بهرنگ دزفولی‌زاده عکاس و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره موضوع فیلمنامه «به هر حال رها» که قصد دارد به زودی تولید آن را آغاز کند، گفت: این فیلمنامه باز هم بر اساس یک موضوع اجتماعی نوشته شده است و به قشری از جامعه می‌پردازد که ما کمتر به آنها توجه می‌کنیم. اکنون نمی‌توانم درباره موضوع فیلمنامه صحبت کنم و در فرصتی دیگر حتماً درباره موضوع فیلمنامه و خلاصه داستان اطلاع رسانی خواهم کرد.
این کارگردان با بیان اینکه اولین فیلمش «فیلم بی صدا حلزون» یک فیلم تجربی نبوده بلکه برای مخاطب عام ساخته شده است درباره ویژگی فیلم جدیدش، عنوان کرد: من به شخصه تجربه‌گری و بازیگوشی را در فیلمنامه و فضای فیلمسازی دوست دارم. به همین دلیل سراغ موضوعاتی می‌روم که جزو اقلیت جامعه هستند. افرادی که هر روزه در مترو یا کوچه و بازار و حتی در جمع‌های دوستانه آنها را می بینیم و به دلیل فقدان آگاهی معمولاً این افراد را مورد تمسخر قرار می‌دهیم. این فیلم شاید به سهم خودش با بیان قصه‌ای ساده در قالب درام فرهنگسازی کوچکی در راستای آگاهی نسل Z و خانواده‌ها داشته باشد.
جزئیاتی از مراحل نگارش فیلمنامه
دزفولی‌زاده درباره ایده شکل گیری فیلم تصریح کرد: من چند سال پیش مقاله‌ای می‌خواندم و به صورت اتفاقی به این موضوع برخوردم. همانجا فکر کردم که چه جالب است درباره آن فیلمی ساخته شود. شاید برای اولین بار در دنیا در یک فیلم سینمایی به این مقوله پرداخت شده است. ایده «به هر حال رها» پیش از فیلم «بی‌صدا حلزون» در ذهن من شکل گرفته بود اما فکر کردم که شرایط ساخت آن در آن زمان فراهم نبود. در اسفند ماه سال ۹۸ پس از اکران «بی صدا حلزون» در جشنواره فیلم فجر من اولین بار با مهدی نریمانی درباره این موضوع صحبت کردم و سال بعد امین انتشاری؛ دوست دیگری که نسبت به او شناخت داشتم به ما پیوست و قرار شد که نگارش فیلمنامه را آغاز کنیم. ما در ابتدای کار درباره این موضوع تحقیق کردیم و فیلم‌های دیگری را که در این‌باره ساخته شده بودند، تماشا کردیم. سپس هر سه به سراغ کتاب‌هایی که درباره این موضوع نوشته شده بود، رفتیم و آنها را خواندیم. موارد و دوستان زیادی را که ناخودآگاه در این شرایط بودند، ملاقات و ساعت‌ها با آنها گفت‌وگو کردیم.
این عکاس و کارگردان سینما ادامه داد: تقریباً در روزهای پیک کرونا نگارش فیلمنامه شروع شد و ادامه داشت. در آن شرایط ما روزهای متمادی در پزشکی قانونی با پزشکان جلسه گذاشتیم و در مورد این افراد صحبت کردیم و پس از طی کردن این مراحل تقریباًً پس از یک سال به نسخه اولیه فیلمنامه رسیدیم اما طبق عادت فیلمنامه را به تعدادی از دوستان سینمایی خودم و مخاطبان فیلم‌بین و حتی افراد عادی جامعه دادم تا بازخوردهای آنها را ببینم. بعد تا جایی که به کار ضربه نخورد، فیلمنامه را ویرایش کردیم. من در هر ۲ پروژه از روانشناسان کمک گرفتم و سعی می‌کنم نظرات سازنده را به فیلمنامه اضافه کنم. معمولاً شیوه نگارش فیلمنامه و رسیدن به خط داستانی و سکانس‌ها در کارهای من به صورت گروهی و براساس تجربه‌های زیسته شخصیت‌ها شکل می‌گیرد.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا وجود سه نویسنده به انسجام فیلمنامه ضربه نمی‌زند؟ گفت: در اکثر نقاط مختلف دنیا معمولاً فیلمنامه‌ها گروهی نوشته می‌شوند. این گروهی‌نویسی هم فوایدی دارد و هم معایبی اما به عقیده من فواید این مساله بیشتر است. من براساس سن و سال خودم جهان‌بینی و تجربه زیسته‌ای دارم و نویسنده دیگری با توجه به سن و تجربیات مختلف، تجربه زیسته دیگری دارد و ما هیچ‌کدام جهان یکدیگر را ندیده‌ایم اما در اینجا جهان‌هایمان را باهم موازی می‌کنیم و اختلاف‌ها و تضادهای ما در راستای فیلمنامه قرار می‌گیرند. قطعاً گروهی نویسی تجربه سختی است اما به نظر من محصول نهایی آن می‌تواند مطلوب‌تر باشد چون حاصل تفکر و جهان بینی چند نفر است. بر این اساس من نیز همواره سعی می‌کنم از افرادی که هوش فیلمنامه نویسی و بانگ عاطفی منسجمی از گذشته دارند، استفاده کنم.
شروع فیلمبرداری در تابستان
وی با اشاره به اینکه با یک‌سری مشکلات در زمان‌بندی بازیگران و اتفاقات دیگر در شروع پیش‌تولید کار مواجه هستند، گفت که به احتمال زیاد در اواسط تابستان فیلمبرداری آغاز خواهد شد.
دزفولی‌زاده در پاسخ به این پرسش که آیا فیلمش برای حضور در جشنواره فجر امسال آماده می‌شود یا خیر، عنوان کرد: الان نمی‌توانم درباره کاغذهایی که به حرکت در نیامده و درباره فیلمی که هنوز ساخته نشده است، صحبت کنم. این مساله قابل انکار نیست که جشنواره فجر ویترین مناسبی برای شناخت فیلم توسط مخاطبان است و ما نیز باید منتظر باشیم و ببینیم که در آینده چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.
این کارگردان در پایان درباره انتخاب بازیگران این فیلم توضیح داد: ما اکنون برای چند نقش اصلی بازیگران نامزدهایی داریم که همه از چهره‌های مشهور و محبوب سینمای ایران هستند. چهره‌هایی که مخاطبان دوست دارند آنها را در نقش‌های متفاوت در پرده سینماها ببینند. برای انتخاب بازیگر هر نقش چند گزینه داریم و تلاش می‌کنیم با گزینه‌های اول‌مان به توافق برسیم. من به نظر و انتخاب مخاطب برای دیدن تصویر بازیگران مورد علاقه‌شان احترام می‌گذارم اما این برایم مهم است که مخاطب با تصویر بازیگر در تبلیغات وارد سالن سینما شود و با قصه درگیرانه فیلم از سالن خارج شود و دیگران را برای تماشای فیلم ترغیب کند.
بهرنگ دزفولی‌زاده در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر با فیلم «بی‌صدا حلزون» در جشنواره حضور داشت. داستان این فیلم درباره مادر کم شنوایی بود که می‌خواهد تنها فرزندش شنوا شود. پدر که کاملاً ناشنوا است مخالف عمل کاشت حلزون اوست و می‌خواهد فرزندش مانند خودش ناشنوا باقی بماند. دزفولی‌زاده پس از ۵ سال دوباره در فیلمنامه «به هر حال رها» سراغ یک موضوع اجتماعی دیگر با محوریت دوگانگی و بحران روحی و روانی رفته است. این فیلمنامه به تهیه‌کنندگی محمد احمدی، کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده و نویسندگی سیدمهدی نریمانی زمان آبادی، علیرضا تقابن و بهرنگ دزفولی زاده از سازمان سینمایی مجوز ساخت دریافت کرده است.
نظر شما