رئیس جمهور باید کسی باشد که بتوانیم دوستش بداریم

به گزارش خبرنگار مهر، به مناسبت شهادت خادم الرضا شهید آیت الله رئیسی و همراهان، نشست «مردم بر چه گریستند؟» به همت کانون اندیشه جوان برگزار شد. این نشست با موضوع «گفت‌وگو درباره مردم؛ اشکی که می‌ریزند و سیاستی که می‌ورزند» به تشییع با شکوه رئیس جمهور شهید و همراهان پرداخت، سجاد صفار هرندی، مدیر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، اسماعیل نوده فراهانی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهش‌های مجلس و سیدعلی سیدان، سردبیر مجله سوره سخنرانی کردند.

صفار هرندی در ابتدا با تسلیت شهادت رئیس جمهورو هیأت همراهش گفت: چیزی که این روزها زیاد می‌شنویم این است که «آدم خوبی بود» عین این عبارت و یا مضمون این عبارت بسیار زیاد به کار برده می‌شود. آدم خوب بودن به عنوان امری که خیلی هم کافی نیست و رافع مسائل و اقتضائات موقعیت سیاست و دولت نخواهد بود، به کار برده می‌شد. در حال حاضر به نظر می‌رسد که این مضمون جهت و معنای متفاوتی پیدا کرده است و در فقدان رئیس جمهور از نو تصویر کردن صحنه باعث شده که همین خوب بودن را امری مهم و ارزشمند تلقی کرد.

وی ادامه داد: در فضای امروز همین خوبی در سیاست راهگشا است. امر خوب بودن در سیاست می‌تواند در نقاطی قرار بگیرد و وجوهی را خلق کند که برای کسانی که فاقد صفت خوب بودن هستند ممکن نیست. بعد از چرخش و صحنه‌ای که اتفاق افتاد نیز در خصوص «اما» یی که بعد از خوب بودن ایشان قرار می‌گرفت مورد بازاندیشی و تجدید نظر قرار گرفت. برخی اموری که دیده و شنیده نمی‌شد امروز مورد اهمیت قرار می‌گیرد. در زمان ریاست جمهوری تفکر حاکم این بود که کشور بدون الزاماتی که جریان غرب گرا به ما می‌گفت مانند برجام چاره‌ای ندارد و قطعاً کشور بدون آنها دچار اضمحلال می‌شود اما دیدیم کشور جلو رفت و با همه دشواری‌ها و فراز و فرودها بدون اینکه تن به آن الزام غرب گرایانه داده شود، کشور به سمت جلو پیش رفته است.

مدیر پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی افزود: امروز در لحظه فقدان ایشان و بعد از نو تصویر کردن صحنه بدون فردی به نام سید ابراهیم رئیسی این امر پررنگ شد که تکاپوی مهم و ارزشمندی در این موقعیت ناگریز و اکنونی ما روی همین صفت خوب بودن ایستاده و درنگ کرد. در حالی که مجموعه‌ای از نیروها وروند ها می‌خواهد سیاست را به سمتی ببرد که مساله اخلاق و تقوابه عنوان امری کم حاشیه‌ای و کم تأثیر فهمیده و درک شود.

صفار هرندی ادامه داد: حزن و اندوه فراگیر و گسترده‌ای که ملموس و محسوس است در بخش‌ها و لایه‌هایی از جامعه که انتظار نمی‌رود وجود دارد. سوای عاطفه و احساس گرایی نوعی ایرانی آن را حاصل نوعی احساس دیر دیدن و دیر یافتن ارزشمندی و اهمیت چیزی که از آن غافل بودیم استنباط می‌کنم.

جامعه ما تازه داشت حس می‌کرد که می‌توان به چنین جریانی در حاکمیت اعتماد کرد

سپس اسماعیل فراهانی در ادامه گفت: ما در زندگی درگیر قضایایی می‌شویم که طبیعی هستند و زمانی که از آنها می‌گذرد عادی می‌شوند. مسؤولی آمده و باید خوب باشد. لحظه‌ای که این می‌شکند این خوب بودن برای ما تجدید می‌شود مانند سلامتی که تا وجود دارد به چشم ما نمی‌آید اما وقتی که از دست می‌دهیم آن را پررنگ می‌بینیم.

وی ادامه داد: انتخاباتی برپا می‌شود و ما انباشتی از زشتی می‌بینیم که صفوف مار ا به هم می‌ریزد و قبل از اینکه خوبی را بیینیم بدی‌ها را می‌بینیم که نیاز داشتیم که نیرویی از ما که پاره پاره شده بود آن را به هم پیوند دهد. ماجرای حمله اسرائیلی در بخشی از سفارت در سوریه که پیش می‌آید و ما جواب می‌دهیم.بعد از آن از نظر اقتصادی برخی قیمتها افزایش پیدا می‌کند اما با گذشت اندکی زمان مردم متوجه می‌شوند که آن چیزی که گمان می‌کردند نشده است. عادی بودن در این شرایط امری سخت تلقی می‌شود. تجدید اینکه آقای فلانی خوب است ولی … در انتخابات و همین ماجرای حمله به اسرائیل متوجه شدیم که خیلی اهمیت دارد.

عضو هیأت علمی مرکز پژوهش‌های مجلس بیان داشت: جامعه ما تازه داشت حس می‌کرد که می‌شود به این فرمان اعتماد کرد و این اتفاق شوک بزرگی بود که برای مردم تکیه گاه خودش را از دست دهد. در فضایی که دعواهای سیاسی حل می‌شد اختلافات به بدگویی پشت تریبون نمی‌رسید و اینها اتفاقاتی بود که همگی در این سه سال پیگیری شد. بخشی از نمایندگان با دولت یا مجلس ما از پس گسل‌هایی نجات یافتیم و خویشتن داری کردیم و اگر آن اتفاقات نمی‌افتاد نمی‌توانیم امروز را بفهمیم. آن اراده‌هایی که در ابتدای شکل گیری دولت مستحکم نبود و در طول مسیر هم ضربه‌هایی خورد پس از این سانحه مستحکم شد. و به امتداد مسیرش امید بیشتری پیدا کرد. انسجامی که در بین بخشی از جامعه که در این مسیر با دولت همراه بودند طی شد رقم خورد که این امر ارزشمندی است.

مردم آقای رئیسی را در امتداد عهدی شناسایی می‌کردند که در باطن و ضمیر انسان ایرانی است

در ادامه این جلسه سید علی سیدان سردبیر مجله سوره به بیان تشریح «حب» پرداخت و گفت: یکی از نشانه‌های حب در اشعار و ادبیات زبان فارسی آمده است. این حب را باید بگوییم به چه چیزی تعلق گرفته و ماهیت آن چیست. ما تازه فهمیدیم که رئیس جمهوری اسلامی باید کسی باشد که بتوانیم او را دوست بداریم و دوست داشتن امر مهمی است. سیاستی که مبتنی بر محبت است. پیوند ولایت و محبت مبنای نگه داشتن سیاست در جمهوری اسلامی است و اگر آن را بگیریم سیستم بروکراتیک تخصصی خواهد بود که معلوم نیست جواب دهد و هر کس در آن به دنبال حداکثر سازی سودش است.

سیدان ادامه داد: این حب ماهیتش به تقوا، خلوص، صفا، صداقت است که در ویژگی‌های شهید رئیسی بود. اما صرفاً این امر یک نگاه رمانتیک است یا تلقی انسانی باید داشته باشیم؟ در جواب به کسانی که تمسخر کردند ممکن است بگوییم شما انسان هم نیستید اما این حوزه مبنایی ما نیست بلکه در فضای جدلی این گونه است اینکه آیا این محبت در صلح جهانی قرار دارد؟ و آیا این محبت دشمن ندارد؟ آقای رئیسی با القاب وحشتناکی از سوی دشمنانش روبرو بود. این محبت حاصل امر رمانتیک نیست. جمله طعن بدخواهان هم در پیام رهبرانقلاب وجود داشت.

سردبیر مجله سوره ادامه داد: رئیسی کسی نبود که به مقوله حجاب موضع توأم با کوتاه آمدن و یا تنزل داشته باشد. نقل قول از ایشان است که «بساط کشف حجاب هم جمع خواهد شد» پس دشمن زیاد داشته است. از آن طرف محبت کاریزماتیک هم نداشت. شهید رئیسی تنها چیزی که نداشت کاریزما بود و اهل خطابه‌های شور انگیز و قرا نبود. ایشان این را نداشت. مردم آقای رئیسی در امتداد عهدی شناسایی می‌کردند که در باطن و ضمیر انسان ایرانی است و در تاریخ او جاری شد.

سیدان افزود: این محبت را چون اگر رمانتیک بود با شخصیت و سیره ایشان جمع نمی‌شود و اگر کاریزماتیک بود با شخصیت ایشان جمع نمی‌شود و عهدی که با انقلاب اسلامی و تشکیل جمهوری اسلامی بسته شده و میل و اراده برای ایجاد گسترش معنویت در جامعه و خدمت بود. عهد معنوی بود که مردم به واسطه این عهد جمع می‌شدند و مردم می‌شوند. این اتفاق موجب شکفتن مردم می‌شود و این عهد در عین اینکه یک سوی محبت و یک سوی سیاسی هم دارد. کسانی که اشک می‌ریزند و همزمان هم با بغل دستی تحلیل سیاسی می‌کند. امروز مردمان در این اتفاق از خود بیخود نیستند به واسطه محبتش بلکه مقاوم ایستاده اند. مردم بالفعل و متشکل مردمی هستند که به واسطه محبت نا ملایمات را تحمل می‌کنند.