محسن پرویز معاون فرهنگی وزیر ارشاد در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه "اینگونه مسایل نیاز به یک زیر ساخت دارد"، گفت: برای مثال دو سال پیش نهاد کتابخانه‌ها، اولین کتابخانه دیجیتال را راه‌اندازی کرد، اما پس از آن کار آنچنان که باید تداوم پیدا نکرد و در واقع آن مرکز به خوبی گسترش نیافت.
وی ادامه داد: یکی از دلایل اصلی این مسئله این است که ما باید حقوق مولفها و مترجمها را پیش‌بینی کنیم؛ چرا که ما می‌خواهیم نسخه‌ای از این کتابها را به شکل دیجیتال در کتابخانه قرار دهیم.
وی تاکید کرد: من در آن زمان به همکاران نوشتم که پیش بینی‌های لازم در این زمینه انجام شود تا به یک راهکار قانونی در این زمینه برسیم؛ مثلاً نسخه دیجیتال اثر را بخریم تا با پرداخت حق ناشر و مولف بتوانیم اثر را در یک پایگاه عمومی قرار دهیم که افراد از آن استفاده کنند.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد افزود: این مسئله طبیعتاً قیمت کتابها را به شدت پایین می‌آورد. این برنامه از کاهایی است که ما هم فکر می‌کنیم باید انجام دهیم. اگر ما هم نخواهیم کاری در این زمینه انجام دهیم، ناخودآگاه در طول زمان رخ خواهد داد، زیرساخت‌های این کار دشوار است اما از نظر روبنایی کار پیچیده و سختی نیست.
متناسب با مراکز پژوهشی خروجی کار نداریم
پرویز در ادامه به مسایلی مشابه همچون پژوهش اشاره کرد و گفت: باید این مسئله را در نظر گرفت که کارهای پژوهشی معمولاً از عهده یک نفر بر نمی‌آید. یک کار پژوهشی عمیق و تاثیرگذار با ارجاعات و پی‌نوشتهای درست در مجموع یک کار شسته و رفته به دور از اهانت و شعار و جوسازی است.
وی ادامه داد: برای انجام پروژه‌های علمی ما نیاز به مراکز پژوهشی داریم که به این بخش‌ها بپردازند و این مسئله گاهی مورد غفلت قرار می‌گیرد. مراکز پژوهشی در کشور ما کم نیست اما متناسب با تعداد این مراکز آثار پژوهشی در کشور منتشر نمی‌شود.
این نویسنده با بیان اینکه عده‌ای به دنبال تحریف تاریخ انقلاب هستند و اکنون شاهد فعالیتهای عمده‌ای در خارج از کشور هستیم که برخی از کتابهای منتشرشده هم به زبان فارسی است، گفت: بسیاری از کسانی که اینگونه کتابها را می‌نویسند از عوامل سرکوب مردم بوده‌اند وبا پیروزی انقلاب اسلامی از ایران متواری شده‌اند و اموال عمومی را غارت کرده‌اند. جوان امروز در جریان این مسائل نیست.
اجازه تحریف تاریخ را ندهیم
پرویز اضافه کرد: اکنون پس از گذشت سی سال از پیروزی انقلاب مردمی ما، این گروه به نوعی به تطهیر چهره رژیم گذشته و خودشان پرداخته‌اند و به نظر می‌رسد ما آنچنان که باید در این زمینه کار نکرده‌ایم و اجازه دادیم که ذهنها خالی بماند تا عده‌ای با تحریف تاریخ از این مسئله سوء استفاده کنند.
وی در ادامه گفت: تقریبا طی یک پروسه 15 ساله جریان انقلاب به نقطه اوج خود یعنی بیرون ریختن مردم از خانه‌ها رسید و ما باید نشان دهیم که در این دوره چه بر سر مردم آمد که باعث نمود بیرونی اینچنینی شد.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد با بیان اینکه "بسیاری از این کتابها در ایران هم منتشر شده است"، گفت: بعضی از آنها به زبان فارسی و بعضی هم به صورت ترجمه از انگلیسی منتشر شده‌اند، مثل "خاطرات شعبان بی مخ" که اصلاً از نام او هم مشخص است که چه بر او گذشته است.
وی خاطر نشان کرد: او در این کتاب سعی کرده تا خود را تطهیر کند و این لقب را هم به ماجرای دیگری منسوب کرده است. حتی چنین شخص لمپنی هم سعی می‌کند به تهدید انقلاب بپردازد.
پرویز اضافه کرد: ما در این زمینه تحلیل درستی از عوامل رژیم سابق ارئه نکرده‌ایم البته خوب بود اگر یک نهاد بی‌طرف ونه کسانی با نگاه جانبدارانه و بهره‌مند از مواهب رژیم گذشته با این گونه افراد گفتگو می‌کرد؛ مثل مجموعه گفتگوهای "فردوست" که او هم یکی از افراد رژیم گذشته بود که خاطراتش را آزادانه بیان کرده و به صورت مجموعه چاپ کرده است. اما کسی که با او مصاحبه کرده هم به مسائل مسلط بوده و هم جهت همسویی با مردم و انقلاب داشته است.
برخی از حکومت پهلوی کعبه آمال ساخته‌اند
معاون فرهنگی وزیر ارشاد اشاره به اینکه " گفتگو با این عوامل ایرادی ندارد مشروط به این که وارد تحریفات نشوند"، به مهر گفت: ما حتی در این زمینه کاری درباره تجزیه و تحلیل نقاط انحرافی انجام نداده‌ایم تا آنها را در اختیار مردم بگذاریم. من شخصاً بعضی از این کتابها را مطالعه کرده‌ام و در آنها می‌بینم که از دوران رژیم سابق کعبه آمالی ساخته‌اند که بسیار جالب و عجیب است.
دکتر پرویز تاکید کرد: برای مثال در رژیم گذشته سوپاپ اطمینانی برای مسئله سانسور و محدودیتهای آزادی گذاشته بودند به این صورت که عده‌ای روشنفکر بی‌خاصیت که خود مواجب‌بگیر رژیم بودند، در سال 55 یا 56 نشستی با حضور نخست‌وزیر وقت برگزار کردند که در آن در مورد محدودیتهای نشر صحبت کنند. اکنون یکی از تعزیه‌گردانهای آن ماجرا کتاب چاپ می‌کند که در رژیم گذشته چنین اتفاقاتی می‌افتاد.
وی ادامه داد: در رژیم گذشته این ظاهرسازی صورت می‌گرفت اما چند قدم آن سوتر آدمهایی به جرم خواندن کتاب و نه نوشتن آن در زندان بودند. این دو مسئله با هم سازگار نیست و کاملاً مشخص است که یک صحنه‌سازی و اتفاق ظاهری است و کسی که آن سوی ماجرا را ندیده با خواندن این کتابها فکر می‌کند که چه دنیای بوده است؟
این نویسنده در پایان گفت: اما من در خاطرم است یکی از مسائلی که در آن زمان جوانان را آزار می‌داد این بود که در شرایطی که اختناق فراوان حاکم بود و کلمه‌ای نمی‌شد حرف زد عده‌ای چنین خیمه‌شب‌بازی‌ای را به راه انداخته بودند که جهان خارج ببیند که ما با چه نگاه آزادانه‌ای در مورد این مسائل صحبت می کنیم.
نظر شما