به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از الجزیره، سال ۱۹۹۹ آغاز توجه شرکت‌های صهیونیستی به میدان‌های گازی در آب‌های سرزمینی فلسطین بود؛ جایی که صهیونیست‌ها کار اکتشاف و سرمایه‌گذاری را در آب‌های فلسطین آغاز کردند و بعد از آن رژیم اشغالگر در فلسطین اشغالی از وارد کننده گاز به صادر کننده تبدیل شد.
چنبره صهیونیست‌ها بر منابع و ثروت‌های طبیعی فلسطین
اکتشاف نفت و گاز در آب‌های مدیترانه توسط رژیم صهیونیستی، یک عنصر جدید به درگیری اعراب با این رژیم اضافه کرد؛ در حالی که جاه طلبی‌های رژیم صهیونیستی در ثروت‌های نفتی و گازی حوزه مدیترانه شرقی تمامی نداشت.
در این میان، مقامات وزارت انرژی رژیم صهیونیستی توانستند بازار داخلی خود را با منابع گازی تضمین کنند و ۷۰ درصد از نیازهای برق این رژیم توسط گاز استخراج شده از آب‌های فلسطین در دریای مدیترانه تأمین می‌شود. رژیم اشغالگر همچنین شروع به راه‌اندازی پروژه‌های اتصال و صادرات گاز با کشورهای عربی همسایه کرد و هدف خود را دسترسی به بازار اروپا و سایر پروژه‌های سرمایه‌گذاری با ابعاد ژئوپلوتیکی قرار داد.
همه این‌ها مصادف بود با کشف ذخایر گاز طبیعی در آب‌های سرزمینی فلسطین در نزدیکی سواحل غزه که بین دو میدان توزیع شده است: میدان گازی مارین و میدان مرزی دریایی در شمال غزه که صهیونیست‌ها از گذشته تاکنون چشم طمع خود را از این میادین هم برنداشته‌اند.
میادین گازی فلسطین در چنگال اشغالگران صهیونیست
در این میان، نقشه انرژی رژیم صهیونیستی شامل میادین گازی لویتان، تمار، سکوهای استخراج گاز در مقابل سواحل عسقلان و حیفا، ایستگاه‌های پمپاژ و استخراج گاز برای مایع سازی آن و انتقال به شرکت گاز «مدکو» مصر در سینا و همچنین ایستگاه‌های تصفیه و کاهش فشار می‌شود که با پمپاژ از طریق شبکه‌ای از خطوط به بازار محلی، مرتبط هستند.
محرومیت مردم فلسطین از میلیاردها دلار ثروت گازی
مقامات وزارت انرژی رژیم صهیونیستی همچنین در حال مذاکره با شرکت آمریکایی «شارون» برای ایجاد ایستگاه‌های مایع سازی گاز در سواحل فلسطین هستند. شرکت انگلیسی بریتیش که دو میدان گازی را در سواحل غزه کشف کرده است، میزان ذخایر گاز طبیعی در آن را حدود یک و نیم تریلیون فوت مکعب تخمین زده است و بر اساس برآوردها ارزش کل بازار گاز در این دو میدان بیش از ۶ تا ۸ میلیارد دلار است.
همچنین اکتشافات نفت و گاز طبیعی در دریای «لوانتین» یا دریای «شام» در شرق دریای مدیترانه به میزان ۱۲۲ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی به ارزش خالص ۴۵۳ میلیارد دلار و ۱.۷ میلیارد بشکه نفت قابل استحصال، به صورت خالص برآورد می‌شود که ارزشی در حدود ۷۱ میلیارد دلار دارد. لازم به ذکر است که این برآوردها مربوط به سال ۲۰۱۷ است و ارزش این ذخایر منابع طبیعی در دوره کنونی بسیار بیشتر شده است.
در سال ۲۰۲۱ سازمان زمین شناسی آمریکا ذخایر گاز در شرق مدیترانه را حدود ۲۸۶.۲ تریلیون فوت مکعب گاز برآورد کرد.
بر اساس این برآوردها، مجموع تولید میدان گازی لویتان سالانه حدود ۱۲ میلیارد متر مکعب برآورد می‌شود و این میزان به تدریج به حدود ۲۱ میلیارد متر مکعب در سال افزایش خواهد یافت.
همچنین ذخایر میدان گازی تمار حدود ۲۸۰ میلیارد متر مکعب برآورد شده است و تولید آن از سال ۲۰۱۳ آغاز شد. سکوی گازی تمار بین ۷.۱ تا ۸.۵ میلیون متر مکعب در روز گاز طبیعی تولید میکند.
بر این اساس، رژیم صهیونیستی با صدور گاز غارت شده فلسطینیها و انعقاد قرارداد با کشورهای همسایه با مشارکت اتحادیه اروپا، به دنبال بهره‌برداری از منابع طبیعی فلسطین و دستیابی به اهداف استعماری و اقتصادی خود است.
گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که رژیم اشغالگر، فلسطینیها را از بهره‌مندی از ثروت طبیعی خود که میلیاردها دلار تخمین زده می‌شود باز می‌دارد و از طریق جنگ ویرانگر کنونی به دنبال آواره کردن مردم نوار غزه و بهره‌برداری بیشتر از منابع طبیعی فلسطینی‌هاست.
رژیم اشغالگر مانع رسیدن تشکیلات خودگردان فلسطین به چاه‌های انرژی، چه در مرزهای کرانه باختری با رود اردن و چه در آب‌های سرزمینی در سواحل غزه می‌شود. کرانه باختری اکنون در اشغال مستقیم صهیونیست‌ها قرار دارد و به ساکنان غزه هم اجازه دسترسی به بیش از ۷ کیلومتر به دریا داده نشده است.
بر اساس گزارش‌های کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، زمین‌شناسان و اقتصاددانان در زمینه منابع طبیعی اعلام کردند که سرزمین‌های اشغالی فلسطین در بالای مخازن بزرگ نفت و گاز در منطقه سی در کرانه باختری و سواحل دریای مدیترانه در مقابل نوار غزه واقع شده است.
با این حال، رژیم اشغالگر همچنان مانع از توسعه میدان‌های انرژی فلسطینیها برای بهره‌برداری از منابع طبیعی می‌شود و بر همین اساس، مردم فلسطین نمی‌توانند از مزایای منابع طبیعی برای تأمین مالی پروژه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی و نیز تأمین نیازهای انرژی خود بهره‌مند شوند و از میلیاردها دلار سود منابع طبیعی خودشان محروم هستند.
رژیم صهیونیستی از هرگونه فرصت برای فلسطینیها جهت بهره‌برداری از میادین گازی در سواحل غزه جلوگیری کرده است. رژیم اشغالگر همچنین محدودیت‌های زیادی برای فلسطینیها ایجاد کرده که از انتقال گاز فلسطین در اراضی اشغالی ۱۹۴۸ به دیگر مناطق جلوگیری میکند.
جنگ غزه و غارت منابع طبیعی فلسطین
همانطور که گفته شد، رژیم اشغالگر صهیونیستی منابع انرژی و آب غزه را تحت سیطره خود قرار داده و مانع از تلاش‌های فلسطینیها برای ایجاد یک زیرساخت انرژی مستقل در نوار غزه می‌شود.
در این زمینه وب سایت آمریکایی موندویس، در مقاله‌ای درباره ارتباط جنگ غزه با منابع طبیعی در سواحل این منطقه اعلام کرد که تجاوزات جاری اسرائیل به نوار غزه را نمی‌توان جدا از منابع غنی گاز طبیعی در سواحل این باریکه دانست.
این رسانه آمریکایی افزود: تخریب عامدانه ساختمان‌ها و زیرساخت‌ها در غزه توسط اسرائیل و کشتار ده‌ها هزار فلسطینی صرفاً با هدف مجبور کردن مردم غزه به مهاجرت از این باریکه است تا غزه به طور کامل در اختیار اسرائیلی‌ها قرار بگیرد و آنها بتوانند پروژه‌های استعماری خود را در آنجا تکمیل کند.
مرکز تحقیقات جهانی سازی مستقر در شهر مونترال کانادا نیز در گزارشی تحت عنوان «پاک کردن غزه از نقشه؛ دستور کار پول کلان و مصادره ذخایر دریایی گاز طبیعی فلسطین»، مقالات مفصلی درباره اهداف پنهان تجاوز رژیم اشغالگر به نوار غزه ارائه داد.
در این گزارش به شکل مفصل درباره اهداف رژیم صهیونیستی از آوارگی فلسطینیها در غزه صحبت و تاکید شده که صهیونیست‌ها به دنبال مصادره ذخایر گاز طبیعی غزه هستند.
«میشل چوسودوفسکی» اقتصاددان کانادایی، مؤسس و رئیس مرکز تحقیقات جهانی سازی، اکتبر گذشته گفت که اعلام جنگ بنیامین نتانیاهو علیه غزه، ادامه تهاجم به این باریکه از سال ۲۰۰۸ است. هدف اولیه از این جنگ، اشغال نظامی صریح غزه، اخراج فلسطینیها از سرزمین خود و مصادره ذخایر گاز طبیعی در نوار غزه است؛ به ویژه آن‌هایی که در سال ۱۹۹۹ توسط شرکت گاز بریتیش کشف شد.
روزنامه مانیتور هم حدود دو سال قبل از وجود مذاکرات محرمانه میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی منطقه، درباره اکتشاف گاز طبیعی در سواحل نوار غزه خبر داده و اعلام کرد که تل آویو عملیات اکتشاف گاز در سواحل غزه را به دلایل امنیتی به تعویق انداخته است.
رژیم صهیونیستی و پروژه عادی سازی سبز
رژیم صهیونیستی اخیراً کار روی پروژه عادی‌سازی سبز با کشورهای عربی همسایه را آغاز کرده است که از سال ۲۰۲۱ آغاز شده و تا سال ۲۰۵۰ طول خواهد کشید؛ مسئله‌ای که افق زمانی طولانی‌تری به این رژیم برای سرمایه‌گذاری و نفوذ در منطقه با استفاده از انرژی گاز طبیعی می‌دهد.
«حمزه حموشان» نویسنده الجزایری و «کیتی سندول» نویسنده انگلیسی در کتاب «چالش سرمایه‌داری سبز؛ عدالت منطقه‌ای و انتقال انرژی در منطقه عربی»، به توافقات عادی‌سازی رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی اشاره و تاکید می‌کنند که تل آویو در این قراردادهای عادی‌سازی متمرکز بر سیطره بر بخش بزرگی از منابع انرژی و گاز در منطقه است.
به عنوان مثال در بخشی از این کتاب آمده است: طی سال‌های آینده اردن تمام برق تولید شده خود از مزرعه خورشیدی که در زمین این کشور ساخته می‌شود را سالانه به ارزش ۱۸۰ میلیون دلار به اسرائیل خواهد فروخت و به این ترتیب اسرائیل نیازی به استفاده از ظرفیت خود برای بهره‌برداری از کارخانه نمک زدایی که سالانه ۲۰۰ میلیون متر مکعب آب به اردن می‌رساند، نخواهد داشت.
این بخشی از هدف رژیم صهیونیستی برای تقویت بخش‌های انرژی و نمک زدایی آب است. روش نمک زدایی که رژیم صهیونیستی تا سال ۲۰۳۰ برای تأمین آب به آن تکیه کرده است، بخش بزرگی از مصرف انرژی این رژیم را تشکیل می‌دهد. بنابراین صهیونیست‌ها به دنبال افزایش دسترسی به منابع جایگزین انرژی و عادی‌سازی سبز هستند که این مشکل را برای آنها حل میکند.
در این میان اردن ۷۵ درصد گاز طبیعی خود را وارد میکند و طبق قراردادی که با رژیم صهیونیستی امضا کرده و ارزش آن ۱۰ میلیارد دلار است، میدان گازی لویتان در دریای مدیترانه ۶۰ میلیارد متر مکعب گاز اردن را طی ۱۵ سال تأمین خواهد کرد.
طبق آنچه که در کتاب مذکور آمده است، اردن همچنان گروگان واردات گاز طبیعی به ویژه از فلسطین اشغالی باقی خواهد ماند و انرژی سبز خود را برای صهیونیست‌ها صادر میکند. بنابراین عادی‌سازی سبز به رژیم صهیونیستی این امکان را می‌دهد که موقعیت خود را در بخش انرژی و آب در سطح منطقه‌ای و جهانی تقویت کند.
۲۱:۳۸ - ۱۴۰۳/۰۴/۱۳
نظر شما