داروی «نارکولپسی» گزینه درمانی جدید برای اختلال بیش فعالی

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، «سوریامفتول» یک داروی غیر محرک است که برای درمان خواب‌آلودگی ناشی از نارکولپسی (حملات ناگهانی خواب) و آپنه انسدادی خواب (که با وقفه‌های تنفسی در هنگام خواب مشخص می‌شود) تأیید شده است.

دکتر «کریگ سورمن»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه هاروارد، گفت: «مطالعه آزمایشی بسیار امیدوارکننده است، اما قبل از اینکه این دارو برای بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی توصیه یا تأیید شود، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.»

برای این مطالعه، ۶۰ بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی، ۷۵ یا ۱۵۰ میلی گرم سوریامفتول یا دارونما به مدت شش هفته مصرف کردند. آنها در طول مطالعه در مورد علائم اختلال بیش فعالی شأن گزارش دادند. در پایان مطالعه، افراد بیشتری که سوریامفتول مصرف می‌کردند نسبت به افرادی که دارونما مصرف می‌کردند، بهبودی در علائم بیماری شأن نشان دادند.

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی ممکن است در توجه، تکانشگری و مشکلات عملکردهای اجرایی مانند تجزیه و تحلیل، سازماندهی و برنامه ریزی مشکل داشته باشند - مشکلاتی که می‌تواند مانع موفقیت در تحصیل، کار یا در روابط شخصی شود.

در حال حاضر، اختلال بیش فعالی در بزرگسالان با ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی درمان می‌شود. داروها شامل داروهای محرک مانند آدرال و ریتالین و غیرمحرک‌ها هستند. سورمن گفت: «همه افراد، داروهای موجود را تحمل نمی‌کنند، بنابراین هرچه گزینه‌های بیشتری وجود داشته باشد، برای بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی بهتر است.»

سوریامفتول، هورمون‌های دوپامین و نوراپی نفرین را افزایش می‌دهد؛ مواد شیمیایی مغز که به کنترل خواب و بیداری کمک می‌کنند. داروهای موجود برای اختلال بیش فعالی نیز این مواد شیمیایی مغز را هدف قرار می‌دهند.

عوارض جانبی خفیف شامل کاهش اشتها، سردرد، بی خوابی و ناراحتی‌های معده بود. اما تعداد کمی از افراد مصرف دارو را به دلیل این عوارض جانبی متوقف کردند.

سوریامفتول بر ضربان قلب یا فشار خون تأثیری نداشت. محرک‌ها تمایل به افزایش ضربان قلب و فشار خون دارند. سورمن خاطرنشان کرد: «در دوزهایی که آزمایش کردیم، بدون تغییر در ضربان قلب و فشار خون، اثرات مفیدی یافتیم. این مهم است زیرا داروهای اختلال بیش فعالی در طولانی مدت مصرف می‌شوند.»

اختلال بیش فعالی در بزرگسالان به اندازه این اختلال در کودکان مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اما می‌تواند اثرات برجسته ای بر سلامت و کیفیت زندگی داشته باشد.

سورمن توضیح داد: «بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی درمان‌نشده، زندگی‌های واکنش‌پذیر و لحظه آخری دارند که می‌تواند بر ساعت خواب یا خوردن آن‌ها در طول یک هفته شلوغ تأثیر بگذارد که همه این‌ها می‌توانند بر سلامت آن‌ها تأثیر بگذارند.»