مفاهیم «حسینیه معلی» در پوسته شادی و شوخی عرضه می‌شود

به گزارش خبرنگار مهر، امیرحسین کردی فعال رسانه در یادداشتی به «حسینیه معلی» که مدتی است پخش آن از شبکه یک سیما آغاز شده است، پرداخت و درباره حواشی این برنامه نوشت که روی پارچه سفید بر لکه‌های تیره تمرکز نکنیم!

در این یادداشت آمده است:

««حسینیه معلی» برنامه ای که حالا در فصل جدید خود، به آنتن شبکه ۳ رسیده‌است، باز هم مورد توجه مخاطبان صدا و سیما قرار گرفته و همچون فصل های قبلی، محل بحث و نقد مداحان و فعالان فرهنگی است؛ نکته ای که در نقد این برنامه باید مورد توجه باشد این است که در میان پارچه سفید، روی اندک لکه های تیره بیش از حد تمرکز نکنیم!

حسینیه معلی بیش از آنکه نمایشی تلویزیونی باشد سعی بر این دارد که حسینیه باشد آن هم به وسعت ایران، حسینیه ای که سکولار نیست و بدون لکنت موضع خود را اعلام می کند، تصویری واقعی از شادی با محوریت اهل بیت (سلام الله علیهم) را بازنمایی می کند و بنا بر شاد کردن دل مردم در زمان اعیاد شعبانیه دارد؛ البته مشخص است که نباید آن را صرفا به دید یک حسینیه تحلیل کرد و انتظار این را داشت که هرچه در هیات ها رقم می خورد به همان کیفیت در این برنامه هم اجرا شود یا برعکس هرچه در این برنامه اجرا می شود امکان الگو شدن برای هیات ها و حسینیه های کشور را داشته باشد. شاید عمده اشتباه در تحلیل این برنامه در همین فهم اشتباه باشد که از برنامه ای که در قاب تلویزیون اجرا می شود، انتظار داشته باشیم همچون هیاتی تراز عمل کند و بر ذاکران حاضر در برنامه خرده گرفته شود که چرا رفتاری را که در فرم مداح هیات دارید در این برنامه نداشتید.

بدیهی است که این دیکته نوشته شده غلط هایی هم داشته باشد اما مساله نوع مواجهه با این لکه های کوچک در این پارچه سفید است. این که در هنگام نقد برنامه عده ای از بزرگواران بدون توجه به ابعاد آن و تاثیرات و اثرات مثبتی که روی مخاطب دارد صرفا به نقاط منفی اتکا می کنند بی انصافی است در حق برنامه سازان.

این برنامه با توجه به گستره مخاطب خود و همچنین گستره محتوایی که دارد باید از جنبه های مختلف بررسی شود و ابعاد آن شناخته شود. آن وقت می شود با توجه به فواید و مضراتی که در متن و فرامتن خود روی مخاطب دارد ارزیابی شود؛ این اثر چه از بعد رسانه ای و چه از بعد مذهبی نیاز دارد که تحلیل شود و نمی شود صرفا با اتکا به یک بعد آن، کل برنامه را بررسی کرد. اما متاسفانه برخی منتقدان بدون توجه به تاثیرات مثبت برنامه با اتکا بر چند اشتباه و خطای برنامه سازان که به حق هم باید به آن توجه شود کل اثر را زیر سوال می برند. البته که با توجه به حساسیت موضوع برنامه و عمیق بودن تاثیرات آن لازم است که با تمرکز و توجه ویژه مورد بررسی قرار گیرد اما نباید بر نکات و فواید این برنامه در جامعه چشم پوشید و جوری آن را تخریب کرد که دیگر در قاب رسانه اثری از آن نماند.

برنامه «حسینیه معلی» توانسته در هر قسمت خود بیش از یک ساعت مخاطب را با محوریت مفاهیم مذهبی، شاد و سرگرم کند و برنامه ای مفرح عرضه کند که پیام خود را به صورت بسته بندی شده به مخاطب ارایه می کند. همچنین ذکر اهل بیت (سلام الله علیهم) به‌واسطه این برنامه در وسعتی بیش از یک هیات و حسینیه به شکل سنتی پخش گردد.

مفاهیمی که با پوسته شادی و شوخی به مخاطبان عرضه می گردد بیش از پیش اثرگذار است. این برنامه به خوبی توانسته این اتفاق را رقم بزند و پیام‌های مفید برای جامعه را با کمترین حساسیت به مخاطب خود منتقل کند و برای ساعتی لبخند بر لبان مخاطبان و البته در مقاطعی هم اشک بر چشمان آنها بکارد.»