سردار منتظرالمهدی: نگذاریم دوئل‌هایِ خودویرانگر به مد روز تبدیل شود

به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سعید منتظرالمهدی معاون فرهنگی و اجتماعی فراجا با اشاره به برگزاری برخی دوئل‌ها و شرط‌بندی‌ها در بین نوجوانان و جوانان طی یادداشتی نوشت: این هماوردی‌ها و مسابقاتی که نشأت گرفته از عصبانیت‌های لحظه‌ای، انتقام، خودبزرگ‌بینی و لجبازی است؛ گاهی از فضای مجازی به فضای حقیقی رسیده و رنگ خون می‌گیرند.

سردار منتظرالمهدی با تاکید بر اینکه این دوئل‌های خودویرانگر از آن رفتارهای غلطی است که نباید بگذاریم تا تبدیل به مد و الگوی ناخوشایند شود؛ آورده است: آن هنگام که نوجوانان و جوانان ما به تلافی توهین و اعاده حیثیت دست به اقدام فیزیکی زده و با سلاح‌های سرد و گرم به دنبال انتقام‌جویی هستند، فجایعی بسیار دردناک رقم می‌خورد.

در ادامه یادداشت آمده است: نوجوانی دورانی عجیب و پر التهاب بوده و با نوعی سردرگمی همراه با پرخاش، طغیان و خشونت همراه است؛ برخی از این رفتارهای پر خطر ریشه در خانواده و گروه همسالان دارد و برخی نیز نتیجه بازی‌های خشن رایانه‌ای، فیلم‌های ماهواره‌ای و استفاده نامناسب از فضای مجازی است؛ این کنش‌های پُرخطرِ دوران نوجوانی بعضاً به بروز فاجعه منتهی می‌شود.

یکی از آسیب‌های این دوران می‌تواند ورود به انواع دوئل‌های مثبت و منفی در فضای حقیقی و مجازی باشد؛ برخی به دلیل اعتماد به نفسِ کاذب و بالا، برخی به دلیل عدم کنترل و مدیریت خشم اقدام به دوئل‌های می‌کنند که سرانجامی جز پشیمانی ندارد.

می‌دانیم که وقوع رفتارهای پرخطر در نوجوانان به اقتضای سنشان بالاست. مهارت‌های ارتباطی آنان گاهاً ضعیف و اِدراکشان از خودکار آمدی (ادراک مهارت‌ها و توانایی‌های اجتماعی) تا حدی پایین است و رفتارهای تهاجمی شأن افزایش می‌یاید.

برخی از این رفتارهای خارج از قاعده و عرف ناشی از تفکر انتقادی آنها نسبت به دنیای اطرافشان؛ برخی از روی هیجانات غیرقابل کنترل دوران بلوغ، بعضی هم تربیت‌های ناصحیح سه ضلع خانواده، مدرسه و جامعه است. نوجوانان نمی‌دانند انواع دوئل‌های عشقی، قدرت نمایی، حتی دوئل بر سر بازی‌های آنلاین به نتایج دلخواهشان ختم نمی‌شود.

بدون هر گونه ابرازِ حرفِ شعاری، «کودکان و نوجوانان» آینده سازان هر جامعه هستند و از سوی دیگر هر کودک و نوجوانی بالقوه در معرض ارتکاب جرم است که جرم ناخواسته ناخواسته‌ی رخ داده می‌تواند لحظات طلایی دوران رشد وی را تیره و تار کند؛ عاقبت این دوئل‌های خشمگین به وقوع انواع جرم (قتل. سرقت، مواد مخدر، اعتیاد و …) منجر می‌شود.

اما در پاسخ به این مهم که چه باید کرد لازم است: علاوه بر ضرورت سیاست گذاری صحیح توسط نهادهای متولی و افزایش آموزش‌های لازم در جامعه، خانواده‌ها نیز توجه ویژه به شرایط کودکان و نوجوانان خود داشته باشند؛ مشاوره‌های فردی و خانوادگی، به‌کارگیری تکنیک‌های آرامش، تغییر در قوانین خانه و خانواده و … دنبال شود.
نباید از تدوین برنامه‌ها و انجام آموزش‌هایی در جهت پیش‌گیری از رفتارهای پرخطر و افزایش مهارت‌های ارتباطی و خودکار آمدی نوجوانان و دانش‌آموزان غفلت شود. این سرمایه عظیم نیاز دارد تا از دردسرهای رایج و شناخته شده دوری کرده و هر چه بیشتر مهارت‌های اجتماعی لازم را بیاموزد.