خانه پدری وقف کار خیر شد

خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ گاهی افراد با آموزش‌های ساده و کوتاه مسیر رشد را به سرعت طی می‌کنند. مثل مددجویانی که بلد نبودند سوزن دست بگیرند اما حالا به صورت حرفه‌ای خیاطی می‌کنند.

زهرا کاملی مدرس حوزه علمیه و مبلغ دین و مدیر عامل مؤسسه خیریه امام رئوف در خمینی شهر اصفهان است. پدرش در سال ۱۳۹۱ قبل از فوت، خانه قدیمی خود را برای باقیات الصالحات به نام او سند زد تا امور خیر را بعد از مرگش اداره کند. خانم کاملی هم از سال ۱۳۹۲ خانه را بازسازی و آن را به مکانی برای کارآفرینی زنان بی‌سرپرست تبدیل کرده است. خانم‌هایی که در آن‌جا کار می‌کنند یا بی‌سرپرست هستند و یا بدسرپرست که همسران آن‌ها معتادند.

او تلاش می‌کند زمینه کار را برای آن‌ها فراهم کند تا روی پای خودشان بایستند و با عزت زندگی کنند. کار با دو دار قالی شروع شد و ۱۰ نفر در آغاز مشغول کار شدند. در ادامه شروع کردند به تولید مواد غذایی خانگی مثل رب، سبزی، سرکه، ادویه‌جات. خیاطی هم کم‌کم به آموزش‌های‌شان اضافه شد تا اینکه برای سی و پنج نفر کار ایجاد کردند.

خمینی‌شهر محله‌های مختلفی دارد و آن‌ها در هر کدام از این محله‌ها یک رابط دارند و نیازمندان را شناسایی و درباره آن‌ها تحقیق می‌کنند. برای اینکه نظمی در کار باشد از افراد نیازمند کپی مدارک می‌گیرند و ثبت نام می‌کنند. اگر توانایی انجام کار داشته باشند کاری برای‌شان راه می‌اندازند.

یک عده‌ای هم هستند که واقعاً نمی‌توانند کار کنند. مثلاً بچه مریض دارند یا شوهر بیمار و مسن باعث می‌شود نتوانند از خانه بیرون بروند که به آن‌ها به صورت بلاعوض کمک می‌کنند.

اعضای خیریه خانم کاملی و خانواده‌اش هستند. شوهر خواهرش، برادرانش، پسر خاله‌اش و دیگران هم هستند و هزینه‌ها توسط همین افراد تأمین می‌شود. کرونا که آمد خانم کاملی با اعلام طرح مواسات از سوی مقام معظم رهبری یک شب و به فامیل‌ها و دوستانی که می‌دانست دست به خیر هستند پیام داد و به آن‌ها گفت برای توزیع ماهیانه ارزاق هر کس به اندازه توانایی خودش کمک کند.

آن‌ها روضه‌های خانگی را به فضای مجازی بردند و در آنجا برای نیازمندان پویش‌های مختلفی برگزار کردند. مثلاً دهه فاطمیه بسته‌های ارزاق تهیه کرده و با پرچم حضرت زهرا (ع) به مددجویان تقدیم می‌کردند. هزینه‌هایی که مردم برای روضه‌های خانگی جمع می‌کردند در کمک به نیازمندان به کارگرفته شد. کرونا که کمتر شد کار را وسیع‌تر کردند. یکی از اقوام خانم کاملی خانه‌اش را در اختیارشان گذاشت و پایه دارهای قالی بیشتری ایجاد کردند. همچنین در یک پویش، فطریه‌ها و کفاره‌ها را جمع کرده و یک نانوایی راه انداختند که هم به نیازمندان نان رایگان می‌دهد و هم برای عده‌ای شغل ایجاد کرده است. هر هفته کلاس‌های احکام و تفسیر قرآن برگزار می‌کنند و تا حدود ۳۰۰ نفر را پذیرا هستند.

آموزش‌هایی هم در بحث اشتغال دارند. خانم سهرابی مربی خیاطی است و به کمک او مددجویانی که بلد نبودند حتی سوزن دست بگیرند حالا به صورت حرفه‌ای خیاطی می‌کنند. در بحث قالی‌بافی هم کسانی که نقشه خواندن بلد هستند به تازه‌کارها آموزش می‌دهند.

سبک قالی‌بافی تبریز را اصلاً کسی بلد نبود. آن‌ها طی دو ماه به صورت رایگان به ۱۰ نفر قالی باقی تبریز را آموزش دادند. هدف این بود که شرایطی فراهم کنند که خانم‌ها در خانه خودشان باشند. به همین دلیل برای خرید چرخ خیاطی و فعالیت در خانه کمک‌شان می‌کردند. البته افرادی هم هستند که از لحاظ روحی نیاز دارند در محیط بیرون از خانه باشند و با دیگران ارتباط برقرار کنند و بیشتر از مشکلاتشان دور باشند.

آن‌ها طرحی را با کمک خیرین محلی طراحی کردند که هر کس مقداری پول به صورت قرض‌الحسنه برای کارآفرینی بگذارد. یعنی افراد توضیح می‌دهند که می‌خواهد چه کاری را شروع کنند و با توجه به ضرورت آن، مؤسسه به آن‌ها وام می‌دهد.این مؤسسه با پنجاه میلیون تومان طرح قرض‌الحسنه را شروع کرد. این مبلغ در چرخش است و آن را صرف اشتغال‌زایی افراد مستضعف می‌کنند. کمک‌های موردی زیادی هم مثل تأمین جهیزیه، سیسمونی، وسیله منزل، تعمیر منزل نیازمندان، آزادی زندانی غیر عمد و غیره داشته‌اند.

یک گروه جهادی از افرادی با مهارت برای ساخت و ساز و تعمیر خانه‌های مددجویان دارند. یکی بنا و دیگری برق‌کار است و به صورت رایگان خدمت می‌کنند. خانم کاملی کار را وابسته بود خود نکرده است و دیگران هم می‌توانند در نبود او کار را ادامه دهند. آن‌ها دائماً در کارهای جدید قدم می‌گذارند و به دنبال نوآوری و توسعه امر خیر هستند.