خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری شهرستان تنکابن در استان مازندران قطعاً جاده و جنگل‌های دو هزار و سه هزار است. جاده‌هایی که نامگذاری آنها روایت‌های مختلفی دارد از جمله اینکه ارتفاع هر کدام تا سطح دریا همین اندازه است یعنی دو هزار تا سه هزار. برخی هم می‌گویند که هزار با فتحه روی ه به معنی رود است.
وجود سه رود معروف در جنگ سه هزار به نام «شلف رود»، «گرمارود» و «مرانرود» این منطقه را به همین نام معروف کرده است. رودهای مهمی که از کوهستان سرچشمه می‌گیرند و نقش اصلی در شکل‌گیری جلگه‌های مازندران دارند.
برای رسیدن به خرم‌آباد به سمت جنوب تنکابن بروید و پس از روستای قلعه گردن به منطقه خشکه رود می‌رسید. از اینجا تابلوهای جنگل دو هزار را می‌بینید که می‌توانید در مسیر آن حرکت کنید.
بخشی از فضای اختصاص داده شده برای مراکز اقامتی
از سمت روستای چلاسر هم باید در سه‌راه سلیمان آباد با دیدن تابلوی ورودی جاده دوهزار مسیر خود را به این سمت ادامه دهید. یک مسیر دیگر برای دسترسی به این منطقه، جاده الموت به جنگل سه هزار است که بیشتر برای پیمایش و کوهنوردی است. ضمن اینکه به دلیل خاکی بودن جاده معمولاً مسیر دسترسی آفرود سواران هم هست.
اما پیمایش در جاده‌های دو هزار و سه هزاری که به موازات هم قرار گرفته اند و جنگل‌های زیبای شمال کشور با همین نام در عین زیبایی، زشتی‌هایی هم دارد. زیبایی‌های طبیعی این جنگل‌ها و جاده‌ای که وسط آن کشیده شده با درختان به هم تنیده قطعاً زیباست و یکی از جاذبه‌های مهم گردشگری استان مازندران و شهرستان تنکابن محسوب می‌شود اما وقتی در این جاده پیمایش می‌کنی متوجه چند نکته هم می‌شوی.
شاید خرید ماهی تازه در کنار جاده و صرف غذا با ماهی تازه از آب گرفته شده؛ لذت بخش باشد و به جذابیت‌های سفر به این خطه سبز اضافه کند اما به واقع وقتی این جذابیت بیشتر از است که استخرهای پرورش ماهی؛ جاذبه‌های رودخانه، جاده و جنگل را نگیرد.
مراکز اقامتی بین راهی / این اتاق برای هر شب اقامت ۵۰۰ هزار تومان هزینه دارد
در این دو جاده که مبدا آنها گلیج پل است یکی مراکز اقامتی بیشتری دارد و دیگری استخرهای پرورش ماهی. آن طور که اداره شیلات شهرستان خبر داده بیش از ۷۵ مزرعه پرورش ماهی در شهرستان وجود دارد که تمرکز اصلی آنها در حاشیه رودخانه‌های دوهزار و سه هزار است.
این استخرها، بخش زیادی از مرز جاده تا رودخانه را مختص به خود کرده اند تا بتوانند ماهی پرورش داده و بفروشند. ماهی‌های اینجا از آب گرفته شده در ظرفی که جریان برق دارد وارد می‌شوند تا شوک برقی به ماهی وارد شده و نیمه جان شود. اگر جان نداد، موقع وزن کشی برای آن که تعادل ماهی روی وزنه درست باشد و بتوان وزن دقیق آن را محاسبه کرد، بر سر آن با چوب ضربه می‌زنند و در نهایت به مشتری می‌دهند.
در کنار این استخرهای ماهی معمولاً رستوران هم هست بنابراین بخشی از زمینهای آن هم به فضای رستوران اختصاص داده شده است. در بخشی دیگر از این جاده‌ها مراکز اقامتی جا خوش کرده اند. در فضای جنگلی نزدیک به جاده، کلبه‌های معمولاً چوبی با فاصله از هم قرار گرفته اند و مساحت زیادی از جنگل را اشغال کرده اند.
در این صورت کسی حق ندارد وارد محوطه هتلی شود چون در قرق آن مرکز اقامتی است. هنوز هم ارائه مجوز برای ساخت مرکز اقامتی و استخر پرورش ماهی ادامه دارد و هر روز فضای بیشتری از حاشیه رودخانه و جنگل در کنار جاده برای استفاده عموم مردم اشغال می‌شود.
اگر در میانه راه فضایی هم وجود داشته باشد که مردم بتوانند از آن استفاده کنند به طرز شلخته واری مرکز اقامتی و رستوران بین راهی ایجاد شده است.
در کنار جاده می‌توان دید کلبه‌های اقامتی کوچکی را دید که به قیمت گزافی برای هر شب هزینه می‌گیرند بدون اینکه نظافت اولیه آنها نیز رعایت شده باشد. رستوران‌ها و فروش لباس و ماهی و تنقلات هم در کنار این مراکز دیده می‌شود به نحوی که باید برای دیدن زیبایی‌های جاده به دنبال جای بکرتری گشت. شاید تا چند سال آینده باید وقت بیشتری برای پیدا کردن جای بکر گذاشت.
نظر شما