به گزارش خبرگزاری مهر، «اصلی و کرم» با کارگردانی شهرام احمدی، نمایشی که این روزها به صحنه رفته است و شاید بشود آن را عاشقانه‌ترین حکایت آذربایجان در طول تاریخ ادبیات دانست.
«ستارخان» هم توسط یعقوب صدیق‌جمالی، طی روزهای گذشته با اجراهای خود و با روایت‌گری از تاریخ معاصر، نبض تئاتر تبریز را تکان داده است.
همچنین در روزهای آینده، بابک نهرین نیز با نمایش کمدی خود سومین اثر نمایشی این روزهای صحنه‌های تبریز را به زبان ترکی به اجرا در خواهد آورد.
اگر این ۳ نمایش را با ۳ نمایشی که در مجموعه فرهنگی و هنری تربیت اجرا می‌شوند و خواهند شد در این بازه زمانی هم فارغ از درجه‌بندی و قالب‌های متفاوت آن‌ها در یک ردیف قرار دهیم، بی شک شاهد یکی از طلایی‌ترین دوران تئاتر آذربایجان و تبریز، در عصر معاصر خواهیم بود.
دورانی که به مدد هنرمندان شاخص و دغدغه‌مند این خطه، بیش از هزاران نفر علاقه‌مند به فرهنگ، هنر، ادبیات و تاریخ آذربایجان و تبریز را به سالن‌های نمایش کشانده است.
نمایش‌هایی که در آن‌ها، بر خلاف ادعاهای واهی برخی نوکیسه‌گان و لابی‌گر ها هم از موسیقی‌های فاخر آذربایجان (جمهوری آذربایجان و ایران) و هم از رقص‌آرایی تاریخی و حماسی آذربایجان استفاده شده است.
نوع تئاترهای در صحنه این روزهای تبریز نشان می‌دهد که فغان آن عده محدود برای حصر فرهنگ و هنر، همچنین بسته نشان دادن فضای فرهنگ و هنر و اولین روزهای دولت جدید، هیاهویی برای هیچ بود و رقص نه رقص آذربایجانی و نه موسیقی آذربایجانی از چرخه تئاتر و هنر خارج نشده است و اساساً هیچ مدیری بر این محدودیت نظری نداشته است.
بی‌شک هدف از این یادآوری نسبت دادن این حجم از شور و اکت هنری در کارنامه کسی نیست، اما آنچه که مسلم است بستری است که در غوغای نقدها و مطالبات شکل‌گرفته است و هر منتقد و مطالبه‌گر و فعال منصفی را وا می‌دارد تا در بررسی شاخص‌های مدیریتی مسئولان فرهنگی این شهر، از سازمان‌فرهنگی و هنری شهرداری، کمسیون فرهنگی شورای ششم کلانشهر تبریز و معاونت فرهنگی شهرداری تبریز و بسیج هنرمندان و حوزه هنری استان، تا اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، در کنار نقد عملکرد مدیران که اتفاقاً هم لازم و هم قابل توجه است، به بیان این برهه طلایی و پنجره‌ای که بر هنر این شهر باز شده است نیز بپردازد.
نظر شما