مهاجر توحیدپرست تهیه‌کننده سینمای کوتاه در آستانه برگزاری چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، درباره فعالیت‌های خود در این حوزه به خبرنگار مهر گفت: فعالیت‌های ما در سینمای کوتاه مربوط به مؤسسه‌ای است که بخشی از مأموریت‌هایش را در حوزه ساخت فیلم کوتاه تعریف کرده‌ایم. ورودمان به عرصه ساخت یک فیلم کوتاه هم مدل‌های مختلف دارد. گاهی دوستان با فیلمنامه‌ای آماده سراغ ما می‌آیند و در صورت عبور از فیلترهایی که داریم، برای جذب سرمایه و مشارکت در ساخت آن چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی اقدام می‌کنیم.
وی ادامه داد: شکل دوم تولیدات ما مربوط به فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان جوانی می‌شود که در دفتر ما حضور دارند و براساس چارچوب‌هایی که به آن علاقه‌مند هستیم، اتاق‌های ایده‌ای را تشکیل می‌دهیم و سرانجام به فیلمنامه‌هایی می‌رسیم و برای ساخت و جلب مشارکت برای آن‌ها اقدام می‌کنیم. نمونه کارهای تولیدی خودمان می‌شود فیلم کوتاه «بازسازی» که با مشارکت انجمن سینمای جوانان به تولید رسید و نمونه کارهای بخش خصوصی‌مان هم می‌شود فیلم کوتاه «مأمور خرید» که به‌طور کامل در بخش خصوصی تولید شد.
این تهیه‌کننده درباره مقوله «سودآوری» در چرخه تولید فیلم کوتاه هم توضیح داد: اینگونه نیست که به‌صورت صددرصدی بگوییم فیلمسازی در سینمای کوتاه سودآوری ندارد. در عین حال قبول دارم که بالای ۸۰ درصد از فیلم‌های کوتاه، به سود اقتصادی نمی‌رسند و حتی ضرر می‌کنند. از سوی دیگر هم کارهایی را داریم که به سود می‌رسند. وقتی عوامل حرفه‌ای یک فیلم از نویسنده تا کارگردان و سایر عوامل در فضای فیلم کوتاه زیست کرده باشند، شرایط این حوزه را درک می‌کنند.
وی افزود: وقتی یک بازیگر و یا هر یک از عوامل حرفه‌ای دیگر که در سینمای بلند مشغول به کار است، وارد یک فیلم کوتاه می‌شوند، فضای این حوزه را درک می‌کنند و در یک تعامل رفاقتی معمولاً ارقامی را که در سینمای بلند می‌گیرند، مطالبه نمی‌کنند. این توافق هم معمولاً در قالب گفتگو شکل می‌گیرد. اینگونه هم نیست که همه این شرایط را رعایت کنند.
توحیدپرست گفت: سقف حمایتی انجمن سینمای جوان از پروژه‌های کوتاه، با توجه به هزینه‌های امروز، نهایتاً یک تا یک و نیم روز از تولید یک پروژه را پوشش می‌دهد و تهیه کننده فیلمی که نزدیک چهار تا پنج روز باید صرف فیلمبرداری کند، باید به صورت شخصی برای آن هزینه کند. اینجا همین سوال شکل می‌گیرد که مگر چنین تهیه‌کننده‌های پولداری داریم که نیازی به بازگشت سرمایه خود نداشته باشند؟ در این وضعیت است که ما به دنبال جذب مشارکت از نهادهای دولتی و خصوصی می‌رویم.
وی تأکید کرد: اینکه با توجه به این شرایط اقتصادی چرا امثال من در مقام تهیه‌کننده و یا دیگر دوستان به‌عنوان کارگردان همچنان تمایل به ادامه فعالیت در این حوزه داریم، به این دلیل است که سینمای کوتاه را پلی برای گذار به سینمای حرفه‌ای می‌دانیم. به همین دلیل همه برای کسب تجربه فعالیت در این حوزه را ادامه می‌دهیم. اگر این چرخه به درستی شکل بگیرد و در حوزه کار کوتاه هم بتوانیم به سوددهی اقتصادی برسیم، یک حالت ایده‌آل است که بچه‌های فیلم کوتاه هم در آن انگیزه بیشتری پیدا می‌کنند. این بستر هنوز در سینمای کوتاه ما شکل نگرفته است.
این تهیه‌کننده سینمای کوتاه گفت: در دنیا اینگونه است که یک فیلم کوتاه، خودش از پس هزینه‌های خودش برمی‌آید و چرخش مالی یک پروژه کوتاه حتی می‌تواند برابر با چرخش مالی یک فیلم در سینمای بلند باشد. ما هنوز در ایران راه بلندی برای رسیدن به این مرحله داریم.
توحیدپرست درباره نقش جشنواره‌ها در شکل‌گیری این چرخه اقتصادی اظهار کرد: جشنواره‌ها در حیات سینمای کوتاه، صددرصد تأثیرگذار هستند. همان‌طور که اشاره کردیم ساخت فیلم کوتاه در مجموع صرفه اقتصادی ندارد و اگر همین جنبه معنوی آن را هم بخواهیم از فیلمساز دریغ کنیم، انگیزه‌ای برای ادامه باقی نمی‌ماند. محافلی مانند جشنواره فیلم کوتاه تهران و یا رویدادهای دیگر، باعث می‌شوند خستگی عوامل فیلم کوتاه در شود و کارگردان و دیگر عوامل هم بتوانند خودشان را به دست‌اندرکاران سینمای حرفه‌ای اثبات کنند.
وی یادآور شد: با توجه به فضای تجربی سینمای کوتاه، خیلی از فعالان سینمای حرفه‌ای هم برخی ایده‌های تجربی خود را به سینمای کوتاه می‌آورند تا بتوانند این ایده‌ها را سنجیده و مخاطبان خود را ارزیابی کنند. ما اگر ۱۰ رویداد دیگر کنار جشنواره فیلم کوتاه تهران داشته باشیم، باز هم می‌تواند به سینمای کوتاه کمک کند. این رویدادها تنها بستری است که باعث دیده شدن زحمات و توانمندی‌های بچه‌های سینمای کوتاه می‌شود. به‌خصوص که مخاطب سینمای کوتاه هم مخاطب خاص است و حضورهای جشنواره‌ای منجر به بهتر دیده شدن آثار می‌شود.
نظر شما