به گزارش خبرنگار مهر، آوردگاه ۲۰۲۴ پاریس در شرایطی به پایان رسید که وزنه‌برداری یکی از اضلاع مدال آور کاروان ورزش ایران انتظارات را برآورده نکرد و به یک رشته شکست خورده تبدیل شد. وزنه‌برداری ایران مدت‌هاست که در روزهای افول خود به سر می‌برد، این رشته ورزشی پیش از این در بازی‌های آسیایی هانگژو با حضور هفت نماینده عملکرد ضعیفی داشت و تنها علی داوودی به مدال نقره این رقابت‌ها رسید. در راه کسب سهمیه المپیک هم تنها دو نماینده ایران جواز حضور در این بازی‌ها را به دست آوردند.
رضا دهدار که در رنکینگ جهانی در لبه مرز بود نتوانست در مسابقات جهانی تایلند عملکرد قابل دفاعی داشته باشد و پس از سقوط از رنکینگ جهانی سهمیه المپیک را از دست داد. مصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم و علی داوودی در دسته فوق سنگین در حالی برای رسیدن به مدال برنز المپیک پاریس تلاش می‌کردند که حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین وزنه‌های خود را انداختند تا شانس مدال آوری برای وزنه‌برداری ایران از بین برود.
تکرار ناکامی وزنه‌برداری بعد از ۱۶ سال
اگرچه وزنه‌برداری ایران چند سالی است که در روزهای افول خود به سر می‌برد اما در بازی‌های المپیک خیلی هم کم فروغ نبود. کمااینکه در المپیک توکیو علی داوودی موفق به کسب مدال نقره شد. در این دوره اما بی مدالی نصیب کاروان وزنه‌برداری ایران شد و به این ترتیب وزنه‌برداری بعد از ۱۶ سال همانند المپیک ۲۰۰۸ دست خالی به کشور باز خواهد گشت.
وزنه‌برداری از قافله مدال آوری جا ماند
وزنه‌برداری، کشتی و تکواندو سه رشته مدال‌آور کاروان ورزش ایران در میدان المپیک هستند. در این دوره تکواندو برخلاف سال‌های گذشته شاهکار کرد و از چهار تکواندوکار اعزامی هر چهار نفر صاحب مدال شدند و اتفاق تاریخی را بعد از چند سال افول در این رشته به ثبت رساندند. کشتی هم در این دوره از رقابت‌ها سهم بالایی در مدال‌آوری داشت و از ۱۱ کشتی‌گیر اعزامی ۸ نفر صاحب مدال شدند. در این میان کشتی فرنگی به دلیل کسب دو مدال طلا، یک نقره و یک برنز عملکرد بهتری از کشتی آزاد داشت. آزادکاران در این دوره با وجود اینکه به مرحله فینال راه پیدا کردند اما صاحب مدال طلا نشدند. وزنه‌برداری اما بدون مدال و دست خالی به کشور باز خواهد گشت، البته با توجه به حریفان نامداری که در این دو دسته المپیکی (۸۹ و فوق سنگین) حضور داشتند از قبل مشخص بود کار داوودی و جوادی سخت خواهد بود و این دو وزنه‌بردار در شرایطی می‌توانند به مدال المپیک برسند که افزایش رکورد داشته باشند. اما هر دو در نهایت حساس‌ترین وزنه‌های خود را به زمین انداختند و از کسب مدال بازماندند.
عملکرد کم فروغ المپین‌ها در پاریس
علی داوودی در دسته فوق سنگین در یک ضرب خوب کار کرد و هر سه حرکت را بالای سر برد. او در دو ضرب هم تا آستانه مهار وزنه ۲۵۷ کیلوگرم رفت اما آن را از دست داد و حسرت مدال برنز المپیک پاریس تا ابد با او همراه خواهد بود و در جایگاه چهارم قرار گرفت. داوودی در حرکت یک ضرب رکورد شخصی خود را ارتقا داد و وزنه ۲۰۵ کیلوگرمی را بالای سر برد. البته شاید افزایش دو کیلو رکورد شخصی برای اعضای کادر فنی دستاورد بزرگی باشد. داوودی پیش از این رکورد ۲۰۳ کیلوگرم را در یک ضرب به ثبت رسانده بود. مصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم هم نتوانست خوب ظاهر شود و حتی به نظر می‌رسید نسبت به مسابقات قهرمانی جهان که صاحب مدال طلا شد، در المپیک سرحال نبود. او در یک ضرب دو حرکت صحیح داشت و وزنه ۱۶۸ کیلوگرم را برای خود ثبت کرد. در دوضرب هم جوادی از مهار وزنه ۲۱۷ کیلوگرم بازماند و در جایگاه پنجم قرار گرفت.
سرمربی تیم ملی منتقد درجه یک وزنه‌برداری!
اگرچه کار وزنه‌برداری در المپیک پاریس بدون دستاورد به پایان رسید اما از حالا کار فدراسیون وزنه‌برداری باید شروع شود و رئیس فدراسیون ابتدا تکلیف سرمربی تیم ملی را مشخص کند. او که این روزها خودش به یک منتقد درجه یک وزنه‌برداری تبدیل شده است، پس از پایان کار وزنه‌برداران ایران در المپیک حرف از ویرانه و رفتن از وزنه‌برداری زد. نواب نصیرشلال در شرایطی از رفتن صحبت کرد که پاسخگوی عملکرد خود در میدان المپیک نیست. او از اسفندماه سال ۱۴۰۱ هدایت تیم ملی وزنه‌برداری ایران را برعهده گرفت و در این ۱۸ ماه همیشه از گذشته و اتفاقاتی که در وزنه برداری رخ داده صحبت کرده است. این در حالی است که تیم ملی وزنه‌برداری ایران با هدایت همین مربی در سه مسابقه مهم شرکت کرده بود و اتفاقاً دستاورد شگفتی هم نداشته است.
زنگ خطر وزنه‌برداری از آسیا به صدا درآمد
مسابقات قهرمانی آسیا که اردیبهشت سال گذشته برگزار شد اولین میدان مربیگری نواب نصیرشلال بود که اتفاقاً از همان زمان زنگ خطر برای وزنه‌برداری ایران به صدا درآمد. تیمی که با ترکیب کامل به این مسابقات راه پیدا کرده بود از نظر مدالی در جایگاه هشتم قرار گرفت اما به لطف اعزام کامل ملی‌پوشان، به عنوان قهرمانی تیمی رسیدند و همین موضوع باعث شد تا ناکامی وزنه‌برداری ایران پشت عنوان قهرمانی تیمی پنهان شود. در آن مسابقات اوزان المپیکی دسته ۸۹، ۱۰۲ و دسته فوق سنگین از کسب مدال بازماندند.
ضعف‌هایی که پشت مدال گم شد
مسابقات قهرمانی جهان دومین تجربه مربیگری نواب نصیرشلال بود که به میزبانی ریاض برگزار شد. مصطفی جوادی در آن مسابقه تاریخ سازی کرد و به مدال طلای مجموع این رقابت‌ها رسید. علی داوودی هم در مسابقات جهانی به مدال برنز رسید. همین نتیجه باعث شد تا دوباره ضعف‌های وزنه‌برداری پنهان شود و فدراسیون نشینان هم به نتایج به دست آمده دلخوش باشند.
فاجعه‌ای به نام هانگژو!
اما اوج فاجعه در بازی‌های آسیایی هانگژو رقم خورد؛ جایی که تیم ملی وزنه‌برداری ایران با هفت نماینده راهی مسابقات شد اما سهم آن‌ها تنها یک نقره علی داوودی بود و ۶ نماینده وزنه‌برداری ایران در این میدان آسیایی در ناکامی مطلق به سر بردند. در همان زمان اهالی وزنه‌برداری برای المپیک پاریس هشدار دادند اما گوش شنوایی نبود و گذشتگان بیشتر از همیشه در این ناکامی‌ها مقصر بودند.
وداع تلخ دهدار با سهمیه المپیک!
در مسابقات جام جهانی تایلند هم رضا دهدار که شرایط بسیار بحرانی در رنکینگ جهانی داشت با عملکرد ضعیفی که از خود نشان داد از رنکینگ جهانی خارج شد و سهمیه را از دست داد. البته برخی اهالی وزنه‌برداری معتقد بودند کادر فنی در آن زمان وزنه‌های خوبی برای دهدار در نظر نگرفت، به هر حال دهدار سهمیه را از دست داد و در مسابقات تایلند علی داوودی و میرمصطفی جوادی هم جهت آمادگی برای میدان المپیک شرکت کرده بودند و رکورد خاصی را ثبت نکردند.
آقای نصیرشلال ویرانه وزنه‌برداری کجاست؟!
حالا سوال اینجاست که چرا نواب نصیرشلال مدام از کلیدواژه «ویرانه» استفاده می‌کند؟! او وقتی تیم ملی را از سعید علی حسینی تحویل گرفت کیانوش رستمی در مسابقات قهرمانی جهان در سال ۲۰۲۲ به مدال نقره یک ضرب رسیده بود و حالا دیگر کیانوشی در ترکیب تیم ملی نیست. رضا دهدار هم با ثبت مجموع ۳۹۰ کیلوگرم در رقابت‌های جهانی کلمبیا با هدایت علی حسینی عنوان نایب قهرمانی را به دست آورد و به لیست نفرات گزینشی المپیک وارد شده بود، اما در مسابقات جام جهانی تایلند با هدایت نصیرشلال او از رنکینگ المپیک خارج شد و در این مدت یک کیلوگرم هم افزایش رکورد نداشت. علی داوودی هم در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان ۲۰۲۲ در دی ماه سال ۱۴۰۱ و قبل از مربیگری نواب در تیم ملی، رکورد مجموع ۴۴۹ کیلوگرم را ثبت کرده بود و چهارم شد. حالا داوودی بعد از دو سال که هدایت تیم برعهده نواب نصیرشلال است در میدان المپیک مجموع رکورد ۴۴۷ کیلوگرم را ثبت کرد و چهارم شد.
راه اشتباهی که نواب نصیرشلال رفت
تیم ملی کشتی فرنگی در المپیک توکیو با محمد بنا یک مدال طلا و یک برنز به دست آورد، در آن زمان توقعات از کشتی و آقای خاص بسیار زیاد بود اما آن نتیجه رقم خورد. امسال در المپیک پاریس هدایت تیم ملی برعهده حسن رنگرز بود و او شهریور ماه سال ۱۴۰۱ از سوی علیرضا دبیر برای این سمت انتخاب شد؛ رنگرز در دو سال و چند ماهی که هدایت تیم ملی کشتی فرنگی را برعهده داشت تحولی عظیم در کشتی فرنگی به وجود آورد و نتیجه آن کسب دو مدال طلا، یک نقره و یک برنز در المپیک پاریس بود. رنگرز در این دو سالی که هدایت تیم ملی کشتی فرنگی را برعهده گرفته بود، از گذشته و اینکه چه روزهایی بر کشتی فرنگی رفته حرف نزد و تنها کار کرد. او هیچ زمانی نگفت که به من ویرانه تحویل دادند و همین قدر توان داشتم. او کار کرد و نتیجه‌اش را هم در میدان پاریس دید.
درست بلافاصله چند ماه بعد از انتخاب رنگرز برای کشتی فرنگی، نواب نصیرشلال در اسفندماه ۱۴۰۱ برای هدایت تیم ملی وزنه‌برداری انتخاب شد، اما نواب برخلاف رنگرز مدام از گذشته گفت؛ از اینکه ویرانه‌ای به او تحویل دادند و کار سختی پیش رو دارد. نواب حال و آینده را رها کرد و در مورد گذشته حرف زد و همچون فدراسیون نشینان فرافکنی را پیشه خود کرد. نتیجه آن هم در المپیک پاریس به خوبی نمایان شد و وزنه‌برداری که همیشه در المپیک مدال‌آور بوده این روزها لقب توریست را یدک می‌کشد.
آقایان، وزنه‌برداری را به روزهای اوج برگردانید!
اگرچه نمی‌توان تنها یک نفر را مقصر نتایج وزنه‌برداری دانست اما نتایج المپیک نشان می‌دهد وزنه‌برداری بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به کار دارد و باید فدراسیون‌نشینان و سرمربی تیم ملی در صورت ابقاء در تیم ملی، گذشته را رها کنند و بعد از هر مسابقه‌ای به آن نپردازند. فدراسیون نشینان باید بررسی کنند چرا دو چهره شاخص وزنه‌برداری ایران در المپیک پاریس نتوانستند موفق شوند و افزایش رکورد آن‌ها تا چه اندازه قابل قبول بوده است؟! عملکرد فنی سرمربی تیم ملی نیاز به بررسی دارد و باید دقیقاً تأثیر او بر افزایش رکورد وزنه‌برداران مورد ارزیابی قرار بگیرد. این مسائل نباید به فراموشی سپرده شود.
گذشته، گذشته است؛ فرافکنی ممنوع!
نمایندگان وزنه‌برداری ایران از کسب مدال در المپیک پاریس بازماندند و این موضوعی نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. در فدراسیون وزنه‌برداری نسل طلایی از قهرمانان کنار هم جمع شدند تا این رشته را دوباره به روزهای اوج خود برگردانند و توقع می‌رود وزنه‌برداری با این نفرات همان راهی که تکواندو رفته را برود و حداقل در المپیک بعدی به یکی از رشته‌های پر مدال تبدیل شود. البته به شرطی که فدراسیون وزنه‌برداری فعلی دست از فرافکنی بردارد و اشتباهات خود را بپذیرند و برای رسیدن به اهداف بزرگ تلاش کنند.
وقت آواربرداری رسیده است
متأسفانه مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری در این دو سال اخیر همیشه از گذشته صحبت کردند و حالا وقت آن رسیده که اشتباهات خود را بپذیرند و برای آینده وزنه‌برداری ایران طرحی نو دراندازند. اگر امروز فدراسیون تکواندو تنها به پشتوانه درست هادی ساعی به این موفقیت بزرگ رسید؛ در فدراسیون وزنه‌برداری ایران نسلی از قهرمانان نامدار این رشته دور هم جمع شدند و بیشتر از هر فدراسیونی از آن‌ها توقع می‌رود که وزنه‌برداری را به روزهای اوج خود برگردانند، آیا وقت آواربرداری در این رشته نرسیده و همچنان بعد از دو سال باید صحبت از ویرانه‌ها به میان بیاید؟!
نظر شما