفته به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و با ارائه یوسفعلی میرشکاک، شاعر و پژوهشگر، در سالن سلمان هراتی حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبروی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران برای شرکت در این جلسات می‌توانند درسالن سلمان هراتی حوزه هنری حضور یابند.
نظر شما