به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «پایان کیمیاگری؛ پول، بانکداری و آینده اقتصاد جهان» نوشته مروین کینگ به‌تازگی با ترجمه افشین خاکباز توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «کتابخانه انسان، اقتصاد، سیاست» است که این‌ناشر منتشر می‌کند.
مروین کینگ نویسنده این‌کتاب، رئیس سابق بانک مرکزی انگلستان است و کتابش سال ۲۰۱۶ توسط انتشارات دبیلودبیلو نورتون و شرکا در لندن منتشر شده است. او متولد ۱۹۴۸ است و به‌عنوان اقتصاددان و استاد مدرسه اقتصاد لندن شناخته می‌شود. کینگ از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ رئیس بانک مرکزی انگلستان بود که بحران مالی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ نیز بخشی از این‌بازه زمانی است. سال ۲۰۱۳ نیز از طرف ملکه انگلیس عنوان اشرافیت انتصابی گرفت.
مولف کتاب پیش‌رو می‌گوید انقلاب صنعتی، پایه‌های عصر کاپیتالیستی امروزین را گذاشت. با وجود این، شکوفایی ابداعات تکنولوژیک در طی آن دورانِ پویا متکی بود بر پذیرش گسترده دو ایده بسیار قدیمی‌تر یعنی خلق پول کاغذی و ایجاد بانک برای صدور اعتبار. کینگ معتقد است هردو ایده در بنیادِ خود انقلابی هستند و کم و بیش جادویی. کاغذ معمولی به ارزشمندی طلا شد و سپرده‌های کوتاه‌مدت امن تبدیل شدند به وام‌های بلندمدت پرخطر.
مروین کینگ در کتاب خود استدلال می‌کند که این، کیمیاگری مالی است؛ خلق قدرت‌های مالی شگرف که از قواعد واقعیت و عقل سلیم عدول می‌کنند. ایمان به این قدرت‌ها مزایای عظیم داشته اما موجد رشته‌ای بی‌پایان از فجایع اقتصادی نیز بوده است.
نویسنده «پایان کیمیاگری» در کتابش از ۴ مفهوم زیاد استفاده می‌کند؛ عدم تعادل، بی‌اطمینانی بنیادی، معضل زندانی و اعتماد. او می‌گوید منظورش از کیمیاگری، این‌باور است که اسکناس را می‌توان بلافاصله به کالایی مثل طلا که از ارزش ذاتی برخوردار است، تبدیل کرد و هرگاه سپرده‌گذاران بخواهند، می‌توان پولی را که در بانک‌هاست بیرون کشید. از نظر کینگ، پول در همه اشکالش، به اعتماد به منتشرکننده‌اش وابسته است. اعتماد به اسکناس بر توانایی و رغبت دولت‌ها به عدم سوءاستفاده از قدرت خود برای چاپ پول متکی است. سپرده‌های بانکی از پشتوانه وام‌های بلندمدت پرخطری برخوردارند که نمی‌توان آن‌ها را به سرعت نقد کرد. صدها سال است که کیمیاگری مبنای نظام پولی و بانکی غرب بوده است. مروین کینگ در کتاب خود نشان می‌دهد می‌شود بدون دست‌شستن از مزیت‌های عظیمی که اسکناس و بانکداری نصیب اقتصاد کاپیتالیستی می‌کنند به این‌کیمیاگری پایان داد.
کتاب پیش‌رو ۹ فصل دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از «خوب، بد، زشت»، «خیر و شر: به پول توکل می‌کنیم»، «معصومیت از دست رفته: کیمیاگری و بانکداری»، «بی‌اطمینانی بنیادی: هدف بازارهای مالی»، «قهرمانان و تبهکاران: نقش بانک‌های مرکزی»، «ازدواج و طلاق: پول و ملت‌ها»، «معصومیت بازیافته: اصلاح پول و بانکداری»، «مداوا و غرور: اقتصادی جهانی امروز» و «جسارت بدبینی: معضل زندانی و بحران پیش رو».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
بعد از تجربه تحران‌های بانکی در اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم، کنگره متقاعد شد که بانک مرکزی، هم منطبق بر قانون اساسی است و هم ایده خوبی است. چه چیزی به این تغییر دیدگاه منجر شد؟ در طول دوره بانکداری آزاد، که در فصل دوم توصیف کردیم، امریکا بانک مرکزی نداشت. اسکناس را بانک‌های تجاری چاپ می‌کردند و اغلب به کمتر از ارزش رسمی می‌فروختند. این‌مساله باعث شد که فایده آن به عنوان پول برای خرید جنس یا ذخیره ارزش کاهش یابد. برخی نگران بودند که بانک‌ها ممکن است برای استفاده از بی‌اطلاعی سپرده‌گذاران از توانایی بانک در اجرای تعهدات خود، بیش از حد پول چاپ کنند. و هنگامی که نظام بانکی دچار بحران شد، هیچ مرجعی نبود که بتواند دوباره اعتماد را احیا کند. در سال ۱۹۰۷ وظیفه تشکیل کنسرسیومی از بانک‌ها برای حمایت از اعضای ضعیف‌تر خود، به جان پیرپونت مورگان، بنیان‌گذار بانکی به همین نام سپرده شد.
این‌کتاب با ۴۵۷ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۳۵۰ هزار تومان منتشر شده است.
نظر شما