به گزارش خبرگزاری مهر، پس از عملیات والفجر 10 در پایان سال 1366 جنگ وارد مرحله جدیدی شد. شورای امنیت قطعنامه 598 را در شرایطی(29 تیرماه 66) به تصویب رساند که رزمندگان ایران در برتری کامل در جبهه های جنگ به سر می بردند و دو عملیات والفجر8 در سال 64 و کربلای 5 در سال 65 باعث شد که تمام ابرقدرتها به ویژه آمریکا و انگلیس در این شرایط احساس کنند که امکان دارد ایران در جنگ به پیروزی برسد و به دنبال آن اقدام به رایزنی با کشورهایی از جمله شوروی سابق، چین و فرانسه کردند تا جلو پیروزیهای رزمندگان اسلام را بگیرند، به همین دلیل در پی آن برآمدند که خواسته های ایران را در قطعنامه 598 بگنجانند تا ایران دست از عملیات بردارد.
با فرارسیدن سال 1367 و ادامه تهاجم موشکی عراق به تهران و در حالی که قوای ایرانی در منطقه عملیاتی والفجر10 درگیر تثبیت و تحکیم منطقه و مقابله با آثار ناشی از حملات شیمیایی عراق به حلبچه بودند عراق با حمایت ابرقدرتها توان نظامی فوق العاده ای یافته بود و همزمان با حمله آمریکا به سکوهای نفتی ایران در خلیج فارس اقدام به سلسله عملیاتهای گسترده ای از جنوب کرد.
قطعنامه 598 اولین قطعنامه ای است که اعلام مخاصمه کرد و به طور رسمی و بر اساس فصل 7 منشور ملل متحد اعلام کرد که بین ایران و عراق جنگ صورت گرفته است. اما در این قطعنامه نه تنها متجاوز تعیین نشد بلکه شورای امنیت تعیین متجاوز را قبل از اعلام آتش بس و عقب نشینی به مرزهای بین المللی نیز اعلام نکرد، اما وجود بندی در قطعنامه که از دبیر کل می خواهد کار مخاصمه را هیئتی بیطرف پیگیری کند به اعزام هیئتی از کشور بلژیک منجر شد و این گروه در نهایت عراق را متجاوز اعلام کرد. مسئولان ایران اصرار داشتند که این کار پیش از قبول قطعنامه از سوی ایران صورت گیرد و همین موضوع باعث شد پذیرش قطعنامه یک سال به طول بیانجامد تا اینکه در تاریخ 27 تیر ماه 1367 ایران قطعنامه را پذیرفت.
به دنبال تصویب این قطعنامه بود که آمریکا به طور مستقیم وارد این مسئله شده و ناوگان نظامی خود را در خلیج فارس مستقر کرد و از طرفی انواع مهمات و سلاحهای پیشرفته توسط بیشتر کشورها در اختیار رژیم بعث عراق قرار گرفت.
پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران، عراق را در بن بست سیاسی و نظامی شدیدی قرار داد و توطئه های وسیعی را که از جانب استکبار جهانی علیه انقلاب اسلامی تدارک دیده شده بود نقش بر آب کرد و منافقین (سازمان مجاهدین خلق) به عنوان تنها گروهی که همه حیثیت و هستی سازمان خود را در گرو جنگ نهاده بود بیشترین صدمه را از پذیرش قطعنامه توسط ایران متحمل شد و برای خروج از بن بست توطئه ای که ماموریت اجرای آن را به عهده داشت به مرحله اجرا درآورد.
سه روز پس از اینکه جمهوری اسلامی ایران قطعنامه را پذیرفت، ارتش عراق در تاریخ 31 تیرماه 67 به عملیات گسترده ای دست زد و از 4 محور به استان کرمانشاه حمله کرد ومنافقین با حمایت هواپیماهای عراقی که پایگاههایی نظیر پایگاه شکاری هوایی نوژه در همدان، هوانیروز کرمانشاه و پایگاه تیپ 2 لشکر 28 را بمباران کردند، از شهرهای کرند و اسلام آباد غرب گذشتند اما در "گردنه حسن آباد" و "تنگه چهارزبر" در کمین رزمندگان اسلام گرفتار شدند.
منافقین در جنگ تحمیلی بارها در جهت پشتیبانی اطلاعاتی، نفوذ و همچنین شرکت در برخی از عملیاتها و تجهیز نیروهای خود به نفع عراق کار کرد و در جنگ تبلیغاتی و روانی به کار گرفته شدند، تا اینکه در سال 1367 و پس از پذیرش قطعنامه در یک عملیاتی که به تصور آنها جمهوری اسلامی آمادگی مقاومت در برابر نیروی مهاجم را ندارد فرصت پیش آمده را زمان مناسبی برای دستیابی به اهداف خود دانسته و علیرغم آنکه طرح حمله به ایران برای سالگرد جنگ تدارک دیده شده بود به دنبال پذیرش قطعنامه از سوی ایران، زمان آن دو ماه به جلو انداخته شد و حمله گسترده خود را با همکاری نیروهای عراقی و همچنین ستون پنجم خود در داخل انجام دادند.
این گروهک تروریستی (سازمان مجاهدین خلق) با شعار"فتح سه روزه تهران" عملیاتی موسوم به "فروغ جاویدان" را طراحی کرد و 5 هزار نفر از نیروهای مقیم خود در کشورهای مختلف را برای حمله به ایران راهی بغداد کرده و بدون کوچکترین آموزش و توجیهی آنها را سوار بر نفربرها و کامیونهای ارتش عراق راهی مرزهای ایران کرد اما آنها با مقاومت بی نظیر نیروهای رزمنده روبرو و به شدت سرکوب شدند و بقایای آنان به عراق بازگشت و بدین ترتیب "عملیات فروغ جاویدان" آنها هیچگاه نه تنها جاودان نشد بلکه این رزمندگان و نیروهای خودجوش مردمی بودند که عملیات "مرصاد" را تا ابد در ذهن آنها باقی گذاشتند.
منافقین در سال 60 در قالب یک شورش مسلحانه و ترورهای گسترده ای که انجام دادند، قصد ضربه زدن و سرنگونی جمهوری اسلامی را داشتند که با توجه به فداکاری و هوشیاری نیروهای انقلابی بسیاری از این توطئه ها خنثی شد و آنها مجبور شدند مرکزیت خود را به خارج از کشور منتقل کرده و تحت حمایت برخی از دولتهای غربی به فرانسه فرار کنند اما در آنجا نیز نتوانستند پایگاه مناسبی برای فعالیتهای تروریستی خود داشته باشند لذا به بغداد منتقل شدند تا در خدمت صدام بر ضد ایران به کار گرفته شوند.
"عملیات مرصاد" با رمز یا "صاحب الزمان(عج) ادرکنی" در 5 مرداد 1367 طی سه مرحله با فرماندهی سپاه و پشتیبانی هوانیروز آغاز شد که با در هم کوبیدن تجاوز نیروهای منافقین و ضد انقلاب و بازپس گیری مناطق اشغال شده و پس راندن قوی ارتش عراق و متلاشی ساختن یگانهای نظامی منافقین، با پیروزی مطلق فرزندان خمینی کبیر(ره) به پایان رسید.
پس از شکست آخرین حمله زمینی و هوایی ارتش عراق به ایران در تیر و مرداد 67 و نیز شکست سنگین نیروهای منافقین(سازمان مجاهدین خلق) در محور کرمانشاه عراق سرانجام در 15 مرداد 67 به پذیرش آتش بس تن داد و شورای امنیت روز 29 مرداد 67 را زمان رسمی اجرای آتش بس اعلام کرد و عراق پس از حمله به کویت بخشی از مناطق اشغالی ایران را تخلیه کرد و مجددا به قرارداد 1975 الجزایر تن داد.
در عملیات "مرصاد" علاوه بر کشته و زخمی شدن بیش از 2400 تن از نیروهای خائن و مزدور منافق،160 تانک و نفربر، 240 قبضه خمپاره انداز، 30 قبضه تفنگ 106 میلیمتری منهدم شد و بیش از 10دستگاه تانک و نفربر، بیش از 10 دستگاه خودرو و1700 قبضه انواع مختلف سلاح، سالم به غنیمت رزمندگان اسلام درآمد.
نظر شما